อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 158

เฟิงหานชวนอึ้งเล็กน้อย

วันเสาร์ที่เขาพาฮวนฮวนมาที่ห้องทำงาน เขายังไม่ได้บอกความจริงกับเธอ ตอนนั้นฮวนฮวนคิดว่าเขาเป็นไอ้ลามก แล้วยกเข่าใส่เขา

จากนั้น เธอก็รีบหนีออกไป

พอนึกย้อนถึงตอนนั้น เฟิงหานชวนจึงอดยิ้มอ่อนไม่ได้

น่าตลกจริงๆ

พอได้ยินเสียงหัวเราะเฟิงหานชวน เซี่ยฉิงจึงหันมองเขา เห็นมุมปากเขาเลิกขึ้น เหมือนกำลังเคลิ้มอยู่

ถึงเฟิงหานชวนไม่ตอบคำถามเธอ แต่เธอแน่ใจคำตอบแล้ว ผู้หญิงครั้งก่อน เป็นแฟนของประธานเฟิง

ที่แท้เป็นเรื่องจริง แล้วตอนนี้เจ้าตัวก็ยอมรับแล้ว แต่ว่า……ประธานเฟิงยังลังเลว่าจะเปิดตัวหรือเปล่า หรือว่ายังไม่มั่นใจที่จะคบกัน?

เซี่ยฉิงนึกถึงแฟนเก่าที่เลิกไปนาน ถ้าประธานเฟิงเลือกที่จะไม่เปิดตัว จะรอวันหนึ่งถ้าเล่นจนเบื่อแล้ว จะได้ทิ้งเธอง่ายๆ?

ถ้าเป็นแบบนั้น ประธานเฟิงไม่เปิดตัว งั้นตัวเองก็ยังมีโอกาสสิ!

"ประธานเฟิงคะ ฉันคิดว่าถ้าคุณมีแฟน อย่าเปิดตัวดีกว่าค่ะ" แววตาเซี่ยฉิงมีเลศนัย ริมฝีปากสีแดงขยับเอ่ยไปด้วย พร้อมทัดผมไปด้วย

"ทำไม?" เฟิงหานชวนถามกลับทันที

"เพราะว่า……"

เซี่ยฉิงกำลังจะพูดต่อ แต่กลับมีคนเคาะประตูห้องทำงานก่อน

"หานชวน นายอยู่หรือเปล่า?" เสียงที่อ่อนโยนของผู้หญิงดังมาจากนอกประตู

เซี่ยฉิงรู้สึกว่าเสียงคุ้นๆ ฟังแล้วไม่เหมือนเสียงสาวๆ เธอจึงยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าควรไปเปิดประตูหรือเปล่า

"เข้ามา" เฟิงหานชวนตอบ เขารู้ว่าใครมา

หลีซืออวิ๋นได้ยินเสียงตอบของเฟิงหานชวน จึงเปิดประตูเข้าไป ตอนเดินเข้าไป เลยเห็นว่าเลขาของเฟิงหานชวนก็อยู่ด้วย

เธอเหลือบมองเซี่ยฉิง จากนั้นค่อยยิ้มเก้อกับเฟิงหานชวน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ "หานชวน ฉันรบกวนเวลางานนายหรือเปล่า?"

"ทำไมอยู่ๆถึงมา?" เฟิงหานชวนแปลกใจเล็กน้อย

"งานเลี้ยงเมื่อคืน นายไปก่อน แล้วฉันก็ผ่านมาที่บริษัทนายพอดี ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว เลยจะมาชวนนายไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน" หลีซืออวิ๋นยิ้มอย่างเป็นกันเอง ทั้งเนื้อทั้งตัวดูเป็นผู้ดีมาก

ไม่มีทีท่าแสแสร้งอ่อนแอเลย

เซี่ยฉิงรู้จักหลีซืออวิ๋น เธอเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหลี เป็นเพื่อนกับประธานมานาน

เธอเป็นผู้หญิง เธอมองออกว่าประธานเฟิงไม่รู้สึกอะไรกับหลีซืออวิ๋น แต่ท่าทางของหลีซืออวิ๋น เธอมองไม่เคยออกเลย

เธอรู้สึกว่าหลีซืออวิ๋นอาจจะชอบประธานเฟิง แต่ก็รู้สึกว่าไม่เหมือน ถ้าชอบจริงๆ ทำไมถึงใช้ความเป็นเพื่อนอยู่กับเขาตลอด แล้วไม่ลงมืออะไรเลย?

