อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 144

เฉินฮวนฮวนปิดตาตัวเองไว้แน่น พูดไม่ออกสักคำ

สายลมเย็นพัดผ่านตัวเธอ แต่ในไม่ช้า เมื่อขยับปลายนิ้ว อุณหภูมิผิวของเธอก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ

ในที่สุดเฉินฮวนฮวนก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมา

มองดูร่างเล็กที่สั่นเทาในอ้อมแขน เฟิงหานชวนกอดเธอไว้แน่น ปลายนิ้วปาดน้ำตาออกจากหางตาของเธอ จากนั้นก็จูบหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน

“นอนเถอะ”

“ฉัน...แค่กแค่ก ฉันอยากอาบน้ำ...” เธอร้องจนไอขึ้นมา

เธอนอนทั้งแบบนี้ ต้องนอนไม่หลับแน่นอน

“ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยอาบ” เฟิงหานชวนไม่อยากแยกจากเธอในตอนนี้ ดังนั้นเขาก็ไม่ได้ไปอาบน้ำ

“แต่ว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ฉันกลัวว่าจะไม่ทัน...” เฉินฮวนฮวนคร่ำครวญ จากนั้นก็พูดต่อ

เผชิญหน้ากับดวงตาแดงก่ำของหญิงสาว เฟิงหานชวนอดใจไม่ไหว รู้สึกเหมือนตัวเองทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยได้

ทั้ง ๆ ที่เขาพยายามเป็นอย่างมากที่จะควบคุมตัวเอง แต่ก็ยังทำให้เฉินฮวนฮวนร้องไห้อยู่ดี

เธอในคืนนี้ เหมือนกับคืนนั้นในห้องเก็บของที่บลูส์คลับ แม้แต่เสียงร้องก็ยังเหมือนกัน แต่ภายในห้องเก็บของในตอนนั้น เฉินฮวนฮวนร้องไห้เพราะหวาดกลัว

ส่วนเฉินฮวนฮวนในคืนนี้ ไม่ได้เป็นเพราะความกลัว นี่คือจุดที่เฟิงหานชวนปลื้มใจที่สุด

อย่างน้อยตอนนี้เขารู้แล้วว่า เฉินฮวนฮวนไม่ได้กลัวเฟิงหานชวน แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

“งั้นก็ไปสายหน่อย” จากเหตุการณ์ในคืนนี้ จู่ ๆ เฟิงหานชวนก็ไม่อยากให้เฉินฮวนฮวนไปฝึกอบรมแล้ว

หลังจากคืนนี้ ทั้งสองจะต้องแยกจากกันครึ่งเดือน เขายิ่งคิดยิ่งใจไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบายใจ

“ไม่อย่างงั้น อย่าไปเลย” เฟิงหานชวนพูดเสริมอีกครั้ง

“ไม่ได้!” เฉินฮวนฮวนรีบพูด “รุ่นพี่หวังกับฉันไว้สูงมาก อีกอย่างฉันก็อยากได้โอกาสครั้งนี้มาก อยากจะทำเรื่องนี้ให้ดีที่สุด ฉันจำเป็นต้องเข้าร่วมการฝึกอบรม!”

เสียงของเธอหนักแน่นเป็นพิเศษ ตัดความคิดในใจของเฟิงหานชวนไปในทันที

เดิมที เขาคิดว่าเพื่อที่จะได้ตัวติดอยู่กับเฉินฮวนฮวนทุกวัน เขาเตรียมจะคว่ำหม้อรายการแข่งขันอะไรนี่ไปซะ แต่ว่า...

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินฮวนฮวนที่ตั้งหน้าตั้งตารอขนาดนี้ เฟิงหานชวนคิดด่าตัวเองไม่ควรทำลายความฝันของเธอ ไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ทำลายความหวังของเธอ

“ตกลง ในเมื่อคุณอยากไป ผมก็สนับสนุนคุณ” เฟิงหานชวนลูบไรผมที่เปียกเหงื่อบนหน้าผากของเธอ แล้วพูดเสียงแหบเล็กน้อย “หากคุณต้องการความช่วยเหลือ บอกผมนะ”

“ฉัน...ฉันไม่มีอะไรให้ช่วย ฉันอยากจะพยายามด้วยตัวของฉันเอง ไม่อยากใช้เส้นสาย!” เฉินฮวนฮวนเข้าใจความหมายของเฟิงหานชวน

เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนพูดว่า ถ้าหากเธอต้องการตั้งกลุ่ม อยากมีชื่อเสียง เขาสามารถช่วยเธอได้

แต่ว่าเธอไม่อยากได้ชื่อเสียงที่เป็นแบบนี้ เธออยากจะใช้ความสามารถของตัวเองยืนอยู่ตรงตำแหน่งนั้น

ดังนั้นเธอไม่ต้องการให้เฟิงหานชวนช่วยเธอ และก็ไม่มีทางขอร้องให้เฟิงหานชวนช่วย

“ผมเคารพความคิดของคุณ ผมจะอยู่ข้างคุณเสมอ” เฟิงหานชวนจูบดวงตาที่เปียกชื้นของเธอ น้ำเสียงของเขานุ่มนวลเป็นอย่างมาก

เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าหัวใจเต้นช้าลง ดวงตาสองข้างกะพริบปริบ ๆ แล้วจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

เธอพบว่าเฟิงหานชวนในตอนฟ้าหลังฝน เหมือนว่ามีเสน่ห์ยิ่งกว่าเดิม

และก็อ่อนโยนยิ่งกว่าเดิม

“ขอบคุณค่ะ” เฉินฮวนฮวนเขินอายจนหน้าแดง จนหน้าซบอกของชายหนุ่ม

เห็นเฉินฮวนฮวนเป็นฝ่ายเข้าใกล้ตัวเอง เฟิงหานชวนอารมณ์ดีมาก เมื่อนึกได้ว่าเธอบอกว่าจะอาบน้ำแล้วค่อยนอน เขาจึงก้มหน้าพูดข้างหูเธอ “จะนอนอยู่ในอ้อมอกของผมต่อ หรือจะไปอาบน้ำ?”

เฉินฮวนฮวนได้ยินแล้วรีบลุกขึ้นนั่ง เธอหน้าแดงก่ำ แล้วรีบเร่งลงจากเตียง เตรียมจะไปอาบน้ำ

ยังไม่ทันจะยืนขึ้น ก็ถูกจับข้อมือไว้ เมื่อหันหน้าไปดูร่างกายท่อนบนของชายหนุ่มเปลือยเปล่า ข้อศอกค้ำอยู่บนหมอน หลังมือค้ำหัว นอนตะแคงมองเธออยู่

ในตอนนี้ เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่า เฟิงหานชวนเหมือนเทพเจ้าที่มีชีวิตอยู่ในภาพวาด

ภาพแบบนี้สวยงามมาก