อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 12

"อาสาม คุณ ...คุณต้องการอะไร?"

เฉินฮวนฮวนมุดตัวลงไปใต้ผ้าห่มและถามออกไปอย่างระมัดระวัง

"ผมมาเอาเสื้อผ้า"เฟิงหานชวนตอบอย่างเย็นชา

"งั้น......คุณก็เข้ามาเถอะ "เฉินฮวนฮวนมองไปที่ชุดนอนแบบปกปิดมิดชิดของเธอเองและพูดกับคนที่อยู่ตรงหน้าประตู

จากนั้นก็มีเสียง "กริ๊ก" แล้วประตูก็ถูกเปิดออก

ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในชุดคลุมอาบน้ำ เขาเหลือบมองไปที่เฉินฮวนฮวนที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆเตียง ชุดนอนที่ร่างบางสวมใส่ดูเก่าแต่ก็ดูเรียบร้อย

แตกต่างจากชุดที่เธอสวมใส่ในคืนวันแรกที่ดูเปิดเผยและเซ็กซี่ แทบจะเหมือนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำ

แต่เพียงแวบเดียวเขาก็หันหน้าไปทางตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดออกกำลังกายและชุดสูทออกมา

ในขณะที่เขากำลังจะเดินออกไปก็มีเสียงของหญิงสาวเอ่ยขึ้นมาเบาๆว่า

"อาสาม" เฉินฮวนฮวนมองไปที่ร่างสูงและเรียกเขาเบา ๆ

เฟิงหานชวนหันกลับมาและขมวดคิ้วเล็กน้อย: "มีอะไรหรอ?"

"นั่น......สิ่งที่ฉันอยากจะบอกก็คือแม้ว่าฉันอาจจะได้ออกไปเร็วๆนี้ก็ตาม แต่ในระหว่างที่ฉันยังอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิง คุณช่วยเอาเสื้อผ้าไปไว้ที่ห้องของคุณได้หรือเปล่า? "เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากของเธอและพูดด้วยความลำบากใจ

แม้ว่าเธอจะไม่มีสิทธิที่จะขอให้เฟิงหานชวนทำอะไรก็ตามและเธออาจจะได้อยู่ที่นี่อีกไม่นาน แต่ตอนนี้ที่นี่คือห้องที่เธออาศัยอยู่

และตอนนี้ชื่อของเธอคือภรรยาของเฟิงเฉินเยี่ยน และเป็นสะใภ้ของตระกูลเฟิง

ในฐานะอาสามของเฟิงเฉินเหยี่ยน ถ้าหากเฟิงหานชวนยังคงเข้าออกจากห้องนี้อยู่ล่ะก็ มันจะให้ยิ่งดูไม่ดี

"นอกจากนั้นช่วงนี้คุณสามารถอยู่ในห้องของตัวเองไปก่อนได้ไหม" เธอก้มหน้าต่ำลงและกัดริมฝีปากแน่น

"...แล้วเรื่องอาบน้ำล่ะ?"

ใบหน้าของเฟิงหานชวนดูเย็นชา

นี่คือห้องของเขา เขาเคยชินกับการอาบน้ำในห้องของตัวเอง มันมีอะไรผิดปกติหรืออย่างไร?

เพียงแค่ตอนนี้เขาไม่รู้วิธีที่จะโต้แย้งกับเฉินฮวนฮวน

เมื่อเห็นว่าเฟิงหานชวนไม่ตอบ เฉินฮวนฮวนก็เงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวังและเอ่ยถามเขาด้วยเสียงเบา "อาสาม ถ้าคุณคิดว่ามันลำบาก ฉันสามารถช่วยคุณเก็บข้าวของของคุณได้นะ คุณบอกฉันก็ได้ว่าอันไหนเป็นเสื้อผ้าของคุณ แล้วฉันจะได้ช่วยเอามันไปแขวนไว้ที่ห้องของคุณ โอเคไหม?"

"เธอคิดที่จะออกไปจากบ้านนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมยังดูใส่ใจเกี่ยวกับชื่อเสียงของคุณในตระกูลเฟิงอยู่อีกล่ะ? " เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว น้ำเสียงของเขาเผยให้เห็นถึงการถากถาง

ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนเปลี่ยนไป เธอยืนขึ้นทันที เธอส่ายหัวและพูดว่า: "ฉันทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะอยากจะอยู่ที่นี่ ฉัน ...นี่ฉันทำดีกับคุณนะ "

"ดีกับฉัน?"เฟิงหานชวนยิ้มเยาะ

ผู้หญิงคนนี้สามารถใช้ข้ออ้างได้หมดจริงๆ

"แม้ว่าอีกไม่นานฉันจะต้องออกไป และหลังจากที่หลานชายของคุณแต่งงานกับภรรยาคนใหม่ คุณก็จะยังเข้าออกในห้องนี้อยู่อย่างนั้นหรอ?"

เฉินฮวนฮวนพูดออกไปอย่างเคร่งเครียด: "คุณอยู่ในห้องของหลานชายและหลานสะใภ้ ทั้งยังเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำทั้งๆที่หลานสะใภ้ก็ยังอยู่ในห้อง คนในตระกูลเฟิงจะคิดอย่างไรถ้ามาเห็นเข้า"

หลังจากที่ได้ยินใบหน้าของเฟินหานชวนก็เปลี่ยนสีทันที

"ฉันรู้ว่าฉันจะทำให้คุณขุ่นเคืองถ้าฉันพูดแบบนี้ แต่อาสามฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจว่าคุณมีสถานะอะไร" เฉินฮวนฮวนยังคงยืนยันหนักแน่น

หลังจากนั้นผู้ชายตรงหน้าก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เมื่อเฉินฮวนฮวนคิดว่าตัวเองจะได้รับการสั่งสอนจากเฟิงหานชวนอีกแน่ๆ แต่เสียงทุ้มต่ำของเขาก็ดังขึ้นมาก่อน: "โอเค ฉันจะไม่เข้ามาอีก"

หลังจากพูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป

เมื่อมองไปที่ประตูถูกปิดลง เฉินฮวนฮวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง

ดูๆแล้วเฟิงหานชวนไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่มีเหตุผล เขายังพอจะเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