“ตรงจัตุรัสนั้นเป็นนักศิลปะต่อสู้ธรรมดา ปรมาจารย์ทั้งสองสูงส่งขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องนั่งบนที่นั่ง จะมาเบียดเสียดกับนักศิลปะต่อสู้ธรรมดาๆได้ยังไงกัน”พ่อบ้านชราอธิบายอย่างสบายๆ
หลี่ฝางขมวดคิ้วเป็นปม รู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่พ่อบ้านชราพูด
แม้ที่พ่อบ้านชราพูดเหมือนไม่มีปัญหาอะไร
ทว่าหลี่ฝางก็ไม่ได้พูดอะไร แต่หันไปขยิบตาให้ไท่ซางเงียบๆ ไท่ซางเข้าใจทันที ออกไปกับพ่อบ้านชราก่อน
หลี่ฝางไม่ได้กังวลว่าไท่ซางจะประสบอันตราย ที่ตระกูลชิวแห่งนี้นี้ เกรงว่าไม่มีใครสามารถคุกคามไท่ซางได้
ยิ่งไปกว่านั้นหลี่ฝางก็อยู่ด้วย ทันทีที่มีอันตรายเขาจะรู้ทันที
ไท่ซางเห็นหลี่ฝางเห็นด้วย ก็พยักหน้าอย่างไม่ลังเล หันเดินไปอีกด้านหนึ่ง
พ่อบ้านชราที่อยู่ด้านหลังเห็นก็ตะโกนทันที:“ปรมาจารย์ไท่ซาง ผิดแล้ว ทางนี้ครับ!ไปผิดทางแล้ว!”
ไท่ซางหยุดก้าวเท้า หันไปพยักหน้าแล้วเดินไปทางที่พ่อบ้านชราชี้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พ่อบ้านชราถอนหายใจโล่งอก มันไม่ง่ายเลย แล้วเตรียมเดินจากไป
“เราไปพร้อมกันได้ไหม?”ทันใดนั้นเสียงของหยูหลิงฮุ่ยดังขึ้นจากด้านหลัง
ตอนนี้ไม่ง่ายเลยที่เธอจะปีนขึ้นไปผูกสัมพันธ์กับไท่ซางได้ ไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาทีเดียว อยากตัวติดกับไท่ซางไปตลอด
“ขอโทษด้วยครับ เจ้าบ้านเราเชิญแค่ปรมาจารย์”พ่อบ้านชรามองหยูหลิงฮุ่ยพลางพูดอย่างเรียบเฉย“คนอื่นๆกรุณารอที่จัตุรัสครับ”
คำพูดนี้ไม่เพียงพูดกับหยูหลิงฮุ่ย แต่พูดกับหลี่ฝางด้วย
เขาไม่อยากให้หลี่ฝางจู่ๆพาไท่ซางไปด้วย ถ้าเป็นเช่นนั้นพ่อบ้านชราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงแล้ว
หยูหลิงฮุ่ยไม่มีทางอื่น ทำได้เพียงพยักหน้า เดินไปยังจัตุรัสด้านหลังกับหลี่ฝางอย่างว่าง่าย
ตอนนี้หยูหลิงฮุ่ยได้คาดเดาเกี่ยวกับหลี่ฝาง คิดว่าเขาน่าจะเปิดบังตัวตนไว้เช่นกัน เพียงแต่หยูหลิงฮุ่ยไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ฝางต้องทำแบบนี้
ทว่าคำกำชับของไท่ซางตอนนี้ยังคงก้องอยู่ในหู หยูหลิงฮุ่ยไม่ซักกล้าถามมั่วซั่ว เพื่อไม่ให้หลี่ฝางไม่สบายใจ ถ้าบอกไท่ซางเธอคงลำบากอีก
ขณะนี้ในจัตุรัสเต็มไปด้วยกลุ่มคน30-50เปอร์เซ็นต์ พูดคุยกันเจื้อยแจ้ว ดูครึกครื้นกันเลยทีเดียว
หลี่ฝางไม่อยากเพิ่มความลำบาก จึงพาสองสาวมาตรงมุมอับสายตา รอการประชุมศิลปะการต่อสู้เปิดอย่างเป็นทางการ
แม้จะสงสัยจุดประสงค์ของตระกูลชิวมาตลอดทาง แต่หลี่ฝางกลับจับต้นชนปลายไม่ถูกจนถึงตอนนี้ หันไปมองชิวทิงหยุนพลางถามลองเชิง:“คุณรู้ไหมว่าช่วงนี้ตระกูลชิวมีการเคลื่อนไหวผิดปกติอะไรบ้าง?”
ชิวทิงหยุนส่ายหน้า พูดด้วยสีหน้าขมขื่น:“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ตอนนี้เธอไม่มีจุดยืนในตระกูลชิว ไม่ถูกรังแกก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้ว แล้วนับประสาอะไรกับการได้รับข้อมูล
“แต่ว่า……”ชิวทิงหยุนลังเลครู่หนึ่ง พูดอย่างไม่ค่อยแน่ใจ“ช่วงก่อนหน้านี้ เหมือนจะมีคนจำนวนมากมาเยี่ยมเยือนตระกูลชิวมากกว่าปกติเป็น10เท่า เหมือนกำลังปรึกษางานใหญ่อะไรกัน”
“โห?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง