อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 159

"หานชวน เป็นอะไร ? ฉันเห็นคุณหน้านิ่วคิ้วขมวด คุณไม่ชอบให้ฉันถามเรื่องส่วนตัวแบบนี้ใช่ไหม? "

หลีซืออวิ๋นมองไปที่ใบหน้าที่ไม่พอใจของเฟิงหานชวนและรู้สึกน้อยใจขึ้นมา เธอเดาความคิดของเฟิงหานชวนไม่ออกจริงๆ

เธอเป็นเพื่อนกับเฟิงหานชวนมาเป็นเวลาหลายปี การถามคำถามเหล่านี้มันน่าจะเป็นเรื่องที่ปกติมากไม่ใช่เหรอ ?

คงไม่ถึงกับทำให้เฟิงหานชวนไม่พอใจหรอกมั้ง ?

“ไม่ใช่ มันเป็นเรื่องของบริษัท” เฟิงหานชวนวางโทรศัพท์และค่อยๆผ่อนปรนคิ้วที่ขมวดลง

“ก็ดี ฉันคิดว่าคุณอยากปกปิดผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อเฉินฮวนฮวนเสียอีก ” หลีซืออวิ๋นพูดหยอกล้อ

“แน่นอนว่าไม่ได้ปกปิด” เฟิงหานชวนตอบกลับในทันทีและสะดุ้งเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว

จริงๆ แล้วเขาไม่ได้อยากปกปิดเฉินฮวนฮวน แต่เฉินฮวนฮวนต่างหากที่...

“เมื่อเธอกลับมาจากค่ายฝึก ผมจะแนะนำให้คุณรู้จักอย่างเป็นทางการ เหวินโจวก็ยังไม่เคยเจอเธอเช่นกัน” เฟิงหานชวนกล่าวเบาๆ

“ค่ายฝึก?” หลีซืออวิ๋นถามอย่างสงสัย

“เธอไปเข้าร่วมรายการโชว์ที่แสดงความสามารถ เธอต้องไปค่ายฝึกเพื่อถ่ายทำเป็นเวลาครึ่งเดือน หลังจากกลับมารายการถึงจะออนแอร์ ” นี่คือสิ่งที่เฉินฮวนฮวนบอกเขาเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เขายังได้เรียนรู้เกี่ยวกับกฎกติกาและเงื่อนไขของรายการหวาเติง และเขารู้จักรายการนี้ดีกว่าเฉินฮวนฮวนเสียอีก

แม้ว่าเขาจะรู้จักเป็นอย่างดี แต่เขาไม่สามารถทำอะไรให้เฉินฮวนฮวนได้ เพราะเธอไม่ยอมและเธอจะโกรธ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เฟิงหานชวนก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย

“อ้อ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ! พวกเด็กสาวสมัยนี้เป็นแบบนี้กันสินะ ชอบลงแข่งอะไรแบบนี้กันจริงๆ ถ้าเธอชนะการแข่งขันขึ้นมา คุณจะยอมให้เธอเป็นศิลปินไหม ? ” หลีซืออวิ๋นรู้สึกว่าเฉินฮวนฮวนไม่น่าจะผ่านเข้ารอบ

ในบรรดาครอบครัวที่มั่งคั่งเหล่านี้โดยเฉพาะครอบครัวที่มั่งคั่งอย่างตระกูลเฟิง คงจะกลัวคนในบ้านไปเป็นศิลปินมากที่สุด คนที่เข้าไปอยู่ในวงการบันเทิงย่อมมีพวกปาปารัสซี่ตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ถึงเวลานั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องที่เสื่อมเสีย คนคงจะได้รู้กันไปทั่ว

ถ้าเป็นข่าวที่ดีก็แล้วไป แต่ถ้าเป็นข่าวที่เสื่อมเสียมันจะส่งผลกระทบต่อตระกูลเฟิงเป็นอย่างมาก

“ถ้าเธอชอบ ฉันจะสนับสนุนเธอ” เฟิงหานชวนตอบอย่างหนักแน่น

“ก็ดี ฉันแค่อยากจะเตือนว่าในวงการบันเทิงในวุ่นวายมาก ดูอายันกับดาราสาวสิ มีแต่ข่าวเชิงลบ ไม่มีดาราสาวคนไหนกล้าแต่งงานกับเขาอีก ” หลีซืออวิ๋นพูดอย่างจริงจัง และมองไปที่เฟิงหานชวนที่กำลังนึกคิด

“เธอจะไม่ทำ” เฟิงหานชวนพูดอย่างมั่นใจ

เขาเชื่อว่าเฉินฮวนฮวน ไม่ใช่ผู้หยิงแบบนั้นแน่นอน

“ดูแล้ว คุณจะเชื่อมั่นในตัวเธอมากเลยนะ ” หลีซืออวิ๋นดูเหมือนกำลังพูดกับเฟิงหานชวน แต่ก็ดูเหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่า ร่องรอยความเกลียดชังเกิดขึ้นในแววตาของเธอ

...

ฐานค่ายฝึก.

การเรียนเต้นในตอนเช้าจบลงอย่างรวดเร็วและเป็นเวลาอาหารกลางวัน

ทันทีที่ซูเวยพูดว่า "เลิกเรียน " ทุกคนต่างก็ร้องตะโกนออกมาว่า " หิว "

การซ่อมเต้นของพวกเธอถือเป็นการออกกำลังกายไปด้วย และอาหารของพวกเธอเป็นอาหารคลีน มันเลยทำให้พวกเธอหิวมากเป็นพิเศษ

เมื่อซูเวยจากไป มีบางคนตะโกนร้องออกมา " กินสลัดผักอีกแล้วเหรอ? พระเจ้าช่วย !"

“ มีให้กินก็บุญแล้ว พวกเขาไม่ได้ให้กินแต่น้ำสักหน่อย ”