NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 679

“งั้นฉันก็จะเป็นแฟนสาวของเขา” เหมิงเหมิงก็ตอบไปตามคำถามของหลี่ฝาง

พอพูดจบ เหมิงเหมิงก็รู้สึกตัวว่าถูกหลี่ฝางอำแล้ว

“ฉันตกหลุมพรางคุณแล้ว!” เหมิงเหมิงทำตาขมึงใส่หลี่ฝาง

หลี่ฝางหัวเราะเสียงดังลั่น แล้วพูดว่า “นี่คุณพูดเองนะ ทุกคนได้ยินหรือยัง ถ้าหลี่ซ่วยซ่วยเสกดอกไม้ในมือขึ้นมาได้ งั้นเหมิงเหมิงก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ มาเป็นเพื่อนสาวของหลี่ซ่วยซ่วย”

“พวกเราได้ยินหมดแล้ว เรื่องนี้บิดพลิ้วไม่ได้เลย”

“ถูกต้องแล้ว คำพูดของผู้หญิง พูดแล้วห้ามคืนคำนะ”

หวางเสี่ยวโก๋และเลี่ยวข่ายรีบพูดเสริม มองหน้าเหมิงเหมิงแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

เหมิงเหมิงขมวดคิ้ว แล้วโกรธจนกระทืบเท้า “เอาล่ะ ฉันก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่า ในมือของหลี่ซ่วยซ่วยจะเสกดอกไม้ให้ฉันได้ยังไง”

“หลี่ซ่วยซ่วย คุณเสกเลย เสกออกมาได้ฉันก็จะเป็นแฟนคุณ”

“เมื่อกี้ดอกไม้ในมือของหลี่ฝาง ได้ใส่ไว้ในแขนเสื้อของตัวเองล่วงหน้าก่อนแล้ว ส่วนคุณล่ะ คุณวันนี้ใส่เสื้อแขนสั้น......” เหมิงเหมิงพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “ฉันก็อยากดูเหมือนกันว่าคุณเสกได้ยังไง”

ที่จริงแล้ว เหมิงเหมิงไม่ใช่ว่าไม่อยากเป็นแฟนกับหลี่ซ่วยซ่วย เพียงแต่ว่าเธอไม่ชอบหน้าหลี่ฝาง ไม่อยากให้หลี่ฝางแกล้งเธอต่างหาก

ท่าทางของหลี่ซ่วยซ่วย ดูเหมือนว่ายังลังเลอยู่เล็กน้อย เขายืนขึ้นมา มองหน้าเหมิงเหมิงสักพักใหญ่ หลี่ฝางก็ทำตาขมึงใส่หลี่ซ่วยซ่วย “แกจะมายืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ รีบเสกเร็วสิ”

“นั่นสิ เวลานี้แล้ว ยังมายืนบื้อทำไมล่ะ?” หวางเสี่ยวโก๋ก็พูดเสริมขึ้น

เลี่ยวข่ายก็เลยหลักไหล่ทั้งสองข้างของหลี่ซ่วยซ่วย ให้เดินไปตรงหน้าเหมิงเหมิง

เมื่อมาถึงตรงหน้าเหมิงเหมิงแล้ว หลี่ซ่วยซ่วยก็คุกเข่าลง

ฉากนี้ ทำให้คนทั้งห้อง ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“คุณนี่จะทำอะไรกันน่ะ ทำไมต้องคุกเข่าลงด้วย” เหมิงเหมิงมองหน้าหลี่ซ่วยซ่วย ก็โกรธจนหน้าแดงก่ำ

“คุกเข่าข้างเดียวก็พอแล้ว แกทำไมถึงคุกเข่าทั้งสองข้างเลยล่ะ”

เลี่ยวข่ายพูดพลางรีบดึงหลี่ซ่วยซ่วยไว้

หลี่ซ่วยซ่วยพูดอย่างเคอะเขินว่า “แต่ฉันไม่รู้ว่าจะคุกเข่าข้างไหนนี่ ช่างมันเถอะ ไหนๆก็คุกเข่าลงแล้ว ยังไงก็เป็นผู้หญิงที่ฉันชอบ ไม่ขายหน้าหรอก”

“ถ้าเธอตกลง ไม่แน่ต่อไปข้างหน้าอาจจะเป็นเมียฉันในอนาคตก็ได้”

“ที่บ้านเกิดฉัน คุกเข่าให้กับเมีย เป็นเรื่องธรรมดามาก” หลี่ซ่วยซ่วยพูดด้วยหน้าตาซื่อๆ

เมื่อได้ยินคำพูดนี้แล้ว สีหน้าเหมิงเหมิงก็ยิ่งเขินมากขึ้น เธอมองค้อนหลี่ซ่วยซ่วย แล้วพูดด้วยสีหน้าเอียงอายว่า “ใครอยากจะเป็นเมียคุณ”

“เราสองคนจะคบหากันได้หรือไม่ ยังเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอนเลย คุณไม่ใช่บอกว่าจะเสกดอกไม้ให้ฉันเหรอ ไหนล่ะดอกไม้?”

ขณะที่เหมิงเหมิงพูดอยู่นั้น หลี่ซ่วยซ่วยก็แบมือตัวเองออก สร้อยข้อมือเล็กๆเส้นหนึ่ง ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเหมิงเหมิง

อีกทั้งสร้อยข้อมือเส้นนี้ ก็ประดิษฐ์ขึ้นด้วยดอกไม้เรียงรายกันหลายๆดอก

ทันใดนั้น เหมิงเหมิงก็พูดอะไรไม่ออก ส่วนหลี่ฝางก็รีบพูดขึ้นว่า “เหมิงเหมิง เห็นเหรอยัง นี่ไม่ใช่ดอกไม้แค่ดอกเดียวนะ คุณกล้าพนันก็ต้องกล้ายอมรับความพ่ายแพ้ ยอมเป็นแฟนสาวของหลี่ซ่วยซ่วยของพวกเราแล้วยังล่ะ?”

