NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 806

“หลบกระสุนปืนได้? พี่ครับ พี่ล้อเล่นอะไรน่ะ”

ตงฟางจัวยิ้มขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน: “พี่ครับ พี่คงไม่ได้โดนเขาตีจนหัวกระทบกระเทือนใช่ไหม? คำพูดเพ้อเจ้อแบบนี้ยังพูดออกมาได้?”

เห็นได้ชัดว่าตงฟางจัวไม่เชื่อคำพูดนี้ของพี่สาวของตัวเอง

ตงฟางเย่นโมโหเล็กน้อย เธอไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิด: “หรือว่านายจะลืมไปแล้ว คุณปู่ก็สามารถหลบลูกกระสุนได้......”

“แต่หลี่ฝางจะเทียบกับคุณปู่ได้ยังไง คุณปู่ได้สำเร็จขั้นกำลังภายในมาตั้งนานแล้ว แต่หลี่ฝางล่ะ เขาไม่ได้ก้าวสู่ขั้นกำลังภายในด้วยตัวเองสักหน่อย คุณปูบอกว่าหลี่ฝางน่าจะใช้เคล็ดลับอะไรบางอย่าง หรือใช้พลังจากภายนอก ยอดฝีมือกำลังภายในแบบเขา ไม่นับว่าเป็นยอดฝีมือกำลังภายในอย่างแท้จริง”

ตงฟางจัวกล่าว

ภายในใจของตงฟางจัว เขายังคงไม่เห็นหลี่ฝางอยู่ในสายตา

ตงฟางเย่นกลับทำเสียงฮึออกมาหนึ่งครั้ง กล่าว: “แต่คนที่ไม่ใช่ยอดฝีมือกำลังภายในที่แท้จริงคนนี้ ชนะนาย และชนะฉัน”

ตงฟางจัวพูดไม่ออกอยู่ครึ่งค่อนวัน

“จะต้องมีสักวัน ที่ผมจะต้องเอาชนะเขาให้ได้”

ภายในดวงตาของตงฟางจัว มีประกายเยือกเย็นเปล่งออกมา: “พอถึงตอนนั้น ผมจะฆ่ามันด้วยมือของผมเอง”

ตงฟางเย่นส่ายหัว และไม่ได้พูดอะไรต่อ

พรสวรรค์ในการฝึกยุทธของตงฟางจัว นับว่าสูงมากแล้ว แต่เล็กจนโต เขาได้รับคำยกย่องชมเชยมามากมาย ระหว่างคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน น้อยมากที่จะทำให้เขาสะดุดได้

แต่ในคืนนี้หลี่ฝาง ทำให้ตงฟางจัวได้รับรู้ถึงอรรถรสของความพ่ายแพ้

นอกจากนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะตงฟางเย่นลงมือทันเวลาล่ะก็ บางทีหลี่ฝาง อาจจะฆ่าตงฟางจัวจริง ๆ ก็ได้

และก็เพราะเหตุผลนี้ ตงฟางจัวถึงคิดจะแก้แค้นหลี่ฝาง

......

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หมาจื่อขับรถหนีไป หลี่ฝางก็กลับเข้าไปยังไนต์คลับ และตามหาแมงป่อง

แมงป่องในเวลานี้ พูดได้ว่าสะบักสะบอมเป็นอย่างมาก

จางซินเฟยพาลูกน้องปิดชั้นทั้งชั้นเอาไว้ ไม่ให้ใครขึ้นมาทั้งสิ้น

ในตอนนี้ ฉ่างจือได้จากไปแล้ว ส่วนเหล่าจิ่งก็ได้กลายเป็นคนพิการคนหนึ่ง

ตอนนี้ภายใต้มือของแมงปล่อง จางซินเฟยนับได้ว่าเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง

จางซินเฟยควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เขาเตรียมที่จะลงมือจัดการกับแมงป่อง

เพราะยังไงซะ เงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านนั่น ถึงทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่......

ฆ่าแมงป่อง ก็จะสามารถได้รับเงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านจากหลี่ฝาง ทั้งยังได้ขึ้นครองตำแหน่ง แล้วยังได้มีความสัมพันธ์เป็นพันธมิตรกับหยิ่นเจิ้ง

จางซินเฟยเป็นเพียงตัวละครเล็ก ๆ คนหนึ่ง เขายังไม่รู้ถึงการมีอยู่ของตระกูลตงฟาง

ถ้าหากรู้ล่ะก็ เกรงว่าก็คงจะไม่ทำแบบนี้แน่นอน

ในตอนที่จางซินเฟยเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว แมงป่องราวกับได้มองเห็นตัวช่วยชีวิต เขายื่นมือออกมาพลางกล่าว: “รีบช่วยฉัน เสี่ยวเฟย”

