"อาหาน ฉัน……" เฉินฮวนฮวนรีบเปลี่ยนคำพูด
เฟิงหานชวนเดินมาตรงหน้าเธอ แล้วใช้นิ้วเชิดคางเธอขึ้น พูดอย่างไม่พอใจว่า "ฮวนฮวน แค่คืนเดียว คุณเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย"
เขาชอบฮวนฮวนเมื่อวาน ทั้งกระตือรือร้นทั้งเขินอาย
ฮวนฮวนวันนี้ เหมือนห่างเหินกับเขา ให้เขารู้สึกไม่มั่นใจ
"เปล่า ฉัน……ฉันคิดว่า ฉันคิดว่าฉันฝัน ตอนตื่นมาแล้วไม่เจอคุณ ฉันก็เลยไม่รู้ว่าเรื่องเมื่อคืน เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า……" เฉินฮวนฮวนอธิบาย
"ฝัน?" เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว ก้มลงไปใกล้เธอ "ดูเหมือนว่าผมยังขยันไม่พอ เลยทำให้คุณรู้สึกว่ากำลังฝัน? ไม่รู้สึกว่านั่นเป็นเรื่องจริง?"
เฉินฮวนฮวนมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา แล้วคำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้ หน้าเธอจึงเริ่มแดง
"ฉัน……" เฉินฮวนฮวนอยากร้องไห้ อายจนพูดอะไรไม่ออก
ทันใดนั้น เฟิงหานชวนก็ก้มลงมาแย่งกระเป๋าเดินทางไปจากเธอ แล้วเอามาถือเอง
เขาถือกระเป๋าเดินทางเดินไปด้วยแล้วเอ่ยว่า "ผมทำอาหารเช้าไว้ให้คุณ กินเสร็จแล้วเดี๋ยวจะไปส่ง"
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง วันนี้เดี๋ยวรุ่นพี่จะส่งฉันไป เรานัดเจอกันที่หน้าประตูตอนเจ็ดโมงครึ่ง" เฉินฮวนฮวนตอบตามความจริง
แต่ว่า พอเธอเริ่มก้าวลงบันได กลับรู้ว่าตัวเองข้ามสิ่งที่เฟิงหานชวนพูด จึงรีบถามว่า "คุณ คุณ คุณ……คุณทำอาหารเช้าให้ฉัน? คุณทำให้ฉัน? ที่เมื่อกี้คุณไม่อยู่ในห้อง เพราะไปทำอาหารเช้า?"
เฉินฮวนฮวนแสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ
เฟิงหานชวนหันกลับไป เพราะเขาเดินอยู่ข้างหน้า เฉินฮวนฮวนเลยยืนอยู่ที่สูงกว่าเขา จึงมองเธอตรงๆได้
ปกติเฉินฮวนฮวนต้องเงยหน้ามองเฟิงหานชวน ไม่ก็เฟิงหานชวนก้มมองเธอ แต่ตอนนี้ ทั้งสองยืนตัวตรง ไม่มีใครต้องเงยหน้าหรือก้มหน้า
"ทำไมอยู่ๆคุณถึงทำอาหารเช้าให้ฉันล่ะ?" เฉินฮวนฮวนเม้มปาก มองลงด้วยสีหน้าเขินอาย
ปกติแม่บ้านหลี่เป็นคนเตรียมอาหารเช้า เฉินฮวนฮวนแอบเดาในใจว่า ต้องเพราะเรื่องเมื่อคืน เฟิงหานชวนก็เลยทำอาหารเช้าให้เธอ?
เฟิงหานชวนมองเธอที่หน้าแดง เขาจึงเข้าไปใกล้หูเธอแล้วเอ่ยว่า "เมื่อวานกดขี่คุณ ก็เลยต้องให้รางวัล จะได้บำรุงร่างกายดีๆ"
เขาพูดเสียงอ่อนโยนมาก จนเฉินฮวนฮวนมองว่อกแว่กอย่างไม่รู้ตัว แล้วหลิวหลี่ถงก็เดินเข้ามาพอดี ไม่รู้ว่าได้ยินหรือเปล่า
"หยุดพูดได้แล้ว" เฉินฮวนฮวนกดเสียงต่ำเอ่ยกับเฟิงหานชวน จากนั้นจึงเดินอ้อมเขาลงไป
เฟิงหานชวนหันมองเธอเดินลงไป ค่อยเห็นว่าหลิวหลี่ถงยืนอยู่หน้าประตู ไม่น่าล่ะอยู่ๆเฉินฮวนฮวนถึงวิ่งลงไป
ที่แท้ กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน
คฤหาสน์ตระกูลเฟิงกว้างมาก แยกส่วนของเจ้าของออกจากห้องคนรับใช้ แล้วยังจ้างคนรับใช้กับคนสวนด้วย
บวกกับเมื่อคืนที่เฉินฮวนฮวนเห็นเฉินนานากับนายท่านทำแบบเรื่องนั้น เฟิงหานชวนเลยรู้สึกว่าที่คฤหาสน์คนเยอะเกินไป
เขารีบตามเฉินฮวนฮวนไป ดึงมือเธอไว้แล้วยิ้มอ่อน "รอคุณกลับมา เราย้ายออกไปด้วยกัน"
"หรือว่า ถ้าคุณชอบบ้านโซนไหน บอกผมได้ ผมจะได้สั่งให้คนไปจัดการล่วงหน้า ใช้เวลาครึ่งเดือนนี้"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย