NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 607

ท่าทางของหลี่ฝาง เลือดเย็นสุดๆ

เพราะว่าหลี่ฝางรู้ว่า ถ้าตัวเองแสดงความกลัว หรือว่าใจดีออกมา จูเฟิ่งปินจะต้องไม่ตกใจตัวเองแน่

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ หัวเราะอย่างร้ายกาจ：“ไม่ช้าก็เร็วผมก็ต้องล้มมู่เสี่ยวไป๋”

“ถึงไม่มีการช่วยของคุณ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”

หลี่ฝางมองจูเฟิ่งปิน แล้วส่ายหน้า：“แต่วันนี้ คุณมองไม่เห็น”

“คุณกับน้องสาวคุณ ไปตายซะ ในเมื่อชอบเก็บความลับขนาดนี้ งั้นผมก็จะเติมเต็มให้คุณเอง”หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา

หลี่ฝางเปิดประตู เตรียมจะผลักประตูออกไป ในตอนนี้เอง จูเฟิ่งปินก็ทนความเจ็บ คลานขึ้นมาจากพื้น คว้าแขนของหลี่ฝางไว้ ในปากก็รีบพูดขอร้อง：“ปล่อยน้องสาวผม ผมจะพูด ทุกอย่าง”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ มองจูเฟิ่งปินแล้วพูด：“แบบนี้ตั้งแต่แรก ก็คงดีแล้ว”

หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาส้าวส้วยอีกครั้ง พูดว่า：“อย่าทำร้ายผู้หญิงคนนั้น จูเฟิ่งปินจะบอกแล้ว ใช่สิ ช่วยเตรียมเงินสิบล้านให้ผมด้วย”

หลี่ฝางวางสาย แล้วมองจูเฟิ่งปิน พูดอย่างใจเย็น：“เมื่อกี๊คุณเดาไม่ผิด เฉิงหยุนตายแล้ว ถูกคนของมู่เสี่ยวไป๋ฆ่า”

“ผมอยากรู้มากกว่าว่า มู่เสี่ยวไป๋ฆ่าพวกคุณโดยไม่คำนึงใดๆนั้น เพื่ออะไรกันแน่？ในมือคุณ มีสินค้าอะไรกันแน่？”

หลี่ฝางมองจูเฟิ่งปิน แล้วถาม

จูเฟิ่งปินไม่ปิดบังอีกต่อไป มองหลี่ฝางแล้วพูด：“หลายปีนี้ พี่หวางต้องช่วยมู่เสี่ยวไป๋สร้างโรงงานหนึ่งมาตลอด โรงงานนั้น ผลิตเงินเป็นการเฉพาะ”

“แผนการนี้ พวกเราเตรียมมาหลายปี เมื่อหลายวันก่อน พวกเราทำสำเร็จแล้ว แต่ พี่หวางต้องยังไม่ทันบอกมู่เสี่ยวไป๋ บอกว่าจะเซอร์ไพรซ์เขา”

“เหลืออีกสามวัน ก็จะวันเกิดมู่เสี่ยวไป๋ พี่หวางต้องเตรียมว่าวันเกิดนั้น จะให้เงินปลอม มู่เสี่ยวไป๋หนึ่งกล่อง แล้วก็แม่แบบสองอัน”

หลี่ฝางมองจูเฟิ่งปิน แล้วถาม：“แม่แบบอยู่ในมือของพวกคุณ？”

“ใช่ แม่แบบอยู่ในมือของผมกับเฉิงหยุน รวมทั้งโรงงานที่ผลิตเงินนั่น ก็มีพวกเราไม่กี่คนที่รู้เท่านั้น”

“แผนการนี้ ดำเนินการอย่างซ่อนเร้นสุดๆ คนที่รู้ มีไม่เยอะ”

“แม่แบบมีผมกับพี่เฉิงหยุนคนละอัน พี่หวางกลัวว่าตัวเองจะเกิดอะไรที่คาดไม่ถึง เขาบอกพวกเราว่า ถ้าเขาเกิดเรื่องอะไร ก็ให้พวกเราเอาแม่แบบแล้วก็ที่อยู่ของโรงงาน มอบให้มู่เสี่ยวไป๋ไปหมด”

“แต่ผมกับพี่เฉิงหยุนคิดไม่ถึงว่า จะเป็นมู่เสี่ยวไป๋ที่ฆ่าพี่หวางต้อง ดังนั้น ตอนผมเห็นพี่เฉิงหยุนจากไป ผมก็เลือกที่จะจากไปด้วยกัน พวกเราฝ่าฝืนสิ่งที่พี่หวางต้องกำชับไว้”

“งั้นเฉิงหยุนตายแล้ว แม่แบบในมือเขาล่ะ？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว แล้วถาม

“ถ้าผมเดาไม่ผิด แม่แบบน่าจะอยู่ในห้องเช่าของพี่เฉิงหยุน ……”

