NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 868

การโจมตีครั้งนี้ สำหรับกองทหารรับจ้างซีโส่ เป็นการโจมตีที่เกิดขึ้นกะทันหัน

หลายคนยังอยู่ในความฝัน ยังไม่ทันตื่น กูถูกหักคอ แล้วตายไป

บางคนตื่นแล้ว เพิ่งเตรียมจะยิง ก็ถูกเงาหนึ่งฆ่าอย่างรวดเร็วในเสี้ยววินาที ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายยังไง

ท่ามกลางพวกเขา หัวหน้าของพวกเขาที่นี่ สัมผัสได้ลึกซึ้งที่สุด

สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากรู้ว่ามีคนมาโจมตี ก็คือรายงานฐานประจำการที่สองซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่สามกิโลเมตร

เพราะตอนที่เลือกใช้ที่นี่ปกป้องฐานประจำการที่สอง เขาก็ทำใจที่จะถูกโจมตีเอาไว้แล้ว

เพียงแต่เขากำลังจะส่งข้อความ ก็ถูกเงาดำที่ปรากฏตัวขึ้นมากะทันหันใช้มือฟาดมาที่หน้า ไม่ทันได้ทำอะไร ไม่เห็นด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

คนๆนี้ก็คือหลี่ฝาง เขาเดินไปมาในการต่อสู้ครั้งนี้ นอกจากฆ่าคู่ต่อสู้ที่ไหวตัวเร็วแล้ว เขาก็ฆ่าคนที่จะส่งข้อความ

ถึงแม้จะรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ ไม่มีทางปิดฐานประจำการที่สองได้แน่นอน เพราะเมื่อกี้ตอนที่เสียงปืนดังขึ้น ทางนั้นต้องระมัดระวังแล้วแน่นอน

แต่การหยุดคนพวกนี้รายงานรายละเอียดของสถานการณ์ ก็ยังสามารถทำให้ฐานประจำการที่สองเสียเวลาได้

ต้วนหงกวงเผชิญหน้ากับทหารรับจ้างคนหนึ่งที่ยากจะจัดการ

เจ้าหมอนี่แค่ดูก็รู้ว่าเคยผ่านการรบมาก่อน ความสามารถของเขาใกล้เคียงกับต้วนหงกวงทำให้พวกเขาต่อสู้กันอย่างยาวนาน พูดได้ว่ายากที่จะเอาชนะ

ตามการเดินของเวลา ภายในใจของต้วนหงกวงรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก ยิ่งอยู่ก็ยิ่งทำทุกอย่างโดยไม่ตระหนักอะไรทั้งนั้น พูดได้ว่าต้องการที่จะทำให้บาดเจ็บทั้งสองฝ่าย ทำทุกอย่างเพื่อล้มฝ่ายตรงข้าม

แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่กินไม้นี้ คอยยื้อเวลา รอทีมช่วยเหลือมา

ในเวลานี้เอง ต้วนหงกวงทำผิดท่วงท่า ทำให้ทหารรับจ้างได้โอกาส เอามีดฟันไปที่คอของต้วนหงกวง

ต้วนหงกวงมองดูมีดที่ใกล้เข้ามา รู้ว่าตนหลบไม่ทันแล้ว

ต้วนหงกวงที่คิดว่าชีวิตของตนอาจจะต้องจบลงที่นี่ ภายในใจเปี่ยมไปด้วยความไม่พอใจ

ทันใดนั้นเอง ไม่รู้ว่าหลี่ฝางโผล่มาอยู่ด้านหลังของทหารรับจ้างได้ยังไง ยื่นมือออกไปแล้วบิด ฆ่าทหารรับจ้างในเสี้ยววินาที ปล่อยมือ ร่างของทหารรับจ้างล้มลงบนพื้น

ต้วนหงกวงมองภาพตรงหน้าอย่างยากจะเชื่อ มองดูหลี่ฝางที่ไม่หยุดลงแม้แต่น้อย แผ่นหลังที่หมุนตัวหันหลัง ภายในใจรู้สึกดีใจที่ตนรอดพ้นจากความตาย

วินาทีต่อมา ต้วนหงกวงร้องตะโกน แล้วพุ่งตัวไปหาศัตรูอีกครั้ง

การต่อสู้จบลงอย่างรวดเร็ว สมาชิกในทีมใช้ความเร็วสูงสุดในการฆ่าศัตรู ทั้งยังเริ่มเตรียมอาวุธในตนเอง แล้วเดินทางไปโจมตีฐานประจำการที่สอง

จากนั้นตอนที่พวกเขาไปถึงฐานประจำการที่สอง หลี่ฝางกลับสั่งให้สมาชิกทุกคนหยุดลง

"ผิดปกติ！”

"สมแล้วที่เป็นลูกชายของคนๆนั้น นายเพิ่งฝึกฝนกำลังภายในได้ไม่นาน แต่กลับสามารถควบคุมกำลังภายในได้ถึงระดับนี้ เก่งจริงๆ"

เทิร์นเนอร์พูดชมอย่างไม่ซ่อนเร้น ความเป็นจริงตอนที่หลี่ฝางเดินเข้ามาใกล้ เขาก็สัมผัสถึงลมปราณที่เพิ่มมากขึ้น

"เทิร์นเนอร์?"

หลังจากเห็นคนที่อยู่ตรงหน้า หลี่ฝางเรียกชื่อของเขาออกมา：“ฉันเคยอ่านประวัติของนายมากแล้ว อายุเยอะขนาดนี้ พักผ่อนที่บ้านไม่ดีเหรอ ทำไมต้องรนหาที่ตายด้วย?"

ถ้าดูเพียงรูปลักษณ์ภายนอกของเทิร์นเนอร์ เขาเหมือนชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบกว่าปี แต่ความเป็นจริงเขามีอายุอย่างน้อยหนึ่งร้อยปีแล้ว

"หึๆ ไม่มีทายาท ถ้าฉันมีทายาทแบบนาย ตอนนี้ฉันคงพักผ่อนอยู่ที่บ้านแล้ว" เทิร์นเนอร์หัวเราะ

"นายคงไม่คิดว่าหลังจากที่นายตายแล้วอเมริกาจะยังปฏิบัติต่อตระกูลของนายอย่างดีหรอกใช่ไหม?"

หลี่ฝางรู้สึกตลกกับความใสซื่อของเทิร์นเนอร์

เทิร์นเนอร์ยิ้มอย่างไม่แคร์ แล้วพูด：“ประเทศของนายไม่ใช่ว่ามีคำพูดหนึ่งที่บอกเอาไว้ว่าทำให้ดีที่สุด อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้ฟ้าลิขิตไม่ใช่เหรอ?"

"หึๆ" หลี่ฝางส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไร พลังของเขา มาถึงจุดสูงสุดแล้วเหมือนกัน

เทิร์นเนอร์จับจ้องไปที่หลี่ฝาง แล้วถามขึ้นกะทันหัน：“นายอยากตายมากขนาดนี้เชียวเหรอ?"