อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 104

หนึ่งนาทีต่อมา เฟิงหานชวนเดินไปที่ข้างเตียงของเฉินฮวนฮวน

จากนั้นเขาก็โยนยาขี้ผึ้งลงตรงหน้าเธอ

เฉินฮวนฮวนก้มศีรษะลงและมองอย่างตั้งใจ แต่เธอไม่รู้ว่าคำที่เขียนอยู่ในฉลากหมายความว่าอะไร

“นี่คือยาขี้ผึ้งที่จิ่นซิวให้ผม สำหรับทาภายนอก” เฟิงหานชวนมองลงมาที่เธอและพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา

เฉินฮวนฮวนเกาหัวของเธอด้วยความงุนงง ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนว่าเรื่องนี้มันร้ายแรง?

“ทาแล้วจะรักษาได้เหรอ?” เธอถามอย่างรวดเร็ว

ในเย็นวันนั้น ในห้องรับรองของบริษัท ตอนนั้นเธอใช้แรงมากไปจริงๆ ตอนนี้เฉินฮวนฮวนรู้สึกผิดเล็กน้อย

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ เธอจะต้องรับผิดชอบ

แต่ถ้าเกิดขึ้นอีกครั้ง เธอก็จะยังคงทำเช่นนั้น ยังไงสถานการณ์ในตอนนั้น เธอไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนเป็นสามีของเธอ

“ได้” เฟิงหานชวนซ่อนรอยยิ้มในดวงตาของเขาและกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ถึงแม้ว่าจะรุนแรง แต่ถ้าใช้ทุกวัน ก็จะหายภายในสองสามวัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิงหานชวน ทันใดนั้นเฉินฮวนฮวนก็รู้แจ้ง เงยหน้าขึ้นมองเขาและพยักหน้า: “ได้ก็ดี ได้ก็ดี ถ้ารักษาไม่ได้ ฉันซวยแน่”

เมื่อตอนที่เฟิงหานชวนไปเอายาในห้องน้ำ ทำเธอประหม่าไปหมด คิดว่ามันเรื่องร้ายแรงมากจริงๆ

“ถ้างั้นก็ช่วยผมทาดีๆ” เฟิงหานชวนยืนอยู่ท่าเดิมข้างๆเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนยังคงรู้สึกโล่งใจอยู่ในขณะนี้ เมื่อเธอได้สติ เธอก็ตระหนักสิ่งที่เฟิงหานชวนพูดนั้นไม่ถูก

ช่วยผมทาดีๆ?

เขาขอให้เธอช่วยทายา?

“ตอนที่คุณอยู่ในห้องน้ำ คุณยังไม่ได้ทาเองเหรอ?” ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

เรื่องแบบนี้จะให้เธอทำได้ยังไง?

น่า...น่าละอายเกินไป!

"เอื้อมไม่ถึง" ชายคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้านิ่ง: "คุณช่วยผม"

เฉินฮวนฮวน: "???"

นี่คือบังคับซึ่งๆหน้าเลยงั้นเหรอ?

“เปิดฝา” เฟิงหานชวนสั่งต่อไป

เฉินฮวนฮวนกัดฟัน เอื้อมมือไปหยิบยาขี้ผึ้งที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นทาลงมือของเฟิงหานชวน

“คุณไปทาเองในห้องน้ำ ฉันกลัวแสบตา” เฉินฮวนฮวนกัดฟันพูดและจ้องไปที่เฟิงหานชวน

เธอแค่ป้องกันตัว ไม่ได้เตะเขาโดยเจตนา ดังนั้นเฟิงหานชวนจึงไม่มีสิทธิ์ขอให้เธอช่วย เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเขา

“…” เฟิงหานชวนพบว่าใจของเฉินฮวนฮวนยังคงโหดร้ายมาก

จะทำให้เธอเชื่องดูเหมือนจะเป็นเรื่องยาก

เขาไม่พูดอะไรอีก หันกลับไป เดินไปปลายเตียง นอนตะแคง จากนั้นก็ห่มผ้านอนลงบนเตียง

“คุณไม่ไปทายาเหรอ?” เฉินฮวนฮวนหันศีรษะไปอีกฝั่งอีกครั้ง มองเฟิงหานชวนและถามด้วยความสงสัย

“ไม่ไปห้องน้ำ” เฟิงหานชวนพูดอย่างใจเย็น

“คุณ...เฟิงหานชวน ถ้าฉันไม่ทาให้ คุณก็จะไม่ทา? คุณตั้งใจแบบนี้ใช่ไหม? ถ้าคุณไม่ทาแล้วแผลอักเสบขึ้นมา ไม่เกี่ยวกับฉันนะ!” เฉินฮวนฮวนรู้สึกหดหู่อย่างมาก

เธอเคยคิดว่าเฟิงหานชวนนั้นไร้ความรู้สึก โหดร้าย และน่าขยะแขยงมาก่อน แต่ตอนนี้เธอพบว่าเฟิงหานชวนยังเป็นคนหน้าด้าน!

เฟิงหานชวนหันศีรษะมองเธอ ขดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วถามว่า: “ผมบอกไม่ทาเหรอ?”