อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 10

เฉินฮวนฮวนหันหน้าไป ก็เห็นเฟิงเฉินเจี่ยนเดินมาทางพวกเขา

เธอสะดุ้งตกใจทีหนึ่ง เฟิงเฉินเหยี่ยนเห็นเธออยู่ด้วยกันกับเฟิงหานชวน จะเข้าใจอะไรเธอผิดหรือเปล่า

แม้ว่าตอนนี้เธอจะฝังคุณยายเรียบร้อยแล้ว แต่เธอยังไม่มีค่าเช่าหอพัก ดังนั้นเธอยังไม่อยากถูกไล่ออกไปในเร็วๆนี้

ยิ่งกว่านั้นคือว่า ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน ถ้าถูกเฟิงเฉิน

เหยี่ยนเข้าใจผิดละก็ เธอจะรู้สึกผิดต่อเฟิงเฉินเหยี่ยน

เธอไม่อยากให้เฟิงเฉินเหยี่ยนเข้าใจเธอผิด

"อาเหยี่ยน คืนนี้คุณกลับมาหรอ"เฉินฮวนฮวนเดินมาข้างหน้า อธิบาย "ฉันเพิ่งจะแต่งงานกับคุณ เลยอยากไปบอกกับคุณแม่กับคุณยายหน่อย พอดีอาสามก็จะผ่านไปทางนั้น เลยไปส่งฉัน"

เธอไม่กล้าบอกว่าเธอเอากล่องใส่อัฐิของคุณยายเข้าไปในห้องแต่งงานของพวกเขา ถ้าไม่อย่างนั้นเฟิงเฉินเหยี่ยนต้องโมโหแน่ๆ

"โอ้ อาสาม ทำไมจู่ๆก็ใจดีขึ้นมาล่ะ ถึงขั้นไปส่งฮวนฮวนด้วยตัวเองเลยหรอ"เฟิงเฉินเหยี่ยนมองไปยังเฟิงหานชวนพร้อมกับยักคิ้วทีหนึ่ง พูดต่อไปว่า "เป็นไง แม่และยายของฮวนฮวนใจดีเหมือนเธอหรือเปล่า"

เฉินฮวนฮวนอึ้งไปชั่วครู่ ดูๆแล้วเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่รู้เกี่ยวกับครอบครัวของเธอเลยสักนิด

มือข้างหนึ่งของเฟิงหานชวนสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทางทิศตะวันออก ก้าวขาที่ยาวออกไปข้างหน้าเดินเข้าไปหาเฟิงเฉินเหยี่ยน กับเฉินฮวนฮวน

ตอนที่เดินผ่านไหล่ของเฟิงเฉินเหยี่ยน เขาใช้เสียงที่แฝงด้วยความเย็นชาไร้ความรู้สึกตอบกลับไปว่า "แม่ของหล่อนและยายของหล่อน เป็นคนตาย "

จากนั้น เขาก็เดินเข้าไปทางห้องรับแขก หายไปตรงหน้าประตูของห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว

เฟิงเฉินเหยี่ยนอ้าปากกว้าง จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาตบปากของตัวเองทีหนึ่ง เขาหมุนตัวกลับไปมองเฉินฮวนฮวน เกาหัวไปด้วยพูดด้วยความรู้สึกผิดไปด้วย "ต้องขอโทษด้วยนะฮวนฮวน ฉันไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นแบบนี้"

"ไม่เป็นไรหรอกอาเหยี่ยน"เฉินฮวนฮวนส่ายหัวอย่างจริงใจ

จริงๆแล้ว แค่การได้พบเจอกันเป็นเวลาสั้นๆสองครั้ง เธอกลับรู้สึกว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่เหมือนกับข่าวคราวที่แถลงออกมาเลยสักนิด

ตัวจริงของเฟิงเฉินเหยี่ยน เป็นคนพูดสุภาพ ร่าเริงแจ่มใส ทุกครั้งที่พูดก็จะมีรอยยิ้มที่สว่างสดใส ทำให้คนอื่นมีความรู้สึกความผ่อนคลาย

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้ว ทำให้เธอรู้สึกว่าความเจ็บปวดในจิตใจก็ได้มลายหายไปไม่น้อยเลย

"เอ๋ โอ้พระเจ้า " เฟิงเฉินเหยี่ยนร้องออกมาเสียงดัง

"อาเหยี่ยน เกิดอะไรหรอ" เฉินฮวนฮวนสะดุ้งทีหนึ่ง รีบถามต่อไปว่า

"ฮวนฮวนจ๋า ทำไมตาของเธอถึงได้บวมขนาดนี้ ทำให้ผมตกใจหมด เหมือนกับก้อนแป้งสาลีที่พองออกมาเลย "

เฉินฮวนฮวนรีบใช้มือจับตาดู แล้วอธิบายว่า "ตอนที่อยู่ที่สุสาน ฉันร้องไห้ ดังนั้น......"

"มานี่มา ฉันจะช่วยเธอประคบตา"ขณะที่พูด เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ยื่มมือไปจับแขนของเฉินฮวนฮวน แล้วดึงเธอเข้าไปในบ้าน

เมื่อถึงห้องที่อยู่บนชั้นสอง เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ให้เฉินฮวนฮวนนั่งอยู่ที่ข้างๆเตียง แล้วตัวเองก็พุ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำ เริ่มปล่อยน้ำ

เฉินฮวนฮวนได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ ในใจเหมือนกับว่ามีสายน้ำอุ่นสายหนึ่งกำลังไหลออกมา

ผ่านไปไม่นาน เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ถือผ้าขนหนูออกมา ยื่นมือออกมาจะเอาผ้าขนหนูปิดลงไปบนตาของเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนเห็นสีของผ้าเช็ดหน้าอย่างชัดเจน รีบเอามือขึ้นมาหยุดการกระทำของเฟิงเฉินเหยี่ยน รีบพูดขึ้นมาว่า "อาเหยี่ยน อันนี้เหมือนจะเป็นของอาสามของคุณน่ะ"

ผ้าขนหนูของเธอเป็นสีแดงผืนใหญ่ เป็นของที่บ้านตระกูลเฟิงมอบให้ เป็นผืนสีแดงใหญ่ที่เป็นสีแดงมงคลในงานแต่งงาน

ในห้องน้ำนอกจากผ้าขนหนูของเธอแล้ว ยังมีผ้าขนหนูสีเทา ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นของเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่ผลปรากฏว่าเฟิงหานชวนเป็นคนใช้

"ของอาสามหรอ ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่ช่วยเธอประคบตาหน่อยเท่านั้นเอง" เฟิงเฉินเหยี่ยนยิ้มหัวเราะ ฮิฮิ แล้วก็ใช้กำลังเอาผ้าขนหนูสีเทาปิดลงไปบนตาของเฉินฮวนฮวน