“ไม่ต้องห่วง ห้องเช่านั้น พี่เฉิงหยุนใช้บัตรประชาชนปลอมเช่น ถึงมู่เสี่ยวไป๋เจ๋งแค่ไหน ก็หาไม่เจอ สถานที่นั้น มีแค่ผมกับพี่หวางต้องรู้ ทางหนีทีไล่น่ะ คุณน่าจะเข้าใจนะ คุณชายหลี่ พวกเราที่ทำอะไรได้ทุกอย่างโดยไม่สนกฎหมายอย่างนี้ ต่างมีที่ให้ตัวเองไว้ทั้งนั้น วันข้างหน้าจะได้หลบหนีได้”

หลี่ฝางพยักหน้า ถามว่า：“สถานที่นั้นอยู่ไหน？”

“ตอนนี้ยังบอกคุณไม่ได้ แต่ว่า ผมเอาแม่แบบในมือผมบอกคุณได้ แล้วก็ที่อยู่ของโกดัง ที่อยู่ที่โกดังนี้ นอกจากผมกับเฉิงหยุนแล้ว ก็มีไม่กี่คนที่รู้ พวกเขาต่างเป็นเพื่อนๆของพวกเรา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า พวกเขาน่าจะขายผมกับพี่เฉิงหยุนแล้ว ไม่อย่างนั้นมู่เสี่ยวไป๋ไม่มีทางตามไล่ฆ่าพวกเราอย่างบ้าคลั่งแบบนี้แน่”

“ข้างในโกดัง มีผู้เชี่ยวชานในการวาดรูปคนหนึ่ง แล้วก็เครื่องจักรบางอย่าง วัสดุที่ทำเงินเป็นต้น”

จูเฟิ่งปินพูดว่า：“โกดังน่าจะถูกมู่เสี่ยวไป๋ควบคุมไปแล้ว คุณส่งคนไปดูที่เขาหมาป่าได้ เขาหมาป่ามีถ้ำสิบกว่าอัน ล้วนแต่ไม่มีอะไร ส่วนโกดัง จะอยู่ข้างในถ้ำอันหนึ่ง ผมจะวาดเส้นทางให้คุณ”

“เขาหมาป่ามีหมาป่า ที่พวกเราเลี้ยงไว้”จูเฟิ่งปินพูด：“จุดประสงค์เพราะจะห้ามให้คนทั่วไปขึ้นเขามา พบร่องรอยของพวกเรา”

“ถึงโกดังถูกทำลายก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญคือแม่แบบในมือของพวกเรา เครื่องจักรกับวัสดุ ไปซื้อได้หมด ผมจะบอกคุณให้ว่า ไปซื้อที่ไหน ไปซื้อกับใคร ได้มาผ่านช่องทางไหน แน่นอนว่า น้ำหมึกเป็นพวกเราเองที่ผสมออกมา ส่วนสูตร ผมแอบจำมาแล้ว อีกเดี๋ยว ผมจะบอกคุณ”

“เชื่อผม จ่ายสิบล้าน ซื้อของสิ่งนี้ คุณคุ้มค่าแน่นอน เทคโนโลยีนี้ สามารถทำให้สินทรัพย์ของพวกคุณตระกูลหลี่ มากขึ้นอีกเท่า ทั้งโลกใบนี้ มีผู้ซื้อจำนวนมาก”

หลังจากจูเฟิ่งปินพูดจบ ใบหน้าก็ปรากฏความพอใจหน่อยๆ

หลี่ฝางมองจูเฟิ่งปิน แล้วถาม：“แม่แบบในมือคุณล่ะ？”

“ถนนชุนเจียง มีศูนย์อาบน้ำแห่งหนึ่ง มีคนหนึ่งในศูนย์อาบน้ำนั้น ชื่อว่าหม่าจ่าย คุณเจอเขา ก็เอากุญแจนี้ไปให้เขา เขาก็จะเอาแม่แบบให้คุณ”

จูเฟิ่งปินพูดว่า：“สถานที่นั้นอยู่ห่างไกลความเจริญมาก แต่ของที่เก็บไว้ กลับปลอดภัยสุดๆ”

“หม่าจ่ายคือคนของผม พวกเราคือพี่น้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน”จูเฟิ่งปินพูด

หลี่ฝางมองจูเฟิ่งปินแวบหนึ่ง ถามว่า：“เขาหน้าตาอย่างไร？”

“โทรศัพท์ของผม มีรูปถ่ายของเขา รหัสโทรศัพท์ของผม คือ1314 คุณเปิดโทรศัพท์ผมได้เลย แล้วหาเบอร์โทรของหม่าจ่าย จากนั้นก็ติดต่อเขา”