“หลี่ซ่วยซ่วย แกยังยืนงงอยู่ทำไมล่ะ รีบสวมให้แฟนสาวแกสิ” เลี่ยวข่ายพูดหลางตบไหล่หลี่ซ่วยซ่วย

หลี่ซ่วยซ่วยพยักหน้า จ้องมองเหมิงเหมิงแล้วถามว่า “เหมิงเหมิง คุณยอมเป็นแฟนฉันหรือเปล่า? คุณวางใจนะ ต่อไปนี้ฉันจะดีกับคุณตลอดไป”

“ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่จากคุณไปไหน ก็จะไม่ทรยศคุณอย่างแน่นอน”

ขณะที่ทุกคนคิดว่าเหมิงเหมิงจะต้องตอบตกลงแน่นอน แต่ทันใดนั้นเหมิงเหมิงก็ลุกขึ้นมา จากนั้นก็เอามือปิดปากไว้ แล้ววิ่งออกไปนอกห้อง

หลี่ฝางมองเห็นเหมิงเหมิงเหมือนกำลังร้องไห้ ส่วนลู่หลุ่ยก็รีบวิ่งตามออกไป หลี่ซ่วยซ่วยรู้สึกแตกตื่นมาก สีหน้าเปลี่ยนเป็นผิดหวังอย่างมาก

ที่จริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหลี่ซ่วยซ่วย หรือว่าพวกหลี่ฝาง ต่างก็รู้สึกว่าเหมิงเหมิงได้ตอบรับรักหลี่ซ่วยซ่วยแล้ว

ส่วนความสัมพันธ์ของคนทั้งสองนั้น ขาดเพียงแค่รูปแบบขั้นตอนหนึ่งเท่านั้น ก็สามารถที่จะตกลงยอมรับกันได้แล้ว อีกทั้งหลี่ฝางก็ยังเตรียมการเรื่องนี้ไว้อย่างรอบคอบ แต่นึกไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายเหมิงเหมิงกลับเดินหนีจากไป

หลังจากผ่านไปแล้วประมาณ5นาที หลี่ฝางก็วิ่งออกมาข้างนอก แต่ในเวลานั้นเอง ลู่หลุ่ยก็กำลังเดินกลับมาเพียงคนเดียว หลี่ฝางเจอกับลู่หลุ่ยพอดี จึงถามว่า “แล้วเหมิงเหมิงล่ะ?”

“เธอกลับไปแล้ว” ใบหน้าของลู่หลุ่ย ดูเหมือนเต็มไปด้วยความลับในใจ

“นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่? เหมิงเหมิงเป็นอะไรไปล่ะ หรือว่าเธอไม่ชอบหลี่ซ่วยซ่วย? ต่อให้ไม่ชอบ ก็ไม่ต้องถึงขนาดต้องวิ่งหนีออกไป อีกอย่างถ้าไม่ชอบแล้ว ช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอทำไมถึงสนิทสนมกับหลี่ซ่วยซ่วยล่ะ อีกทั้งเมื่อกี้ฉันก็เห็นเหมิงเหมิงดูเหมือนกำลังร้องไห้ด้วยนะ” หลี่ฝางถามอย่างไม่เข้าใจ

ลู่หลุ่ยส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ไม่ใช่เหมิงเหมิงไม่ชอบหลี่ซ่วยซ่วย แล้วก็ไม่ใช่ว่าเหมิงเหมิงยอมรับหลี่ซ่วยซ่วยไม่ได้ เพียงแต่ว่า.....เหมิงเหมิงกลัวว่าหลี่ซ่วยซ่วยจะยอมรับเธอไม่ได้ต่างหาก”

“นี่มาล้อเล่นอะไรกัน ไม่เห็นเหรอว่าหลี่ซ่วยซ่วยคุกเข่าให้เธอแล้ว” หลี่ฝางพูดอย่างโมโหว่า “ไม่ชอบก็ไม่ชอบ ไม่ต้องเอาเรื่องอะไรมาอ้างเลย? ฮึๆๆ”

หลี่ฝางแสยะยิ้ม แล้วพูดว่า “เสแสร้งกว่าการทำตัวเป็นคนดีเสียอีก”

ลู่หลุ่ยลังเลอยู่สักพัก มองดูหลี่ฝางที่อยู่ข้างหลัง แล้วพูดว่า “เอาเถอะ ฉันจะพูดความจริงให้คุณรู้ก็แล้วกัน เหมิงเหมิงเธอตั้งท้องแล้ว เมื่อวานเพิ่งไปตรวจมา น่าจะเป็นของหลิวจินหยาง ยังไม่ได้ไปทำแท้งเลย ท้องได้หนึ่งเดือนแล้ว ช่วงนี้ประจำเดือนของเธอไม่มาเลย ก่อนหน้านี้เธอนึกว่าน่าจะมาช้า แต่ว่าเธอแอบไปตรวจมา ก็รู้ว่าตัวเองตั้งท้องแล้ว”

“ไม่กี่วันมานี้ เหมิงเหมิงได้แต่กินส้มจี๊ด แล้วกินครั้งหนึ่งก็ 10 กว่าลูก พวกเรายังพูดเล่นกันอยู่เลย ว่าเธอท้องหรือเปล่า ไม่นึกเลยว่าคำล้อเล่นจะกลายเป็นความจริงไปแล้ว”