อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 109

“เอ่อใช่ ฮวนฮวน เฟิงซื่อกรุ๊ปได้หยุดลุงทุนให้กับเฉินซื่อกรุ๊ปแล้ว เงินทุนก่อนหน้านี้ที่ให้ไปไม่มีทางจะเก็บกลับมาได้แล้ว”

เฟิงเหลยถิงเหมือนมีความละอายใจอยู่บ้าง ตอนนั้นเขาได้ไปขอลูกสาวตระกูลเฉินแต่งงาน ไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของเฉินฮวนฮวนและคนในบ้านว่าเป็นแบบนั้น

ถ้าเขารู้ตั้งแต่แรก จะไม่ให้เงินทุนให้กับเฉินเจี้ยนหมินผู้ชายที่ชั่วร้ายแบบนี้

“พ่อค่ะ ขอบคุณ คุณพ่อนะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ แค่ไม่สนับสนุนเงินทุนให้กับพวกเขาต่อก็พอแล้ว เฉินเจี้ยนหมินก็ไม่มีความสามารถในบริหารงานของบริษัทได้” เฉินฮวนฮวนพูดถึงพ่อผู้กำเนิดตัวเองคนนั้นขึ้นมา เธอก็รู้สึกเกลียดจนกัดฟัน

เธอไม่เคยเห็นคนที่ชั่วร้ายแบบนี้มาก่อนเลย ยังมีเฉินเหม่ยเจวียนกับเฉินซินโหรวที่อยู่ข้างกายของเขา ล้วนเป็นพวกที่มีความร้ายกาจ

“ได้ นอกจากนี้คฤหาสน์แม่ของเธอ ฉันคิดว่าจะซื้อจากเฉินเจี้ยนหมินมาลงทุน หลังจากนั้นถ้าเธอยังอยากจะกลับมาอยู่ เธอก็ย้ายกลับมาอยู่กับเจ้าสาม” เฟิงเหลยถิงสอบถามความคิดเห็นของฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนนิ่งไป ในใจของเธอมีความซาบซึ้งใจอย่างไร้ขีดจำกัดเกิดขึ้นมา

ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่านายท่านของตระกูลเฟิงดีกับเธอมาก มองออกว่าเขาคาดหวังให้ตัวเองเป็นลูกสะใภ้ของเขาจริงๆ

ในระยะเวลาสั้นๆ เฉินฮวนฮวนเหมือนจะตั้งหน้าตั้งตารอ ให้ตัวเองอยู่ก่อนแต่งกับเฟิงหานซวนได้อย่างราบรื่น

แต่ไม่นานความคิดนี้ก็ถูกเธอยกเลิกไป

ความสัมพันธ์การแต่งงาน เป็นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเฟิงหานซวน แม้ว่าเฟิงเหลยถิงจะดีกับเธอ แต่ถ้าเธอเข้ากันได้ไม่ดีกับเฟิงหานซวน งั้นคงจะไม่ได้

ถ้าเฟิงหานซวนไม่ต้องการเธอ งั้นเธอก็ทำได้แค่ถอยออกมาจากบ้านตระกูลเฟิง

“คุณพ่อไม่ต้องช่วยหนูซื้อกลับมาหรอก คฤหาสน์นั้นควรจะเป็นของของหนู หนูจะให้พวกเขาคายออกมาด้วยตัวเอง” ตอนที่เฉินฮวนฮวนพูดคำพูดนี้ มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น

แม้ว่านายท่านของตระกูลเฟิงจะดีกับเธอ อยากจะเอาคฤหาสน์กลับมาให้เธอ แต่เธอไม่อยากจะใช้วิธีการเช่นนี้ ไม่อยากให้พวกเฉินเจี้ยนหมินเอาเงินไปอย่างเปล่าๆและขายคฤหาสน์ไปอย่างเบิกบานใจ

เธอไม่อยากจะคิดอย่างนี้

ดังนั้น เธอยอมไม่เอาคฤหาสน์ของแม่กลับมาในตอนนี้ และไม่หวังให้ตระกูลเฟิงส่งเงินให้กับมือของเฉินเจี้ยนหมิน