เซี่ยฉิงไม่เข้าใจจริงๆ

"ได้" เฟิงหานชวนไม่ได้คิดอะไรมาก จึงลุกขึ้นเดินไปหาหลีซืออวิ๋น

เขาหันหลังมาเอ่ยสั่งเซี่ยฉิง "ประเด็นเมื่อกี้ยังไม่จบ ทำเป็นรายงานมาส่งผม"

เฟิงหานชวนพูดเป็นทางการมาก พอสั่งงานเซี่ยฉิงเสร็จ จึงเดินตามหลีซืออวิ๋นออกจากห้องทำงาน

เซี่ยฉิงเห็นว่าพวกเขาไปแล้ว แต่เธอยังยืนนิ่งอยู่กับที่ ทำเป็นรายงานส่งประธาน?

งั้นก็แสดงว่าเธอจะคุยกับประธานต่อหน้าไม่ได้อีก?

พอคิดได้แบบนี้ เซี่ยฉิงจึงถอนหายใจ ในหัวมีความสงสัยลอยเข้ามา

ถ้า แฟนตอนนี้ของประธานคือเด็กผู้หญิงคนนั้น แล้วประธานก็กำลังลังเลว่าจะเปิดตัวหรือเปล่า งั้นเหตุผลที่ไม่อยากเปิดตัว เป็นเพราะหลีซืออวิ๋นหรือเปล่า?"

สมองเซี่ยฉิงตีกันวุ่นไปหมด เธอคิดว่าไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่หน้าสวยหน้าเด็กคนนั้น หรือว่าคุณหนูหลีซืออวิ๋น คนหนึ่งน่ารักกว่าเธอ อีกคนก็ดูดีกว่าเธอ แถมยังเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่อีก

ไม่ว่าจะคิดยังไง เธอก็ไม่มีโอกาส?

ความจริง ถึงแม้จะเป็นแค่หนึ่งในผู้หญิงของประธานเฟิงที่เปิดเผยไม่ได้ เธอก็ยอม!

ขอแค่ ขอแค่ประธานเฟิงยอมมองเธอสักครั้งก็พอ

รอเธอดึงสติกลับมาแล้ว นึกถึงงานที่เฟิงหานชวนสั่ง เธอจึงเดินกลับไปที่ทำงานตัวเอง แล้วรีบทำรายงานเหตุผลที่เธอไม่สนับสนุนให้เปิดตัว

……

ลานจอดรถใต้ดิน

"หานชวน ฉันไม่ได้ขับรถมา ฉันให้คนขับกลับไปก่อนแล้ว เดี๋ยวนายต้องส่งฉันกลับไปนะ!" หลีซืออวิ๋นยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดตรงๆ

เฟิงหานชวนรู้จักกับเธอมานานแล้ว จึงไม่อะไรกับการไปส่งเธอ เลยพยักหน้าตกลง "ได้ อยากไปกินมื้อเที่ยงที่ไหน?"

"อือ ฉันคิดก่อนนะ งั้นไป……ร้านอาหารบาบิโลน?" หลีซืออวิ๋นรู้สึกว่าที่นั่นโรแมนติกมาก บรรยากาศเหมาะกับคู่รัก

กว่าเธอจะมีโอกาสกินข้าวสองต่อสองกับเฟิงหานชวน เลยไม่อยากไปที่ที่ไม่โอเค

พอพูดถึงร้านอาหารบาบิโลน เฟิงหานชวนจึงแปลกใจเล็กน้อย

ตอนวันเสาร์ ก่อนที่จะพาเฉินฮวนฮวนไปพักที่บริษัท เขาพาเธอไปที่ร้านอาหารบาบิโลนเหมือนกัน

"ได้ ขึ้นรถเถอะ" เฟิงหานชวนตอบตกลง