จูเฟิ่งปินพูดว่า：“รอหลังจากพวกคุณได้แม่แบบอันแรก ผมหวังว่าคุณชายหลี่คุณจะรักษาสัญญา ปล่อยน้องสาวผม”

“จากนั้นรอพวกคุณได้รับแม่แบบอันที่สอง ก็ให้ผมสิบล้าน ให้ผมไปจากนี่”

จูเฟิ่งปินพูดว่า：“หลังจากผมปลอดภัย ผมจะเอาทุกอย่างที่ผมรู้ บอกคุณหมด”

“โอเค”หลี่ฝางพยักหน้าตอบตกลง

ส้าวส้วยหยิบออกมา ยื่นให้หลี่ฝาง หลี่ฝางเปิดโทรศัพท์ด้วยรหัส จากนั้นก็หาคนที่ชื่อหม่าจ่าย โทรออกไป ครึ่งชั่วโมงถัดมา หลี่ฝางก็เจอหม่าจ่ายนี่

หม่าจ่ายนี้หน้าตาดูเหมือนพวกตัวโกง ดูไม่ใช่คนดีอะไร

“นี่คือกุญแจ ช่วยผมเอาของที่จูเฟิ่งปินฝากไว้ในที่นี้ของคุณหน่อย”หลี่ฝางมองหม่าจ่าย แล้วพูด

หม่าจ่ายมองหลี่ฝาง รับกุญแจในมือ แล้วพูด：“รอผมแป๊บหนึ่ง”

พอหม่าจ่ายไป ส้าวส้วยก็ขมวดคิ้ว พูดว่า：“ผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่คนดีอะไร”

“ผมก็รู้สึกเหมือนกัน ต้องระวังตัวหน่อย”หลี่ฝางพยักหน้าแล้วพูด

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว หม่าจ่ายยังไม่กลับมา ทันใดนั้นหลี่ฝางก็นั่งอยู่ไม่สุข มองส้าวส้วยแล้วพูด：“พวกเรากลับไปเถอะ เจ้าหม่าจ่ายนี่ ไม่กลับมาแน่”

“ครับ”ส้าวส้วยพยักหน้า ยืนขึ้น

ตอนที่ทั้งสองออกไปจากศูนย์อาบน้ำ หน้าประตูก็มีรถอยู่หลายคันปรากฏ รถพวกนี้จอดลง แล้วทันใดนั้นก็มีคนหลายสิบคนลงมา

หม่าจ่ายวิ่งออกมา มาอยู่ตรงหน้าคนที่นำคนมา：“พี่เฟย สองคนนี้แหละ สองคนนี้ผิดปกติ พวกเขาเอากุญแจของจูเฟิ่งปิน มาเอาสิ่งของของจูเฟิ่งปิน”

“จูเฟิ่งปินเคยบอกผมว่า ของสิ่งนี้มีค่ามาก ให้ผมเก็บไว้ดีๆ”

“จูเฟิ่งปินเพื่อนรักผมคือคนที่ระมัดระวังและขี้ระแวงมาก ถ้าเขาไม่ได้เกิดเรื่องล่ะก็ ไม่ให้สองคนนอกนี้ มาเอาสิ่งของของเขาหรอก”

มองใบหน้าที่แปลกหน้าสองใบนี้ หม่าจ่ายก็พูด：“ผมสงสัยว่า พวกเขาคงควบคุมจูเฟิ่งปินอยู่”

หลี่ฝางมองคนที่อยู่ข้างกายหม่าจ่าย ขมวดคิ้ว พูดว่า：“ชายตุ้มหู？”

อู๋เฟยมองหลี่ฝาง สีหน้าตกใจหน่อยๆ：“เสี่ยวฝาง？ทำไมถึงเป็นคุณได้？”

“หม่าจ่าย จูเฟิ่งปินหักหลังคุณชายมู่แล้ว คุณไม่รู้เหรอ？” ชายตุ้มหูหันหน้าไป แล้วมองหม่าจ่าย หัวเราะหึหึ จากนั้นก็ลงมือ บีบคอของเขา ออกแรงไปกระแทกใส่กระจกรถแรงๆ

หม่าจ่ายนี้ เดิมทีก็ผอมแห้งตัวเล็กอยู่แล้ว

“ของในมือจูเฟิ่งปิน？”ชายตุ้มหูถามอย่างเย็นชา：“เอามันมาให้ผม ผมก็จะไม่ฆ่าคุณ”

“พี่เฟย อย่าฆ่าผม พวกเราคือพวกเดียวกัน ของอยู่ที่ผม”หม่าจ่ายกลัวตายมาก ถูกชายตุ้มหูขู่อย่างนี้ ก็ต้องเอาแม่แบบให้อู๋เฟย

อู๋เฟยถือแม่แบบไว้ มองหลี่ฝางแวบหนึ่ง พูดว่า：“เสี่ยวฝาง แม่แบบนี้ ผมต้องการ”