NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 992

เพียงพริบตา กลางสระมังกรพิษจู่ๆ ก็มีเสียงหนักๆ ดังขึ้น ราวกับว่ามีสัตว์ยักษ์บางตัวได้ตื่นขึ้น

ทันใดนั้นก็มีเงาปรากฏขึ้นจากก้นสระ “ปัง” เมื่อเกิดเสียงก็มีคลื่นยักษ์ คลื่นน้ำพุ่งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวกับทั้งสระน้ำนี้จะพลิกทั้งสระ！

เสียงดังก้องกังวาน……

งูพิษขนาดมหึมาก็โผล่หัวขึ้นมาจากก้นสระ หัวกะโหลกของมันมีขนาดพอๆ กับหินโม่แป้ง

และลำตัวยาวๆ นั่น ทำให้คนตกใจจนหาที่เปรียบไม่ได้ เหมือนมังกรตัวมหึมาตัวนึงจริงๆ แล้วแผ่ท่าทีอันน่าสะพรึงกลัว

“ราชามังกร นั่นคือราชามังกร！” กู่ชิงตกใจจนยืนช็อกไปทั้งร่าง “พี่ นั่นราชามังกรนะ！”

กู่ผมในตอนนี้ก็ตกใจจนตัวสั่นไปทั้งร่าง แม้แต่พูดยังพูดไม่ออก

นี่คืองูยักษ์ที่หุบเขาราชายาเสียแรงเป็นร้อยปีถึงได้มีเลี้ยงเอาไว้ เพียงแค่ขนาดก็ใหญ่พอที่จะกำจัดปรมาจารย์กำลังภายในได้แล้ว พูดได้ว่าเป็นสัตว์อสูรผู้พิทักษ์แห่งหุบเขาราชายา

เดิมที่พี่น้องคู่นี้คิดว่าวันนี้มีเรื่องที่ทำให้พวกเขาตกใจมากเพียงพอแล้ว และในตอนนี้เรื่องที่เกิดขึ้น ก็แทบทำให้ทัศนคติของพี่น้องคู่นี้พังทลาย

เห็นแค่ราชามังกรของหุบเขาราชายาของพวกเขา เดิมที่มองต่ำมาทางหลี่ฝางจากมุมสูง แต่วินาทีถัดมา กลับค่อยๆ เอนตัวลงอย่างช้าๆ หัวใหญ่ๆ นั้นก็ลงไปอยู่ใต้เท้าของหลี่ฝาง

เพราะว่ามันเพิ่งรู้สึกถึงออร่าพลังของหลี่ฝาง

นั่นคือการทำให้ราชามังกรยังต้องคำนับ ไม่กล้ามีใจคิดต่อต้านออร่าพลังงานที่แข็งแกร่งแม้แต่นิดเดียว！

เมื่อหลังจากที่หลี่ฝางเหยียบลงบนหัวของราชามังกร ราชามังกรก็เริ่มขยับตัวว่ายทันที พาหลี่ฝางไปยังอีกฝั่งของสระ

สองพี่น้องที่อยู่ด้านหลังคู่นั้นก็คุกเข่านั่งอึ้งอยู่บนพื้น

และประตูสำนักหุบเขาราชายาที่อยู่ตรงหน้า ก็มีคนไม่น้อยที่ได้ยินข่าวนี้แล้วรีบมา และมาเห็นฉากสุดอลังการนี้พอดี

คนของหุบเขาราชายาต่างก็รู้ถึงการมีอยู่ของราชามังกร และก็มีหลายคนที่ต่างใฝ่ฝันอยากจะทำให้ราชามังกรเชื่อง แบบเรียกลมเรียกฝนอะไรแบบนั้น

แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นฉากนี้ด้วยตาตัวเอง ในใจของพวกเขาก็มีแต่สั่นเทา ลูกศิษย์ที่มีความสามารถน้อยก็เหมือนพี่น้องคู่ที่อยู่ด้านหลัง ลงไปคุกเข่าเช่นกัน

