NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 721

"ขอบใจที่พวกนายมากันนะ"

หลี่ฝางไปต้อนรับด้วยตัวเอง พูดขึ้นด้วยสีหน้ารู้สึกขอบคุณ

ส้งเคอเดินเข้ามาคนแรก จับไหล่ของหลี่ฝางเอาไว้"คุณชายหลี่ คุณอย่าพูดแบบนี้สิครับ คุณมาขอความช่วยเหลือจากพวกเรา มันก็ถือเป็นเกียรติของพวกเรามากแล้วนะครับ"

หวงเจ๋ก็พูดตามขึ้นมา"ใช่ครับ การที่คุณชายหลี่ติดหนี้ชีวิตของพวกเรา ก็ถือเป็นเกียรติเป็นศรีที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเราแล้วล่ะครับ"

หลี่ฝางยิ้มๆ ก่อนจะพูดขึ้น"วางใจได้ น้ำใจในครั้งนี้ ฉันจะจดจำเอาไว้ในใจเลย"

หลี่ฝางพูดจบ ก็ชำเลืองมองไปยังจ้าวเสี่ยวตาว"นายก็มาเหมือนกันเหรอ?"

เมื่อก่อน หลี่ฝางกับจ้าวเสี่ยวตาวทะเลาะกันอยู่ไม่น้อย แถมจ้าวเสี่ยวตาว ก็อยู่พวกเดียวกับมู่เสี่ยวไป๋อีกด้วย

จ้าวเสี่ยวตาวพยักหน้า ประมาณว่าปล่อยวางไปไม่ได้

หวางซวงพยักหน้าพร้อมกับพูดขึ้น"คุณชายหลี่ ผมเป็นคนลากมาเองครับ"

"ความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้……"

หวางซวงยังไม่ทันพูดจบ หลี่ฝางก็พูดขึ้นมาต่อ"เรื่องก่อนหน้านี้ ฉันลืมไปตั้งนานแล้ว ไหนๆก็ยอมมากันแล้ว จากนี้ไปทุกคนก็เป็นพี่น้องกัน ไม่ต้องเกรงใจกับฉันขนาดนี้แล้วก็ได้"

"ฉันคิดว่าส้งเคอน่าจะพูดกับพวกนายแล้วนะ ว่าที่เชิญพวกนายมาในครั้งนี้ ไม่ใช่ให้พวกนายมาเที่ยวเล่นกัน แต่ให้พวกนายมาช่วยไปจัดการทำลายสถานที่สักสองสามแห่ง"

หลี่ฝางพูดขึ้น"แถมเจ้าของของสถานที่เหล่านี้ สถานภาพก็ไม่ได้ธรรมดาทั่วไป"

ก่อนจะมา จริงๆแล้วส้งเคอได้บอกกับพวกเขาไปแล้วหนึ่งรอบ แต่หลี่ฝางก็ยังอยากจะพูดซ้ำอีกหนึ่งครั้งอยู่ดี"ชื่อว่าแมงป่อง มีชื่อเสียงมากในอำเภอหลิน ถ้ามีใครกลัวล่ะก็ สามารถกลับไปได้เลย หรือไม่ก็ไม่ต้องกมาช่วยฉันในครั้งนี้ก็ได้ ฉันไม่ว่าพวกนายแน่นอน ถึงยังไงเรื่องนี้ ก็อาจจะต้องเสี่ยงอันตรายอยู่แล้ว"

หลี่ฝางพูดขึ้น"ฉันส่งคนไปรักษาความปลอดภัยให้กับพวกนายให้ถึงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่มีสิ่งหนึ่ง นั่นก็คือสิ่งที่ไม่คาดคิด ฉันคิดว่าพวกนายก็น่าจะรู้กัน……"

"วางใจได้ครับ คุณชายหลี่ ก็แค่ไปก่อเรื่องทำลายสถานที่เองไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่เคยทำมาก่อนนี่"

