NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 929

“ไม่ต้องห่วง ผมจะไปคุยกับพวกเขา”หลี่ฝางยิ้มอย่างเรียบเฉย เขาหันไปพูดกับชิวทิงหยุน โดยไม่สนใจคนอื่นๆที่ทำหน้าสงสัยและตกใจกลัว

พูดจบหลี่ฝางก็จัดแจงเสื้อผ้าเล็กน้อย ลุกขึ้นจากแท่นหิน แล้วเดินไปด้านหน้าช้าๆ

พ่อลูกตระกูลหยูที่ยืนด้านหลังหลี่ฝางตกตะลึงสุดๆ รีบถอยห่างออกไปอย่างเร็ว เหมือนกำลังหลบภัยธรรมชาติอย่างไรอย่างนั้น

ในที่สุดพวกเขาสองคนก็เข้าใจ ว่าคนประเภทหลี่ฝางไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถเข้าถึงได้ง่ายๆ

และขณะหลี่ฝางยืนขึ้น ชิวจงเทียนที่อยู่บนเวทีสังเกตเห็นเขาและหรี่ตาลงทันใด

เขาพยายามสัมผัสถึงพลังของหลี่ฝาง กลับพบว่าเขามองไม่เห็นสภาพภายในที่แท้จริงของอีกฝ่ายเลย

ในความรู้สึกของชิวจงเทียน หลี่ฝางก้แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง และนี่มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน

เพราะหากกล้าพูดออกมาในเวลานี้ ถ้าไม่มีพลังของปรมาจารย์กำลังภายใน จุดจบคือตายสถานเดียว

ดังนั้นชิวจงเทียนจึงรู้สึกเหลือเชื่อ แต่เขาก็เชื่อในความรู้สึกตัวเองมากๆ นอกซะจากว่าพลังของอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าเขามาก แต่นี่มันเป็นไปได้งั้นเหรอ？

เขาเป็นถึงปรมาจารย์กำลังภายในนะ！

“ไม่ทราบว่าทำไมคุณถึงคัดค้าน？”ชิวจงเทียนเก็บความหวาดระแวงในใจเอาไว้ แล้วถามขึ้น

“ง่ายมาก ผมก็แค่มีความเห็นกับสิ่งที่พวกคุณพูดไง”หลี่ฝางพูดพลางยิ้มบางๆ

“มีความเห็นอะไร คุณบอกได้หรือไม่”ชิวจงเทียนพูดอย่างเรียบๆ

ตอนนี้เขากำลังหยั่งเชิงตัวตนของหลี่ฝาง ถ้าอีกฝ่ายเป็นปรมาจารย์กำลังภายใน งั้นอาจต้องใช้สมองหน่อย แต่ถ้าไม่ใช่ ชิวจงเทียนรับประกันได้เลยว่าจะให้อีกฝ่ายตายอย่างเวทนาสุดๆ

“ผมขอถามคุณ ที่ชิวเฉิงหลี่พูดว่าต้าเซี่ยหลงเช่วปล้นทรัพยากร เป็นเรื่องจริงหรือไม่？ทรัพยากรของทุกตระกูล ตอนนี้โดยแย่งไปจริงๆแล้วหรือยัง？”

หลี่ฝางมองไปรอบๆ พลางถามขึ้น

คำถามนี้ทำให้ทุกคนเงียบไปทันที เพราะทรัพย์สินตระกูลของพวกเขาไม่ได้น้อยลงเลย

แม้ต้าเซี่ยหลงเช่วยับยั้งการพัฒนาของสำนัก แต่แค่ใช้ทางอื่นในการลดจำนวนผู้เข้าร่วมสำนักใหม่ก็เท่านั้น ไม่เคยยับยั้งธุรกิจธรรมดาต่างๆเลย

ดังนั้นหลี่ฝางเลยพูดปัญหานี้ขึ้นมา เพื่อให้ชิวจงเทียนและคนอื่นๆพูดไม่ออก

ตอนนี้ทั้งจัตุรัสวุ่นวายสุดๆ

หลายปีมานี้ต้าเซี่ยหลงเช่วโหดเหี้ยมกับการยึดครองแหล่งทรัพยากรจริงๆ ทำให้นักศิลปะการต่อสู้จำนวนมากสูญเสียผลกำไรไปมากมาย ดังนั้นจึงมีคนไม่พอใจต้าเซี่ยหลงเช่วอยู่มาก

และเมื่อผ่านการปลุกระดมก่อนหน้านี้ ทุกคนที่อยู่ที่นี่วันนี้ยิ่งไม่พอใจต้าเซี่ยหลงเช่วเข้าไปอีก ดังนั้นทิศทางการโจมตีจึงเบนมาหาหลี่ฝางทันที

เห็นสถานการณ์เลวร้ายกะทันหัน หลี่ฝางกลับไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย พูดขึ้น：“เหมือนไม่มีใครพูดว่านักศิลปะต่อสู้ของต้าเซี่ยหลงเช่ว เข้าร่วมศึกชิงจ้าวยุทธภพนี่？ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมเป็นหรือไม่เป็นคนของต้าเซี่ยหลงเช่วนั้นเกี่ยวอะไรกัน？”

นี่ทำเอาชิวเฉิงหลี่สำลักไม่น้อย เพราะศึกชิงจ้าวยุทธภพไม่เคยมีกฎแบบนี้จริงๆ ขอแค่เป็นนักศิลปะต่อสู้ก็เข้าร่วมศึกชิงจ้าวยุทธภพได้หมด

เพียงแต่การจัดศึกชิงจ้าวยุทธภพในเมื่อก่อน คนของต้าเซี่ยหลงเช่วไม่เข้าร่วมเพราะเลี่ยงความรังเกียจก็เท่านั้น

“คุณลงไปก่อนเถอะ！”เห็นชิวเฉิงหลี่พูดไม่ออก ชิวจงเทียนก็ยืนขึ้นอย่างอดไม่ได้

ชิวเฉิงหลี่เห็นชิวจงเทียนยืนขึ้น จึงทำได้เพียงลงไป และจ้องหลี่ฝางอย่างโหดๆไปทีหนึ่ง

ส่วนชิวจงเทียนพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย：“การก่อตั้งพันธมิตรนักศิลปะการต่อสู้ ไม่ได้เป็นความปรารถนาแค่ตระกูลชิวตระกูลเดียว แต่เป็นความปรารถนาของนักศิลปะการต่อสู้มากมายในโลก คุณต้องการขัดขวาง ก็ต้องถามความเห็นปรมาจารย์ และปรมาจารย์กำลังภายในที่อยู่ด้านหลังผมด้วย”