NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 741

แต่ว่าหลี่ฝางก็ไม่มีหลักฐานอะไร……

ขโมยคนนี้ตอนนี้ตกใจจนความกล้าหายไปหมด จนกระทั่งอ้อนวอนขอความตาย ในตอนนี้ อยากให้เขาเอ่ยปาก เป็นเรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้เลย

“คุณชายหลี่ วางใจเถอะ เรื่องนี้ พวกเราจะต้องตรวจสอบให้ชัดเจน และหาคำอธิบายกับคุณให้ได้” เพื่อนร่วมงานของหูเฟยพูดขึ้น

หลี่ฝางไม่ได้สนใจเขา และก้าวเดิน ไปยังด้านหน้าหลินชิงชิง ตบไปที่ไหล่ของหลินชิงชิง แล้วพูด： “เสียใจด้วยนะ……”

น้ำตาของหลินชิงชิงก็ไม่ได้หยุดลง เธอไม่ได้เหมือนลู่หลุ่ยที่ร้องไห้โฮกับหลี่ฝาง แต่เธอยังคงเอี้ยวไหล่ ใช้วิธีปฏิเสธอย่างมีชั้นเชิง ให้หลี่ฝางเอามือออกไป

ในตอนนี้ หลินชิงชิงไม่อยากได้รับจากปลอบใจที่สุด โดยเฉพาะจากหลี่ฝาง

ไม่ว่าลูกพี่หลินจะเลวขนาดไหน ก็ยังเป็นพ่อของหลินชิงชิง ให้กำเนิดเธอ เลี้ยงเธอมา เป็นพ่อที่เอ็นดูเธอมาทั้งชีวิต

บนโลกนี้ ใครเป็นคนที่สนิทกับหลินชิงชิงที่สุด นั่นต้องไม่ใช่หลี่ฝางแน่ แต่เป็นลูกพี่หลิน

ถึงแม้เมื่อก่อน หลินชิงชิงกับลูกพี่หลินจะอยู่คนละฝ่ายกันมาโดยตลอด แต่เลือดก็ย่อมข้นกว่าน้ำความสัมพันธ์พ่อลูก ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง

หลินชิงชิงร้องไห้อยู่นานมาก ที่จริงมีคนจะเข้ามาห้าม แต่ก็ถูกหลี่ฝางขวางไว้……

จนเมื่อคนเบื้องบนมา หลินชิงชิงก็ถูกกันตัวออกไป คนคิ้วเข้าคนนึงมาถึงหน้าลูกพี่หลิน แล้วใช้มือแตะจมูกเขาดูลมหายใจของเขา สีหน้าของเขาก็โหดร้ายขึ้นมา： “เกิดอะไรขึ้น คนไปไหน? ฉันบอกให้นายดูแลเขาไว้ให้ดีไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้นายเอาคนตายมาให้ฉัน นี่มันหมายความว่าอะไร?”

“นายรู้บ้างมั้ยว่าตัวเขา กุมหลักฐานเอาไว้ขนาดไหน?” คนคิ้วเข้มมองหน้าหูเฟย แล้วดุ

หูเฟยไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย แค่ก้มหน้าก้มตาฟัง คนคิ้วหนาใช้นิ้วชี้ไปที่หัวของเขา แล้วต่อว่า

หลังจากด่าไปหลายนาที อารมณ์ของคนคิ้วหนาก็เย็นลง และจากไป

คนคิ้วหนามาเสียเที่ยว ส่วนหูเฟยก็งานเข้าเพราะเรื่องนี้

หลี่ฝางมองหูเฟย แล้วถาม： “ภรรยาของลูกพี่หลินล่ะ?”

“หล่อน? ถูกพาตัวไปแล้ว เพราะว่าหล่อนไม่ใช่คนในพื้นที่เรา ดังนั้น คนจากอีกฝั่ง ก็มาพาตัวหล่อนไปแล้ว”

หูเฟยพูดอย่างลำบากใจ： “ฉันคิดว่า อีกครู่เรื่องที่จะเจอหล่อน คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว”

“ลูกพี่หลินเกิดเรื่องแบบนี้ หล่อนจะต้องถูกจับตามองอย่างเข้มงวดขึ้นไปอีก คนปกติ ถึงแม้จะเป็นฉัน ก็คงจะเจอเธอไม่ได้”

หลี่ฝางถอนหายใจ และมองไปที่หลินชิงชิงที่อยู่ด้านข้าง แล้วพูด： “นายช่วยฉันคิดหาวิธี แล้วฉัน ก็จะคิดหาวิธีดู”

หูเฟยพยักหน้า ในตอนนั้น หลินชิงชิงก็เดินมายังด้านหน้าของหลี่ฝาง

“หลี่ฝาง ฉันอยากพูดกับนายหน่อย”

หลี่ฝางได้ยินประโยคนี้ของหลินชิงชิง ความรู้สึกเหมือนลอยขึ้นสวรรค์ทันที รู้สึกดีสุดๆ

หลี่ฝางคิดว่า ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป หลินชิงชิงจะไม่ยอมคุยกับเขาแล้ว หลี่ฝางพยักหน้า และออกจากห้องไปกับหลินชิงชิง เมื่อมาถึงที่ปลอดโปร่งมากๆ

หลี่ฝางมอง หลินชิงชิงหยิบกระดาษออกมาหนึ่งแผ่น แล้วพูด： “นี่เป็นสิ่งที่ฉันล้วงออกมาจากแขนเสื้อออกพ่อ”