"ใช่ พี่ เรื่องอื่นอาจจะไม่ค่อยเก่งมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องนี้ พวกเราทำกันบ่อยมาก"

"แมงป่องคนนี้ พวกเราก็เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาบ้าง ถ้าพวกเรากลัวเขาล่ะก็ พวกเราก็คงจะไม่มาแล้วล่ะครับ ในเมื่อมาแล้ว พวกเราก็ไม่กลัว คุณชายหลี่ คุณจัดสรรวางแผนเลยครับ พวกเราจะลงมือพร้อมกัน หรือว่าจะแยกกันไปตามที่ต่างๆ?"หวงเจ๋พูดไปยิ้มไป ดูแล้วคงจะไม่สนใจเลยสักนิดสินะ

ทายาทเศรษฐีพวกนี้ ล้วนแต่เป็นคนที่มีวงศ์ตระกูลระดับสูงเป็นแบ็คกราวด์ทั้งนั้น ถ้าแมงป่องคิดที่จะจัดการพวกเขา ก็ต้องคิดให้ดีก่อน

ถ้าจัดการไปเพียงแค่คนเดียว นั่นก็เท่ากับว่าไปก้าวก่ายตระกูลธุรกิจตั้งหนึ่งตระกูล

แม้ว่าแมงป่องจะไม่ใช่คนของเมืองเอก แต่ก็ไปยุแหย่คนจำนวนมากมายขนาดนั้นไม่ได้

"ลงมือพร้อมกัน แมงป่องเป็นเจ้าของสถานที่เยอะแยะมากมาย"

หลี่ฝางหันไปมองไอ้หน้าหนวด จากนั้นไอ้หน้าหนวดก็วิ่งเข้ามาทันที ก่อนจะเอากระดาษมาให้กับเขาหนึ่งแผ่น

"เอาล่ะ ไปจัดกากรตามล่า ไปจัดการทำลายที่นั่น ฉันจะจัดหาคนไปปกป้องพวกนาย หรือไม่พวกนายก็ลุยด้วยตัวเองเลย หลังจากเข้าไปแล้ว ก็บริโภคได้ตามใจชอบเลย แล้วมาคิดบัญชีที่ฉันทั้งหมด พอเสร็จแล้ว ก็ไปชำระหนี้กับเฝิงจื่อหลิน"

หลี่ฝางชำเลืองมองเฝิงจื่อหลิน

เฝิงจื่อหลินก็เป็นหนึ่งในพรรคพวกนี้ เป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยที่สุด เขาดูแล้วไม่เหมือนกับพวกคนที่ชอบปะปนอยู่ในผับในบาร์ แต่ว่า เขากลับอยากที่ไปลองดูด้วยตัวเองสักครั้ง แสวงหาแรงกระตุ้นในการทำลายสถานที่สักหน่อย

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ ไม่ได้ห้ามหรือรั้งเขาเอาไว้

เวลาใกล้ค่ำ หยิ่นเจิ้งขับรถพาคนมาถึงยังสถานที่ของตระกูลหลี่

ด้านหลังของหยิ่นเจิ้ง มีรถตามมาห้าคัน ภายในรถห้าคันนี้ มีแต่บอดี้การ์ดทั้งหมด

หลี่ฝางมองภาพตรงหน้านี้ ก่อนจะยิ้มอย่างรู้สึกสนใจขึ้นมา"ทำให้คุณหวาดกลัวกันขนาดนั้นเชียวเหรอ?"