ฉ่างจือจากไปแล้ว หนึ่งเดียวที่แมงป่องสามารถพึ่งพาได้ นั่นก็คือจางซินเฟย

แต่แมงป่องยังไม่รู้ว่า จางซินเฟยได้ทำข้อตกลงกับหยิ่นเจิ้งไปนานแล้ว

ที่จางซินเฟยมาในครั้งนี้ ก็เพื่อเอาชีวิตของเขา

หลังจากที่จางซินเฟยเดินเข้ามา แล้วเขาก็ย่อตัวลงนั่ง และยิ้มเล็กน้อย: “ลูกพี่แมงป่อง นี่พี่เป็นอะไรไปเหรอ?”

แมงป่องฝีมือไม่เลว จางซินเฟยไม่กล้าลงมือโดยพลการ ถ้าเกิดว่าแมงป่องไม่ได้เป็นอะไรมาก งั้นเขาก็คงไม่สามารถฆ่าแมงป่องได้

จางซินเฟยกล่าวไป เขาก็แสร้งทำเป็นใช้มือพยุงแมงป่องขึ้นมา

แมงป่องยังกล่าวอย่างตื้นตันใจ: “อย่าไปพูด ฉันประมาทเกินไป ถูกเด็กฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งทำร้ายจนบาดเจ็บหนัก ตอนนี้ซี่โครงของฉันหักไปหลายท่อน รีบส่งฉันไปโรงพยาบาล ถ้าไม่อย่างนั้นละก็ฉัน......”

แมงป่องยังไม่ทันได้พูดจบ จางซินเฟยก็พลันปล่อยมือ ผลักแมงป่องลงไปกองอยู่บนพื้น

แล้วปรากฏให้เห็นหางจิ้งจอกที่ตัวเองได้ซ่อนไว้เป็นเวลานานออกมา

ปล่อยมือแล้วเหรอ?

แมงป่องที่กองอยู่บนพื้น จ้องมองไปที่จางซินเฟย เขาเข้าใจขึ้นมาทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

แมงป่องเพียงยิ้มแห่งแห้ง: “ช่างเป็นเสือตกอับถูกหมากัดซ้ำจริง ๆ”

“จางซินเฟยแกจะทำอะไร แกคงไม่คิดว่าตัวเองปีกกล้าขาแข็งแล้วหรอกนะ?” แมงป่องกล่าวอย่างเยือกเย็น

“ต่อให้ฉ่างจือได้จากไปแล้ว เหล่าจิ่งพิการ แต่ฉันยังไม่ตาย......หรือต่อให้ฉันตายไป ถ้าคิดจะขึ้นแทนที่ของฉัน แกยังไม่มีคุณสมบัติพอ แกพึ่งมาทำงานกับฉันแค่ไม่กี่ปีเอง ถ้าแกฆ่าฉัน ทุกคนจะต้องไม่ปล่อยแกไปแน่”

แมงป่องกล่าวอย่างเยือกเย็น

ที่ข้างกายของแมงป่อง ถึงแม้จะเหลือแค่เพียงจางซินเฟย

แต่ในอาณาเขตของแมงป่อง ยังมีคนอยู่อีกมากมาย ที่สามารถเทียบเท่ากับจางซินเฟยได้

หรือแม้กระทั่ง มีอยู่หลายคนที่มีฝีมือ แข็งแกร่งกว่าจางซินเฟย

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้อำเภอหลินจะเป็นอาณาเขตของลูกพี่แมงป่อง แต่นอกจากลูกพี่แมงป่องแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีกองกำลังอื่นอยู่

“ฆ่าฉัน มีเพียงจะเป็นการนำอันตรายมาให้ชีวิตของแกเอง ผู้คนจำนวนมากจะถือเอาการล้างแค้นให้ฉันเป็นข้ออ้าง เพื่อมากำจัดแก จากนั้นก็เข้ารับช่วงต่อเพื่อครอบครองอาณาเขตนี้” แมงป่องเอ่ยเตือนจางซินเฟย

จางซินเฟยพยักหน้า กล่าว: “ผมไม่ได้ออกมาสู่สังคมแบบนี้ครั้งแรกสักหน่อย สัจธรรมพวกนี้ ผมจะไม่เข้าใจได้ยังไง?”

“งั้นแกยังคงคิดจะฆ่าฉัน?”

แมงป่องที่ความรู้สึกเฉียบไว ได้รับรู้ถึงไออาฆาตจากจางซินเฟยแล้ว

“คนที่อยู่ในห้องพวกนี้ ต่างก็เป็นคนสนิทของแกใช่ไหม?” มองดูผู้คนที่อยู่ในห้อง แมงป่องก็เอ่ยขึ้นมา