อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 116

เฉินฮวนฮวนมองใบหน้าหล่อของชายหนุ่มใกล้ๆ ก็คิดถึงพฤติกรรมเขาขณะนี้ คนทั้งคนประหม่าขึ้นมา

“เฟิงหานชวน คุณ…คุณคิดจะทำอะไร?” เธอกลืนน้ำลายอย่างกังวล จ้องเฟิงหานชวนตรงหน้าตาไม่กะพริบ

วินาทีต่อมา เฟิงหานชวนก้มลงไปจูบปิดปากเธอไว้ บ้าอำนาจเอาแต่ใจ ไม่ยอมให้ปฏิเสธ และปฏิเสธไม่ได้

หลังจากนั้นสิบนาที เฉินฮวนฮวนถูกจูบจนเบลอ แยกทิศทางไม่ออก

“หลังจากนี้ห้ามเรียกชื่อของผม ” เฟิงหานชวนเอียงศีรษะ ไปที่ข้างหูเฉินฮวนฮวน พ่นลมหายใจอุ่นๆ ที่ข้างหูเธอ

เฉินฮวนฮวนได้สติขึ้นทันที ตอนนี้ถึงเพิ่งรู้ นึกไม่ถึงว่าเธอเพิ่งจะโดนเฟิงหานชวนจู่โจมจูบเข้า

“คุณ...ทำไมคุณ...”เฉินฮวนฮวนหน้าแดง เม้มริมฝีปาก จ้องผู้ชายตรงหน้าอย่างโมโห

คิดไม่ถึงว่าเขาไม่ผ่านความยินยอมของเธอ ก็ทำกับเธอ...ไม่ใช่คุยกันแล้วว่าทดลองแต่งงานกันอย่างสงบแค่นั้นเหรอ? ห้ามมีการกระทำที่แนบชิด

“ได้ยินไหม?” เฟิงหานชวนพูดเสียงดัง พูดจริงจัง “ผมจะพูดอีกครั้ง หลังจากนี้ห้ามเรียกผมด้วยชื่อเต็ม”

“ฉัน…งั้นฉันเรียกคุณว่าอะไร ?” เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนเป็นอะไรไป จู่ ๆ กลายเป็นคนดุร้าย

เธอเริ่มตั้งแต่เมื่อคืน ก็เรียกเขา เฟิงหานชวนมาตลอด เขาก็ไม่ได้โกรธ ทำไมห้ามเธอเรียกกะทันหันแบบนี้ล่ะ ?

“ผมเคยบอก คุณเรียกผมว่าอาหานก็ได้ ” สีหน้าของเฟิงหานชวนดูจริงจังกว่าปกติ

แต่ท่าทางของเขาแบบนี้ ทำให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกกลัวเล็กน้อย ในหัวก็คิดถึงเรื่องขัดแย้งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ของเธอกับเฟิงหานชวนอย่างไม่รู้ตัว

เธออดจะขดตัวไม่ได้ บนใบหน้าแสดงสีหน้าตื่นตระหนกออกมา

เห็นเฉินฮวนฮวนเปลี่ยนไปแบบนี้ เฟิงหานชวนคิดถึงท่าทีของตัวเองเมื่อกี้ทันที เขาปล่อยเธอออกทันที นั่งลงข้างตัวเธอ

“ขอโทษ เมื่อกี้ผมใจร้อนไป” เขาพูดอย่างรู้สึกผิด

วินาทีที่เฉินฮวนฮวนพูดเข้าข้างอาเยี่ยน ตัวเขาเหมือนถูกจุดไฟโมโหขึ้น สึกทรมานภายในใจ อารมณ์ก็เลยร้อนขึ้นมา

“คะ คะ คุณ ...เมื่อกี้คุณเป็นอะไรกันแน่ ?” เฉินฮวนฮวนนั่งอย่างเก้ๆกังๆ สองมือเล็กบิดอยู่ข้างหน้า หันไปมองเฟิงหานชวนที่นั่งข้างตัวเอง ถามออกไปอย่างตะกุกตะกัก

“ฉันทำให้คุณโกรธเหรอ?”

เฟิงหานชวนหันไปมองเธอเหมือนกัน ทั้งสองตาประสานกัน เขาเปิดปากช้า ๆ เสียงขุ่น “ไม่ใช่”

พูดว่าไม่ใช่ แต่ความเป็นจริงคือใช่ เมื่อกี้เขาโกรธจริงๆ

แต่ไม่ใช่เพราะเฉินฮวนฮวนทำ แต่เพราะเขาเห็นท่าทีที่เฉินฮวนฮวนมีต่ออาเยี่ยน พวกเขาทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน ถึงขนาดที่เฉินฮวนฮวนยังเรียกเขาผิดเป็นอาสาม

หากพูดให้ถูกต้อง คงไม่ใช่ความโกรธ แต่เป็น...

“แต่ ท่าทางของคุณดูโกรธมาก” เฉินฮวนฮวนได้ยินเฟิงหานชวนปฏิเสธ อันที่จริงภายในใจกลับรู้สึกไม่เชื่อ

“ผมไม่ได้โกรธ” เฟิงหานชวนจ้องเขม็งไปที่ผู้หญิงตรงหน้า ยื่นมือคว้ามือเล็กของเฉินฮวนฮวน กุมมือเล็กของเธอไว้ในฝ่ามือใหญ่ของตัวเอง

เฉินฮวนฮวนตกใจนิดๆ และเขินอายหน่อยๆ เม้มริมฝีปาก แต่ไม่ได้ดึงมือตัวเองกลับ ปล่อยให้

เฟิงหานชวนกุมไว้

“ผมแค่หึง” เฟิงหานชวนพูดเรียบๆ สีหน้าดูนิ่งๆ

แต่เฉินฮวนฮวนที่อยู่ข้างๆ กลับตกใจสุดขีด รูม่านตาเหมือนขยายใหญ่หลายเท่า ถามอย่างเหลือเชื่อ “คุณ หะ หึง...หึง ?”