NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 994

หล่อนคิดว่าจะสั่งสอนเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก่อน ดังนั้นจึงไม่ยั้งมือ มือข้างนี้ตบลงไป ท่าทีดูไม่ได้น่าทึ่งเท่าไหร่

และที่เธอไม่รู้ก็คือ การกระทำนี้ช่วยชีวิตเธอไว้

ฝ่ามือเมื่อกี้ของหญิงชราตบลงมา ก็ถูกออร่าพลังของหลี่ฝางโต้กลับอัตโนมัติทำให้ตกใจจนเก็บมือกลับมา ถ้าหากฝ่ามือใช้พลังมากกว่านี้ ด้วยร่างกายของหญิงชราแล้ว ไม่แน่อาจจะได้รับบาดเจ็บได้

หญิงชราก็ถอยเซออกมา ไม่ง่ายเลยกว่าจะยืนจนมั่นคง กู่ชิงเสว่ที่อยู่ด้านข้างก็รีบวิ่งมาพยุงหญิงชรา และถามอย่างเป็นห่วง： “ย่าทวด ท่านไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

หญิงชราพูดด้วยสีหน้าโมโหขึ้นแล้วจริงๆ ： “ได้ๆๆ คิดไม่ถึงว่าหุบเขาราชายาจะถูกคนอื่นรังแกถึงเพียงนี้！”

ให้พูด หล่อนก็เป่านกหวีดเสียงดัง

เสียงนกหวีดอันไพเราะนี้ดังก้องไปทั่วหุบเขาราชายาด้วยกำลังภายในของหญิงชรา ทันใดนั้น คนของหุบเขาราชายาทุกคนในใจก็ตกใจกันหมด

“แย่แล้ว！”

ขณะที่กำลังคุยกันว่าจะทำตามสิ่งที่หลี่ฝางร้องขอได้ยังไง โดยไม่ให้นองเลือดและทำให้หลี่ฝางขุ่นเคืองกู่เฟยชิงก็ได้ยินเสียงนี้ ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที และรีบพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้สีหน้าของหลี่ฝางเข้มขึ้นโดยสมบูรณ์แล้ว หลังจากรอให้หญิงชราเป่านกหวีดเสร็จ ถึงได้เอ่ยปาก： “เห็นทีเรื่องวันนี้ยากที่จะจบสวยแล้ว”

“ย่าทวด……” กู่ชิงเสว่กลับคุกเข่าลง และพูดสะอื้น： “ที่จริงแล้วนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด เป็นชิงเสว่บังเอิญไป……”

ประโยคนี้ฟังดูเหมือนจะแก้ไขปัญหา แต่หญิงชราฟัง กลับยิ่งเหมือนเป็นกู่ชิงเสว่ที่กล้ำกลืน ไม่กล้าทำให้หลี่ฝางไม่พอใจถึงได้พูดแบบนี้ ทันใดนั้นก็ยิ่งทำให้หญิงชราโมโหหนักเข้าไปใหญ่

“ชิงเสว่ ไม่จำเป็นต้องพูดมาก เรื่องนี้ทวดเห็นมันกับตา หึ ก็แค่ปรมาจารย์กำลังภายใน เห็นพวกเราหุบเขาราชายาไม่ใช่คนหรือไง?”

หญิงชราคลุกตัวอยู่ในหุบเขาราชายามาหลายปี ความรู้เรื่องโลกภายนอกน้อย ไม่รู้เรื่องความเปลี่ยนแปลงในหลายปีที่ผ่านมาของโลกภายนอก และยิ่งไม่รู้ถึงชื่อเสียงของหลี่ฝาง

หลี่ฝางส่ายหน้า และยิ้มอย่างเย็นชา： “พวกเธอหุบเขาราชายาถึงกับใช้วิธีนี้กับฉัน งั้นก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจแล้วกัน！”

วินาทีนั้น ออร่านักรบที่น่าสยองขวัญก็ปะทุออกมาจากตัวของหลี่ฝางทำเอาทุกคนถึงกับตกใจ ผีเสื้อที่เต็มท้องฟ้าก็ “พั่บๆ ” หล่นลงบนพื้น ท้องฟ้าทั้งสวนผีเสื้อมืดครึ้มลง

“เข้าใจผิด！ปรมาจารย์หลี่ เข้าใจผิดแล้ว！” เสียงของกู่เฟยชิงดังมาจากที่ไกล เห็นแค่เขารีบวิ่งเข้า พลางวิ่งพลางตะโกนเสียงดัง： “เป็นเรื่องเข้าใจผิด ปรมาจารย์หลี่ ยั้งมือด้วย！”

แม้ว่ากู่เฟยชิงจะเป็นปรมาจารย์ฝึกยุทธ ใช้พลังทั้งหมด รีบวิ่งมากว่าจะมาถึงได้ต้องใช้แรงมาก จึงเหงื่อท่วมตัว

“ย่าทวด ปรมาจารย์หลี่ อย่าเข้าใจผิดกันเลย พวกเรามีอะไรมาค่อยๆ คุย……” เขายิ้มอย่างเจื่อนๆ พลางพูด

“เข้าใจผิดที่ไหน！” หญิงชราพูดอย่างดุดัน “พวกแกมันทายาทที่ไม่ได้เรื่อง ถึงกับให้คนนอกมาข่มเหงรังแกชิงเสว่ หน้าตาของหุบเขาราชายาถูกพวกแกทำขายขี้หน้าหมดแล้ว！”

กู่เฟยชิงมองหลี่ฝางอย่างไม่อยากจะเชื่อ และรีบถามไปทางกู่ชิงเสว่： “ชิงเสว่ เรื่องมันยังไง?”

“ท่านลุง นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด……” กู่ชิงเสว่ทำหน้าน่าสงสารอย่างเห็นได้ชัด “เป็นชิงเสว่ไม่ระวังเอง ไม่เกี่ยวกับปรมาจารย์หลี่ฝางเลย……”