“กู่เฟยชิง หุบเขาราชายา บังอาจถามนามของคุณ！” คนในกลุ่มนั้น ชายวัยกลางคนท่าทีดูไม่ธรรมดาก้าวออกมายืนถามพลางยกกำปั้นคำนับ

สามารถมีพลังได้ขนาดนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ แม้ว่าจะเป็นคนหนุ่ม ไม่แน่อาจจะเป็นผู้เฒ่าแก่ๆ ใช้พลังประหลาดฟื้นคืนความเยาว์วัยมาก็เป็นได้！

หลี่ฝางที่ต้องเผชิญกับคนที่เข้ามาทำโอเว่อร์แบบนี้ ผู้คนในหุบเขาราชายาถึงแม้จะอวดดีก็ไม่กล้าลามปามต่อหน้าหลี่ฝาง

“ฉันชื่อหลี่ฝาง อยากจะมาซื้อยาบางตัวของพวกนายหน่อย” หลี่ฝางเดินลงมาจากหัวของราชามังกร และเดินไปยังด้านหน้าของกู่เฟยชิง และพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เขาที่ดื่มชาไม่เป็นยังรู้สึกว่าอร่อยมากๆ เลย งั้นชานี้ต้องอร่อยมากแน่ๆ

“พวกเธอขายใบชานี้มั้ย? ฉันซื้อห้ากิโล” หลี่ฝางพูดขึ้นมา เขายังอยากจะเอากลับไปสักเล็กน้อยให้พ่อของเขากับลุงเฉียนพวกท่านลองชิม

ใครจะไปคิดว่าเมื่อเสียงเขาหยุดลง คนในห้องโถงทุกคนก็อ้าปากค้างช็อกกันหมด

“ขออภัยด้วยค่ะปรมาจารย์หลี่ ชานี้ในหุบเขาราชายาหนึ่งปีมีไม่ถึงครึ่งกิโลค่ะ” กู่ชิงเสว่เอ่ยปากแล้วยิ้ม： “พวกเรานำชานี้มาต้อนรับแขกผู้มีเกียรติเท่านั้น ต้องขออภัยปรมาจารย์หลี่ด้วยนะคะ แต่ชิงเสว่สามารถให้เป็นกระป๋องเล็กๆ กับปรมาจารย์หลี่ได้ค่ะ เป็นส่วนที่ชิงเสว่เก็บเอาไว้เอง ขอปรมาจารย์หลี่อย่าหัวเราะกันนะคะ”

กู่ชิงเสว่พูด พลางทำหน้าแดงๆ ทันใดนั้นคนกลุ่มด้านล่างก็อึ้งกันหมด

หลี่ฝางมองกู่ชิงเสว่ที่มีท่าทางเขินอายเล็กน้อย สีหน้าประหลาดใจ

หญิงสาวคนนี้คงไม่ได้ชอบตนเข้าแล้วหรอกนะ? มีเสน่ห์บางครั้งก็ลำบากเหมือนกันนะ เขาถอนหายใจในใจ

“ถ้างั้นไม่ต้องแล้ว ฉันคนนี้ก็ดื่มชาไม่ค่อยเป็น ให้ฉันมาก็เปลืองเปล่าๆ” หลี่ฝางรีบพูดปฏิเสธ ยากที่สุดที่จะยอมรับความเมตตาของสาวสวย ทางที่ดีเขาอย่าไปหาปัญหาใส่ตัวเลย

“เรื่องไร้สาระก็ไม่พูดมากแล้ว ครั้งนี้ที่ฉันมา ก็เพื่อที่จะมาขอยาสมุนไพรจากหุบเขาราชายา” หลี่ฝางตรงเข้าประเด็น

“อ๋อ? ไม่ทราบว่าเป็นยาชนิดไหน? เอาออกมาให้ดูหน่อยได้มั้ย?” กู่เฟยชิงถาม