NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 91

บทที่91 หลี่ต๋าคางโกรธจัด

ก่อนช่วงเวลานี้ หลี่ฝางยังมีท่าทีนิ่งเฉยกับการสอบเอ็นทรานซ์ แต่ในเวลานี้ หลี่ฝางกลับพบว่าสอบเอ็นทรานซ์สำคัญกว่าทุกอย่าง ถึงต้องเสี่ยงกับชีวิต ตัวเองก็อยากสอบครั้งนี้ให้เสร็จ

“สนามไหน？” จางกงหมิงถามอย่างร้อนใจ

“ข้างหน้า ห้องที่สอง” หลี่ฝางพูด

จางกงหมิงวิ่งเข้าไปทันที แล้วตอนนี้ อาจารย์คุมสอบก็ห้ามเขาไว้： “อะไรกันเนี่ยพวกคุณ？”

จางกงหมิงกลอกตาใส่อาจารย์คุมสอบ： “ตาบอดเหรอครับ มองไม่ออกเหรอว่าน้องชายผมจะเข้าร่วมสอบเอ็นทรานซ์？”

มองไปมีที่ว่างหนึ่งที่ จางกงหมิงรู้ นี่จะต้องเป็นที่นั่งของหลี่ฝางแน่

จางกงหมิงอุ้มหลี่ฝางเข้าไป ประคองเขานั่งลง พูด： “เดี๋ยวผมไปเอาข้อสอบให้”

“ข้อสอบล่ะครับ？” จางกงหมิงมาตรงหน้าอาจารย์คุมสอบ

“น้องชายคุณสาย เลยเวลาที่กำหนด ดังนั้นพวกเราจะให้ข้อสอบเขาไม่ได้” อาจารย์คุมสอบส่ายหน้า พูด： “ไม่เป็นไปตามกฎ”

“หมายความว่าไง？” จางกงหมิงขมวดคิ้ว

“ความหมายก็คือ น้องชายคุณหมดสิทธิ์สอบครั้งนี้แล้ว” อาจารย์คุมสอบมองจางกงหมิง พูดเสียงคมกริบ： “เชิญคุณพาน้องชายคุณออกไปด้วย อย่าทำให้การสอบเอ็นทรานซ์ของนักเรียนคนอื่นๆ เสียเวลา”

“ห่า！” จางกงหมิงยกเท้าถีบออกไป เตะอาจารย์คุมสอบไปที่พื้น

“ผมไม่สนกฎบ้าๆ บอๆ ผมรู้แค่ว่า น้องชายผมต้องสอบ คุณรีบเอาข้อสอบมาให้ผม” จางกงหมิงยื่นมือออกไป： “ถ้าแม่งไม่ให้ล่ะก็ ผมเอาคุณตายแน่เชื่อไหมล่ะ？”

“อาจารย์ครับ รีบเอาข้อสอบให้เขาเถอะ นี่เป็นถึงพี่หมิง ลูกพี่ใหญ่เขตเมืองตะวันออกคนใหม่ของพวกเรา” นักเรียนที่เป็นหัวโจกคนหนึ่งยืนขึ้นพูด

สีหน้าอาจารย์คุมสอบแย่มาก เขาในฐานะครู ยังไม่เคยถูกทำร้ายในห้องเรียน

เขากำลังจะพูดอะไร หัวโจกคนนั้นก็พูด： “อาจารย์ ถ้าคุณทำให้พี่หมิงโมโห พี่หมิงทำคุณตายได้จริงๆ นะ”

อาจารย์คุมสอบมองจางกงหมิงแวบหนึ่ง ตอนนี้มีความโหดร้ายบนใบหน้าจางกงหมิง

“ข้อสอบอยู่บนโต๊ะ” สุดท้ายอาจารย์คุมสอบก็โล่งอก

จางกงหมิงเอาข้อสอบไปให้หลี่ฝาง จากนั้นก็มาตรงหน้าอาจารย์คุมสอบ： “รบกวนคุณไปห้องพยาบาลแล้วเรียกครูพยาบาลมาหน่อยครับ แผลของน้องชายผมฉีกขาด ต้องพันแผล”

ครั้งนี้ท่าทีของจางกงหมิงใจเย็นขึ้นเยอะ

“ผมยังต้องคุมสอบนะ”

เดิมทีห้องสอบหนึ่งห้องจะมีอาจารย์คุมสอบสองคน แต่อีกคนท้องเสีย จนตอนนี้ยังอยู่ในห้องน้ำ

ดังนั้น เขาไปไม่ได้

ส่วนจางกงหมิงกลับตบอกพูด： “ที่นี่มีผมเฝ้าอยู่ วางใจเถอะครับ”

“ถ้ามีคนกล้าตุกติกกับผมล่ะก็ ผมจะหั่นมือเขาแทนคุณเอง！” จางกงหมิงพูดรับประกันกับอาจารย์คุมสอบ

“แต่……”

“แต่อะไรอีกล่ะ ไม่ได้ยินไอ้หนุ่มนั่นพูดเหรอ ผมเป็นถึงลูกพี่ของเขตเมืองตะวันออก ทำไม คุณไม่เชื่อแม้แต่ลูกพี่ของเขตเมืองตะวันออก？” จางกงหมิงถามอย่างเย็นชา

“โอเค” อาจารย์คุมสอบวิ่งไปเรียกครูพยาบาลที่ห้องพยาบาลไป ก็โทรหาครูใหญ่ไป

อาจารย์คุมสอบไม่กล้าขัดจางกงหมิง แต่ก็ละเมิดกฎไม่ได้

อาจารย์คุมสอบไป จางกงหมิงก็ตะโกน： “ผมถามพวกคุณ พวกคุณในห้องนี้ ใครคะแนนดีสุด”

“พี่หมิง ที่หนึ่งในโรงเรียนอยู่ในห้องสอบเรา” หัวโจกคนนั้นพูด แล้วยังชี้ไปด้วย

จางกงหมิงเดินไปทางที่หนึ่งในโรงเรียนโดยตรง เอากระดาษคำตอบของเขากับข้อสอบมา： “ยืมหน่อย”

“พี่ชาย ผมยังทำข้อสอบไม่เสร็จเลย” ที่หนึ่งในโรงเรียนเกือบจะร้องไห้

“ไม่งั้นคุณก็เอากระดาษคำตอบไปก่อนสิ”

“ก็ได้ งั้นคุณก็รีบทำ” จางกงหมิงหยิบกระดาษคำตอบ ให้หลี่ฝาง

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดอย่างเด็ดเดี่ยว： “พี่หมิง ผมเอง”

“โง่เหรอ คุณสายไปตั้งนาน เวลาพอหรือไง” จางกงหมิงกลอกตาใส่หลี่ฝาง： “นี่เป็นข้อสอบเลือก ก็แค่ลอกคำตอบไหมล่ะ”

“ไม่ต้อง ผมว่าทันอยู่” หลี่ฝางกัดฟัน ทนความเจ็บที่ท้องน้อย

เสียงหยดติ๋งๆ ไม่หยุดเข้าหูจางกงหมิง

บาดแผลของหลี่ฝางฉีกขาดโดยสิ้นเชิง เลือดไหลไม่หยุด