"คุณชายหลี่ จะบอกคุณตรงๆเลยแล้วกัน ผมคนนี้ กลัวตายที่สุด ผมเปิดเผยหน้าตาให้กับแมงป่องแล้ว ตอนนี้แมงป่องกำลังส่งคนมาสอดส่องทุกการเคลื่อนไหวของผม ถ้าข้างตัวผมมีคนน้อยล่ะก็ พวกมันจะต้องลงมือจัดการผมแน่นอน แล้วกลับไปรับรังวาลกับแมงป่อง"

หยิ่นเจิ้งพูดขึ้น"ผมต้องพาคนไปด้วยเยอะๆ ในใจถึงจะรู้สึกสบายใจ"

"อื้อ คนของผมมาถึงกันแล้ว สถานที่นี้ของตระกูลหลี่ไม่มีที่ให้อยู่มากขนาดนั้น แถมต่อให้มี สภาพแวดล้อมก็ลำบากมากๆ ผมส่งคนไปช่วยคุณ คุณก็เตรียมอาหารการกินที่พักอาศัยให้ด้วยแล้วกัน คงจะไม่เป็นปัญหาอะไรใช่ไหม?"หลี่ฝางพูดถามขึ้นอย่างนิ่งๆ

"ผมเคลียร์โรงแรมห้าดาวของผมให้ว่างเรียบร้อยแล้วครับ ในช่วงนี้ ปิดทำการอยู่ หรือพูดได้ว่า ช่วงนี้ คนของคุณสามารถมาอยู่ในโรงแรมได้ตามสบายเลยครับ แถมที่นั่นก็มีแต่คนของผมทั้งนั้น ปลอดภัยแน่นอน"

หยิ่นเจิ้งพูดยิ้มๆ

หลี่ฝางหยักหน้ายอย่างพออกพอใจ"เหอะๆ ทุ่มเททำงานดีมาก"

"ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับแมงป่องอยู่ในช่วงตึงเครียด ช่วงบ่าย ภายในครัวหลังภัตตาคารแห่งหนึ่งของผม จู่ๆก็ถูกคนเอากระสอบงูมาทิ้งเอาไว้ แม้ว่าจะไม่มีพิษ แต่ก็ทำให้พนักงานของผมต่างพากันรับไม่ได้ ภัตตาคารแห่งนั้น ผมปิดไปเรียบร้อยแล้ว แผนการของแมงป่องคนนี้มันช่างโหดร้ายจริงๆ แต่ว่า ถ้ามันไม่ให้ผมได้ใช้ชีวิตอยู่ดีๆ มันก็อย่าหวังว่าจะได้อยู่ดีเหมือนกัน"

"มันเป็นเจ้าของเขตอินเตอร์เน็ตคาเฟ่เขตหนึ่ง ผมเลยหาแฮกเกอร์จากข้างนอกมาหนึ่งคน จากนั้นก็แฮกอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ของมัน เชื่อว่าครั้งนี้ อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ทั้งหมดในเขตอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ของมัน ระบบเป็นอัมพาตไปหมดเรียบร้อยแล้ว"

หยิ่นเจิ้งยิ้มอย่างรู้สึกสนใจ"ลุยเลย ผมไม่กลัวหรอก ผมมีเงินมากกว่าแมงป่องเยอะ ผมจะดูซิว่าใครจะทนเอาไว้ไม่ไหวก่อนกัน"

หลี่ฝางมองหยิ่นเจิ้ง พร้อมกับพูดยิ้มด้วยความดีใจ"คุณฉลาดเฉลียวขนาดนี้ ผมดีใจจริงๆ ผมแค่กลัวว่าคุณได้รับความเสียหายไปเล็กน้อยแล้วจะแสดงสีหน้าไม่พอใจเสียอีก"

"ลมฝนผ่านไป สายรุ้งก็จะโผล่ขึ้นมา ตอนนี้ผมเข้าใจคำพูดนี้แล้ว"

หยิ่นเจิ้งพูดยิ้มๆ"คุณชายหลี่ คุณวางใจได้ ทรัพย์สินพันกว่าล้านของตระกูลหยิ่นของผม ต่อให้ไม่ต้องทำธุรกิจตั้งแต่ตอนนี้จนถึงปลายปี ก็ยังคงเป็นบริษัทชั้นนำของอำเภอหลินอยู่ดี"