อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 145

“เด็กดี ผมออกไปก่อน”

หลังจากเฟิงหานชวนสัมผัสเบาๆ ตามด้วยการปล่อยเฉินฮวนฮวนออก ลูบไปที่ศีรษะเธอเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำ

เฉินฮวนฮวนมองประตูฝ้าปิดลง ปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกเพียงแค่ริมฝีปากชาๆ

ร่างกายปวกเปียกไปหมด ไม่มีแรงแม้แต่น้อย

เธอมองใบหน้าตัวเองที่แดงในกระจก ส่ายหน้าไปมาทันที รีบไปอาบน้ำ

เฟิงหานชวนพิงอยู่บนโซฟา ฟังเสียงน้ำที่ดังมาจากในห้องน้ำ เหมือนฟังดนตรีที่ไพเราะเข้าถึงใจคนท่อนหนึ่ง ทำให้คนฟังสบายอกสบายใจ

เหตุผลที่ไม่อยู่ห้องน้ำต่อ เพราะเขากลัวห้ามตัวเองไม่ได้ ดังนั้นถึงต้องการมารอข้างนอก

อันที่จริง เฉินฮวนฮวนน่ารักเกินไปจริงๆ เขากังวลว่าตัวเองจะควบคุมไม่อยู่

เขาค้นพบตัวเองที่เก่งเรื่องการควบคุมตัวเอง อยู่ต่อหน้าเฉินฮวนฮวน กลับสลายไปไม่เหลือ

...

เฉินฮวนฮวนอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เพราะเธอคิดอยากไปนอนเร็วๆ ไม่งั้นเวลานอนไม่พอ คงมีผลกระทบต่อประสิทธิภาพของพรุ่งนี้แน่นอน

ตอนเธอออกมา เห็นเฟิงหานชวนนั่งอยู่บนโซฟา เธอก้าวเดินไป พูดเสียงเบา “ฉันอาบเสร็จแล้ว คุณไปเถอะ”

เธอไม่กล้าสบตาเฟิงหานชวน ก้มหน้าพูดเสร็จ ก็พุ่งตัวไปที่เตียงใหญ่ แล้วเข้าไปในผ้าห่มอย่างรวดเร็ว

เห็นการกระทำทั้งหมดของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนหัวเราะออกมาเบาๆ มีความสุขไปถึงก้นบึ้งในใจ

รอเธอกลับจากค่ายอบรม เขาจะไม่ปล่อยเธอง่าย ๆ แน่นอน วันนี้เขาอดทนไว้ก่อน

ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนที่หลบอยู่ในผ้าห่มปิดตาแน่น หน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง

เธอรู้สึกแปลกๆ ลุกขึ้นนั่ง มองเฟิงหานชวนที่กำลังลุกจากโซฟา พูดด้วยความโมโหหน่อยๆ “คุณ...ทำไมคุณหัวเราะแบบนั้น ?”

รู้สึกว่าเธอตลกมากเหรอ ? หรือว่ารู้สึก...

“คุณรู้สึกว่าฉันดูง่ายใช่ไหม?” เฉินฮวนฮวนเหล่มองเขาแวบหนึ่ง นอนลงไปอีกครั้ง มุดเข้าไปในผ้าห่ม

อันที่จริงเฉินฮวนฮวนรู้สึกเสียใจทีหลังเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าตัวเองวู่วามเกินไป เพราะซาบซึ้งใจและขอบคุณเฟิงหานชวนมาก แล้วเธอก็ใจร้อน เชิญชวนเขาเอง

มาคิดตอนนี้ พวกเขาทั้งสองคนเพิ่งรู้จักกันไม่นาน ทำไมเธอถึงยกตัวเองให้เร็วขนาดนี้ ดูง่ายมากจริงๆ

ไม่เหมือนผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งเลยสักนิด

เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากหลบอยู่ในผ้าห่มเงียบๆ สีหน้าเผยความเสียใจ ในเวลานั้น ผ้าห่มถูกเปิดออกกะทันหัน เธอสบตาเข้ากับดวงตาดำลึก

“คุณ...ทำไมคุณไม่ไปอาบน้ำ?” เฉินฮวนฮวนพูดออกมาอย่างประหลาดใจ

“คุณโกรธแล้ว ผมจะมีอารมณ์ไปอาบน้ำได้ที่ไหน ?” เฟิงหานชวนยกมุมปาก พูดยิ้มๆ “แน่นอนว่าต้องง้อภรรยาก่อน”

“คุณอย่าพูดเลย วันนี้ฉันวู่วามเกินไปหน่อย ฉันรู้สึกตัวเองง่ายเกินไป ฉัน...ฉันนอนก่อนแล้ว แค่ครั้งนี้ก็พอ” เฉินฮวนฮวนพูดจบ ก็หลับตาลงทันที

แต่เธอเพิ่งหลับตาลง เอวเล็กก็ถูกจับทันที เธอรีบลืมตาขึ้น ยื่นมือคิดอยากเอามือใหญ่ออกจากเอวเธอ แต่ข้อมือกลับถูกจับไว้กะทันหัน

“ฮวนฮวน คุณไม่ได้ง่าย” น้ำเสียงทุ้มต่ำและแหบแห้งของเฟิงหานชวน พูดออกมาอย่างช้าๆ

เฉินฮวนฮวนไม่อยากฟัง เพราะเธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนหัวเราะเยาะเธอ ถึงแม้จะไม่พูดว่าเธอง่ายออกมาตรงๆ แต่ในใจคงคิดแบบนั้นแน่นอน

เห็นเฉินฮวนฮวนไม่ตอบ เฟิงหานชวนก็รู้ว่าเธอกำลังคิดมากแน่นอน เขาช่วยเธอสางผมบนหน้าผาก พูดอย่างจริงจัง “จริงนะ ในสายตาผม คุณไร้เดียงสามาก ไม่ง่ายเลยสักนิด”

“คุณในคืนนี้ ไม่เรียกง่าย แต่เป็นความกระตือรือร้น ผมชอบที่คุณกระตือรือร้น ชอบมากๆ”