NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 93

บทที่93 จางกงหมิงเกิดเรื่อง

“นั่นก็ไม่เกี่ยวกับผม” หลี่ฝางพูด

จางกงหมิงหัวเราะ： “ใช่ไง ดูแล้ว คุณไม่น่าสงสัยที่สุด”

“อีกเจ็ดคนนั้น ต่างมีอำนาจกันทั้งนั้น ไม่มีเงิน ก็ทรงพลัง ความน่าสงสัยของพวกเขามากกว่าคุณ” จางกงหมิงพูด

จากนั้น จางกงหมิงก็พูดอีก： “แต่จากที่ผมอ่านนิยายฆาตกรรม มักจะมีปรากฏการณ์นี้ คนที่ยิ่งดูไม่น่าสงสัย มักจะเป็นฆาตกรที่แท้จริง”

“หลี่ฝาง คุณระวังตัวหน่อย แป๊บเดียวมู่เสี่ยวไป๋ก็สืบเรื่องนี้ได้แล้ว” จางกงหมิงจ้องแล้วพูดเตือนหลี่ฝาง

“พี่ พี่ทำอะไรเนี่ย เสี่ยวฝางยังป่วยอยู่นะ จะทำให้เขาตกใจทำไม？เรื่องนี้จะเป็นเสี่ยวฝางทำได้ไง” หลินชิงชิงจ้องจางกงหมิงเขม็ง

แต่ในใจจางกงหมิงกลับเหมือนกับเป็นภาพสะท้อน

ถึงแม้แปดคนที่แทงมู่เสี่ยวไป๋ ทั้งเจ็ดคนมีอำนาจ แต่ยิ่งมีอำนาจแค่ไหน ก็ยิ่งไม่กล้าเอาคืนมู่เสี่ยวไป๋

ไม่ว่าจะเทียบจากอำนาจหรือเงินทอง พวกเขาเทียบกับตระกูลมู่ไม่ได้เลยสักนิด แล้วยังจะกล้าแก้แค้น？

ถ้าถูกหาเจอ ผลที่ตามมาต้องแย่จนไม่อยากคิด

อีกอย่างคนที่ชนครั้งนี้เป็นถึงผู้เข้าชิงหัวหน้าตระกูลมู่ ความกล้าของอีกเจ็ดคนก็ไม่มากขนาดนั้น

จางกงหมิงคิดว่า เรื่องนี้มีแค่หลี่ต๋าคางที่ทำออกมาได้ ความพร้อมฆ่าฟันที่ออกมาจากตัวเขา จางกงหมิงรู้สึกได้ หลี่ต๋าคางมีความกล้านี้

“อาจจะแค่อุบัติเหตุ” หลี่ฝางบ่นพึมพำ

“อุบัติเหตุบ้าอะไรล่ะ คุณรู้ไหมว่าคนขับนั่นชำนาญแค่ไหน？เมื่อคืนคนของตระกูลมู่เกิดเรื่อง รถตำรวจทั้งเมืองเอกต่างออกตามหา อีกอย่างพวกอิทธิพลมืดต่างก็ตามรถคันนี้ ผู้ชายคนนี้วิ่งไปเขาหมาป่า ก็ทำรถหลายร้อยค้นหากันให้วุ่น！”

“นี่มันบ้ามากๆ แล้วยังชูนิ้วกลางใส่ตำรวจ ไม่หยุดยั่วยุ จนกระทั่งเช้าวันนี้ เรื่องถึงได้คืบหน้า” จางกงหมิงพูด

“จับได้แล้ว？”

“ใช่” จางกงหมิงพยักหน้า พูด： “จับรถได้คันหนึ่ง”

“เขาล่ะ？”

“คนยังจับไม่ได้ แต่เขาหมาป่าถูกปิดเขาแล้ว กลัวว่าถ้าหนีก็หนีไม่ได้” จางกงหมิงพูด： “ตระกูลมู่โมโหมาก ลงทุนจ่ายเพื่อตามหาฆาตกร จะสับเขาเป็นชิ้นๆ”

หลี่ฝางได้ยินเสียงหัวเราะ ก็พูด： “เห้อ ถ้าชนมู่เสี่ยวไป๋ก็คงดี”

“ถ้าที่ชนคือมู่เสี่ยวไป๋ งั้นจุดประสงค์จะไม่ชัดเจนไปหรือไง？มู่เสี่ยวไป๋เพิ่งแทงคุณ จากนั้นก็ประสบอุบัติเหตุ” จางกงหมิงทำเสียงฮึดฮัด พูด： “ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ตระกูลมู่จะต้องจับพวกคุณทั้งแปดไปแน่”

หลินชิงชิงพูดอย่างเซ็งๆ ： “พูดถึงพวกเขาทำไม พูดอย่างอื่นเถอะ ได้ยินเรื่องตระกูลมู่ก็ขยะแขยงแล้ว”

หลินชิงชิงไม่ชอบตระกูลมู่จริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมู่เสี่ยวไป๋ อาศัยความรวยและอำนาจของตัวเอง ทำเรื่องไม่ดี หยิ่งยโสสุดๆ

“ใช่สิ พี่หมิง จับตู้เฟยได้ยัง？”

หลี่ฝางถาม ตอนที่เพิ่งสอบเสร็จ จางกงหมิงรับประกันกับหลี่ฝาง จะต้องจับตู้เฟยให้ได้ จากนั้นพาไปหาหลี่ฝาง

“มองไม่เห็นเหรอไง？ถ้าจับได้แล้ว ผมจะไม่เอาตัวเขามาให้คุณเหรอ？”

จางกงหมิงยักไหล่อย่างทำไรไม่ได้ พูด： “ตู้เฟยหนีไปแล้ว จัดการคุณเสร็จ ก็หนีทันที”

“เขาหนีไปแล้ว？” หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดอย่างตื่นเต้น： “หนีไปได้ไงกัน”

คุยกับพ่อแล้ว ให้รอตัวเองออกจากโรงพยาบาลก่อน จะทำลายตระกูลตู้แน่ แต่ตู้เฟยหนีไปแล้ว จะทำลายได้อีกกี่คน

“เขาไปเมืองเอก อีกสองวันน่าจะกลับมา”

จางกงหมิงพูด： “คุณวางใจเถอะ ผมไม่ปล่อยเด็กนี่แน่ แค่เขากล้ากลับมาตงไห่ ผมรับประกันว่าจะตัดขาเขาแน่”

“คุณไม่กลัวตู้ต้าไห่มาก่อเรื่องเหรอ？” หลี่ฝางหัวเราะ จำได้ว่าครั้งที่แล้วจางกงหมิงยังบอกว่ากลัว

“กลัวสิ ไม่กลัวได้ไง”

จางกงหมิงยิ้มหม่นๆ ： “แค่ไม่ให้ตู้ต้าไห่มีหลักฐานก็พอ”

“ถึงตอนนั้น ผมจะให้คนสักสองคน ตัดขาลูกชายเขา” จางกงหมิงพูดขำๆ ： “แล้วผมก็จะให้สองคนนี้หนีไป”

“แต่คุยกันแล้วนะ เงินที่หนีไปคุณต้องออก” จางกงหมิงมองหลี่ฝางด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีปัญหา”

“ใช่สิ วันนี้พันแผลให้คุณ ก็จ่ายค่าพยาบาลไปห้าพัน คุณต้องคืนด้วยนะ” จู่ๆ จางกงหมิงก็คิดขึ้นมา