“ฮวนฮวน ถ้าพ่อของเธอล้มละลายแล้ว ก่อนที่ธนาคารจะตรวจสอบและระงับ เขายังคงจะต้องขายคฤหาสน์ทิ้ง ตอนนี้เป็นสังคมที่ถูกกฏหมาย พวกเราไม่มีวิธีการที่จะแย่งมา จึงได้แค่ใช้วิธีการซื้อขายเท่านั้น คนแบบเขา ไม่อาจจะเป็นฝ่ายส่งให้กับเธอได้” เฟิงเหลยถิงถอนหายใจ

เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเฉินฮวนฮวนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เป็นสังคมที่ชอบด้วยกฎหมาย จะโอนบ้านก็ต้องดำเนินการตามขั้นตอนของกฎหมาย ถ้าเฉินเจี้ยนหมินไม่ได้เงินจะยอมโอนได้อย่างไร

“ใครบอกว่าไม่อาจจะเป็นฝ่ายส่งให้กับคุณได้?”

ตอนนี้ ประตูเปิดออกด้วยความรุนแรง ใบหน้าของเฟิงหานชวนเย็นชาก้าวเท้ายาวเข้ามา

ตอนที่อยู่ในห้องนอน เขารออยู่นานมาก แต่เฉินฮวนฮวนไม่กลับมาสักที เขายังคิดว่าผู้หญิงคนนี้หนีไปแล้วและไม่ยอมที่จะช่วยเขาทายา

ตอนที่เขาลงจากห้องไปหาเธอ แม่บ้านหลี่บอกว่าเธอถูกนายท่านเรียกเข้าไปในห้องหนังสือแล้ว เขาถึงรีบมาที่ห้องหนังสือ เมื่อกี้ยังไม่ได้เข้าไป ก็ได้ยินคำพูดนั้นของนายท่านดังออกมาจากด้านใน

“เจ้าสาม เฉินเจี้ยนหมินคนแบบนั้น ไม่ได้รับเงินจะโอนให้กับฮวนฮวนอย่างไม่เห็นแก่ตัวเหรอ? นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” เฟิงเหลยถิงไม่สนใจเงิน และไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาแค่คิดจะใช้เงินเพื่อจัดการทุกอย่างให้สงบ

“ผมจะให้เขาโอนมาอย่างไม่เห็นแก่ตัว” คำพูดนี้มีความเย็นชา เฟิงหานชวนดึงแขนของเฉินฮวนฮวน แล้วดึงเธอออกไปจากห้องหนังสือ

เฉินฮวนฮวนถูกดึงลงมาจากชั้นบนตลอดทั้งทาง หลังจากนั้นก็ดึงเข้าไปในห้อง หลังจากที่เฟิงหานชวนได้ใช้เท้าเตะประตู ก็พูดออกคำสั่งว่า “เปลี่ยนเสื้อผ้า”

“ห๊ะ?” เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าเฟินหานชวนจะทำอะไรกันแน่

บทสนทนาของเธอกับนายท่านยังไม่เสร็จสิ้นเลย เขาก็จูงเธอออกมาแล้ว แบบนี้คงจะไม่ค่อยมีมารยาท

“คุณอยากจะไปบ้านตระกูลเฉินแบบนี้นะเหรอ?” เฟิงหานชวนชี้ไปที่เสื้อผ้าที่เก่าและขาดบนตัวของเธอ ถามกลับด้วยคิ้วที่ขมวดว่า “ผมไม่เคยบอกเหรอว่าไม่ให้คุณสวมเสื้อผ้าเก่าและขาดแบบนี้อีก?”

“ฉัน......ฉันแค่หยิบเสื้อมาด้วยความรีบร้อนและใส่เสื้อคลุมทับเอาไว้” เฉินฮวนฮวนนึกถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองจะหยิบถุงมือมา สีหน้าในเวลานั้นก็เก้กังขึ้น