ขณะเดียวกันที่กลายเป็นหิน ยังมีผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวที
ตอนนี้ในหัวทุกคนมีความคิดนี้แวบเข้ามา:แย่แล้ว……
แต่ทว่าผ่านไป1วินาที……10วินาทีก็แล้ว……
ทั้งจัตุรัสยังคงเงียบสงบ
“ทะ ทำไมไม่ระเบิด ?”
ทุกคนแปลกใจมาก คนบางส่วนที่ปิดตารอความตายไปแล้วก็เบิกตาโพลงขึ้นมา มองกวาดตัวเองที่ไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย รวมถึงชิวเฉิงหลี่ที่ยืนแน่นิ่งอยู่บนเวที
“หรือว่า……”
“ชิวเฉิงหลี่โกหก!โกหกแน่ๆ!”
“ฉันก็ว่า เขาจะกล้าพินาศไปกับพวกเราได้ยังไง!”
“เจ้าสารเลวนี่ ฆ่าให้ตายด้วยมีดหมื่นเล่มก็ไม่เสียดาย!”
เมื่อเห็นว่าตนไม่ตกอยู่ในอันตรายแล้ว ผู้คนด้านล่างเวทีก็เริ่มด่าทอกันออกมา ถ้อยคำไม่น่าฟังต่างๆนาๆด่าไปยังชิวเฉิงหลี่ และชิวจงเทียนเหมือนสาดน้ำใส่
และในขณะที่ผู้คนลุกฮือ กู่ยี่เทียนค่อยๆเดินขึ้นเวที ตรวจสอบตัวควบคุมที่มัดอยู่บนตัวชิวเฉิงหลี่โดยละเอียด
ทีแรกไม่มีใครสนใจ แต่ท่าทีที่มุ่งมั่นและจริงจังของกู่ยี่เทียน ทำให้คนบางส่วนด้านล่างเวทีคิดอะไรขึ้นมาได้ หุบปากอย่างรู้สถานการณ์สุดๆ
ผู้คนหุบปากมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงด่าทอในจัตุรัสค่อยๆเงียบลง จนกระทั่งหายไปหมด
และขณะที่ทุกคนมองหน้ากัน กู่ยี่เทียนก็ขมวดคิ้วพลางพูดขึ้น:“การรื้อออกนั้นยุ่งยากมาก ต้องให้มืออาชีพมาถอด และมีดที่คุณแทงลงไปค่อนข้างลึก เกรงว่าเขาคงรอดได้อีกไม่นาน”
หลี่ฝางพูดอย่างช่วยไม่ได้:“นี่เป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน สำเร็จได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว อย่าหนีเลย”
กู่ยี่เทียนพยักหน้าพลางพูด:“คุณนี่ก็กล้ามากจริงๆ แทงจนเขาหมดสติ แต่ก็ยังรักษาอัตราการเต้นหัวใจให้ปกติได้ คุณไม่กลัวเหรอว่าหากผิดพลาดขึ้นมา พวกเราจะพินาศกันหมด?”
“กลัวสิ ใครไม่กลัวตายบ้าง”หลี่ฝางยิ้มปนหัวเราะ:“แต่ผมทำสำเร็จ แค่นี้ก็พอแล้ว”
“บ้าระห่ำจริงๆ”กู่ยี่เทียนขมวดคิ้วไปมา จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม
หลี่ฝางไม่พูดอะไร หมุนตัวเดินออกไป ทิ้งสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆไว้ด้านหลังเขา ท่าทางที่แสดงออกดูเหมือนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่แอบโล่งใจในใจ
เมื่อกลับมาที่เดิม กลับพบว่าชิวทิงหยุนร้องไห้เหมือนสาวเจ้าน้ำตาไปแล้ว พอเห็นว่าหลี่ฝางกลับมา ก็พุ่งตัวเข้าไปทันที น้ำตาไหลเหมือนน้ำท่วมที่ไหลไม่หยุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง