NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 979

หลี่ฝางในตอนนี้แทบจะฆ่าคนในซ่องโจรทิ้งหมดแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่ชอบที่ฆ่าคนมั่ว แต่คนในนี้เขาฆ่าแล้วไม่ออมมือสักนิด

เพราะว่าคนในนี้สมควรตายหมด

ส่วนวอล์คเกอร์ในตอนนี้ก็ตะลึงงันไปหมด ฐานที่เขาใช้ความเพียรพยายามจัดการมาสิบกว่าปี ได้กลายเป็นซากปรักหักพังไปหมดแล้ว อิทธิพลกองกำลังติดอาวุธของเขาจบเห่โดยสิ้นเชิง จะหาคนที่ตายเทียบกับคนที่สมบูรณ์แล้วนั้นยังยากกว่าเลย

“คุณมันบ้า！คุณทำลายทุกอย่างของผม！”มองดูหัวโจกที่ทำทุกอย่างนี้ลง วอล์คเกอร์จึงสบถด่าเหมือนคนบ้า：“ปีศาจ！คุณควรลงนรก！พระเจ้าจะลงโทษคุณ！”

“สมองของผู้ชายคนนี้มีปัญหาเหรอ？”หลี่ฝางมองดูวอล์คเกอร์อย่างแปลกๆ มองดูอาชญากรที่ก่ออาชญากรรมนับครั้งไม่ถ้วน ที่ฆ่าคนจำนวนมาก คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมา จนรู้สึกว่าตลกหน่อยๆ

“ช่างเถอะ ขี้เกียจจะพูดกับคุณละ”หลี่ฝางกลอกตาใส่ แล้วใช้มือตบวอล์คเกอร์จนหมดสติ

จากนั้นหลี่ฝางก็เอาสายตามองไปที่ชายหญิงคู่นั้น

“พวกคุณคือคนของบริษัทคลอริสสินะ？”หลี่ฝางถามไปอย่างนั้น

มองสภาพสองคนนี้ที่ดูกังวล หลี่ฝางจึงยิ้มไปให้ทั้งสองคน พูดปลอบใจว่า：“อย่ากังวล ผมไม่กำจัดพวกคุณทิ้งทันทีหรอก”

รูปแบบการปลอบใจแบบนี้ กลับทำให้ทั้งสองคนยิ่งกังวล

พูดไป เขาก็ยื่นมือออกไป ยาฉีดในกล่องโลหะก่อนหน้านี้ก็ลอยตกไปอยู่ในมือของหลี่ฝาง

“นี่มันอะไร？”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ

ทั้งสองคนเงียบไม่พูดอะไร

“ดูเหมือนพวกคุณสองคนจะแยกความดีความชั่วไม่ออกนะ”หลี่ฝางขมวดคิ้ว แล้วแพร่ความอาฆาตออกมา

“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้นหญิงสาวก็พูดออกมา：“ที่เขารู้ฉันรู้หมด ที่ฉันรู้เขาไม่รู้ค่ะ”

ชายหนุ่มตะลึงเล็กน้อย แล้วก็ตอบสนองกลับได้ทันที หันกลับจะหนีไปโดยไม่คิดอะไรเลย

อย่างไรก็ตามเผชิญหน้ากับหลี่ฝาง จะให้เขาหนีได้อย่างไร？จากนั้นเขาก็ล้มลงไป

“คุณรู้จักผม？”หลี่ฝางมองหญิงสาวแล้วถาม

“ฉันไม่รู้จักคุณ แต่นี่ไม่ได้ขัดขวางฉันที่จะรับรู้ถึงความน่ายำเกรงของคุณ”หญิงสาวหัวเราะอย่างไม่แคร์

“ฉันชื่อเซียร์รา เป็นนักวิทยาศาสตร์……คนหนึ่ง”

“อ้อ？”หลี่ฝางแปลกใจเล็กน้อย“คุณศึกษาวิจัยอะไร？”

“พันธุวิศวกรรม”เซียร์ราหัวเราะ“ฉันเคยเป็นหนึ่งในผู้รับผิดชอบของห้องปฏิบัติการที่เจ็ด”

“เหรอ？”หลี่ฝางหัวเราะ“งั้นทำไมตอนนี้คุณถึงตกสู่ระดับนี้ได้ล่ะ？”

“ฉันจะมีหนทางอะไรได้？”มีความเศร้าเล็กน้อยในแววตาของเซียร์รา“เป็นหนึ่งในผู้รับผิดชอบโครงการของห้องปฏิบัติการที่เจ็ด ทั้งห้องปฏิบัติการที่เจ็ดสาขาสองมีแค่ดร.ร็อดนี่กับฉันที่อยู่ในระดับเดียวกัน แต่ว่าเขาสมรู้ร่วมคิดกับระดับที่สูงกว่าในบริษัท กดขี่ข่มเหงฉันอย่างสิ้นเชิง ดังนั้น ฉันจึงกลายเป็นสภาพแบบนี้”

ตอนที่เซียร์ราพูดนั้นดูสงบจิตสงบใจ อย่างไรก็ตามหลี่ฝางสามารถฟังความโศกเศร้าและเกลียดชังที่แฝงอยู่ออก

ถึงแม้ตอนที่พูด น้ำเสียงเซียร์รานิ่งสงบมาก แต่หลี่ฝางฟังความเจ็บปวดของเธอออก“การดัดแปลงพันธุกรรมทำให้ฉันทำไม่ได้แม้อยากตาย ได้แต่ถูกเขาทรมานไม่หยุด เจ็บปวดตลอดไป การมีอยู่ของบริษัทคลอริส ฉันไม่อาจหนีไปจากขุมนรกนี้ได้เลย”