อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 147

“เสียงนั้นไม่ใช่ของฉัน เธอเข้าใจผิดแล้ว” "เฉินฮวนฮวนมองไปที่หลิวหลี่ถง และรีบอธิบาย

“ไม่ใช่เสียงคุณ?” หลิวหลี่ถงแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจและกล่าวต่อ: “บ้านหลังนี้เป็นเรือนหอของคุณกับคุณชายสามไม่ใช่เหรอ...”

“ฉันกับเขาไม่ได้ทำ เมื่อคืนฉันก็ได้ยินเสียงนั้นเหมือนกัน มันเป็นเสียงของนานากับนายท่าน” เฉินฮวนฮวนโบกมืออย่างรวดเร็ว ปฏิเสธไม่ใช่ตนเองกับเฟิงหานชวน

เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของเธอจริงๆ เธอถูกเข้าใจผิด เรื่องเข้าใจผิดนี้ร้ายแรงเกินไป เธอจึงรีบปฏิเสธโดยเร็ว

“อ๋อ! ที่แท้เป็นคุณเฉิน? ฉันคิดว่าเป็นคุณนายสามซะอีก!” หลิวหลี่ถงพูดด้วยความประหลาดใจ

ในเวลานี้ เฟิงหานชวนออกมาพร้อมกับนม เห็นหลิวหลี่ถงยืนอยู่ข้างเฉินฮวนฮวน พึมพำอะไรบางอย่าง และขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“ยังไม่กินเหรอ?” เขาถามเฉินฮวนฮวน

“อืมอืม ฉันกำลังจะกิน กำลังรอนมของคุณอยู่” เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฟิงหานชวน เผยให้เห็นฟันเรียงขาวราวสีเม็ดข้าว

เฟิงหานชวนรู้สึกว่าหัวใจของเขาที่ถูกแช่แข็งมานานหลายปีได้ละลายไป เขาวางแก้วลงบนโต๊ะ เอื้อมมือออกไปและลูบหัวของเฉินฮวนฮวน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่มีต่อเธอ

เมื่อเห็นทั้งสองเข้ากันได้อย่างกลมกลืน หลิวหลี่ถงซึ่งยืนอยู่ข้างๆพวกเขารู้สึกอิจฉาอย่างยิ่ง เธอเป็นสาวใช้ในบ้านตระกูลเฟิงนานเป็นปีแล้ว แต่ เฟิงหานชวนไม่เคยแลเธอเลย

เฉินฮวนฮวนมีดีอะไร? ก็เป็นแค่ผู้หญิงที่ซื้อมาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้รับความดูแลเอาใจใส่จากคุณชายสามขนาดนี้?

เฟิงหานชวนนั่งตรงข้ามกับเฉินฮวนฮวน เตรียมทานอาหารเช้าพร้อมผู้หญิง แต่เขาตระหนักขึ้นว่ามีคนอื่นอยู่ที่นี่

“อย่ามายืนอยู่ตรงนี้ มีอะไรทำก็ไปทำเถอะ” เขาพูดกับหลิวหลี่ถง

หลิวหลี่ถงรู้ดีนอกจากเฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวน ก็มีเพียงเธอคนเดียวที่อยู่ในห้องอาหาร

เธอดูต่ำต้อยกว่าคนอื่น ทั้งๆที่เฉินฮวนฮวนไม่ได้ดีไปกว่าเธอ แต่เธอก็ขึ้นไปที่สูงสุดและกลายเป็นคุณนายสาม

นายท่านจะซื้อผู้หญิงให้คุณชายสาม ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก เธอจะได้เสนอตัวเอง!

“ค่ะ คุณชายสาม ” หลิวหลี่ถงไม่กล้าพูดมาก ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงจากไป หยิบผ้าขี้ริ้วและไปทำความสะอาดห้องนั่งเล่น

อันที่จริง เธอมาทำความสะอาดห้องนี้เพื่อจะได้แอบดูข้างในห้องอาหาร

เมื่อเห็นหลิวหลี่ถงจากไป เฉินฮวนฮวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก สิ่งที่เธอควรอธิบายเธอก็ได้อธิบายไปแล้ว หลิวหลี่ถงน่าจะเข้าใจแล้ว

“คุณเรียกหาเธอมีธุระอะไรเหรอ?” เฟิงหานชวนเพิ่งไปเทนมในห้องครัว จึงไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น

“ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้เรียกหาเธอ ไว้ฉันจะบอกคุณทีหลัง” เฉินฮวนฮวนนึกถึงสิ่งที่คุยกับหลิวหลี่ถงเมื่อกี้ รู้สึกอายและก้มหน้าลง

เกือบไปแล้ว เธอคิดว่าจะมีคนได้ยินเสียงเธอจริงๆซะแล้ว ถ้าได้ยินจริงๆ เธอคงอยากจะกระโดดลงจากตึก

“ก็ได้” เฟิงหานชวนไม่รีบ เขามองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา และกินแซนวิช

เฉินฮวนฮวนพยักหน้าในขณะที่กำลังเคี้ยว ดวงตาทั้งสองเป็นประกาย ดูแล้วมีความสุขมาก

“อร่อยมาก! อาหาน ฝีมือการทำอาหารของคุณดีมาก!” หลังจากที่เธอชมเสร็จ เธออ้าปากกว้างและกัดคำโต

เดิมทีเธอรู้สึกง่วงและเหนื่อยเล็กน้อย แต่หลังจากกินของอร่อยเหล่านี้แล้ว ดูเหมือนจะมีชีวิตชีชวาขึ้นและเต็มไปด้วยพละกำลัง

เมื่อเห็นท่าทางที่มีความสุขบนหน้าผู้หญิง ใบหน้าของเฟิงหานชวนก็แสดงรอยยิ้มออกมา หลิวหลี่ถงเองก็เห็นทั้งหมด

หลิวหลี่ถงจับผ้าขี้ริ้วแล้วบีบแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่หลังมือ สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา

ทำไมโอกาสนี้ถึงถูกเฉินฮวนฮวนพรากไป? ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอที่เป็นภรรยาของคุณชายสาม คุณชายสามเองก็คงจะดีกับเธอแบบนี้เช่นกันสินะ!

ทำไมพระเจ้าถึงไม่ยุติธรรมกับเธอ?

อย่างไรก็ตาม หลิวหลี่ถงเหมือนจะคิดอะไรออก ค่อยๆปล่อยมือที่กำแน่นของเธอ

เธอเพิ่งไปทดสอบว่าเฉินฮวนฮวนเคยมีอะไรกับคุณชายสามแล้วหรือยัง พูดมาคำหนึ่งว่า “ฉันกับเขาไม่ได้ทำ” ความหมายก็คือ