อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 214

“ฮวนฮวน ในเมื่อผมเป็นสามีคุณ ของที่คุณซื้อ ทำไมผมจะจ่ายเงินไม่ได้?”เฟิงหานชวนถามเสียงเข้ม

“ไม่ใช่ ฉันก็แค่รู้สึก...ฉันก็แค่รู้สึก ของพวกนี้เป็นของฉันทั้งหมด ฉัน...”เฉินฮวนฮวนอ้าปาก พูดอย่างตะกุกตะกัก เครียดไม่รู้อธิบายยังไง

ที่จริงเธอก็แค่รู้สึกเกรงใจ เกรงใจที่จะใช้เงินของเฟิงหานชวน และไม่ใช่ว่าเธอไม่มีเงิน ถ้าหากเธอไม่มีเงิน ทำได้แค่เพียงให้เฟิงหานชวนจ่ายเงิน แต่ตอนนี้เธอสามารถจ่ายเงินได้ เพราะฉะนั้นก็ไม่อยากใช้เงินเฟิงหานชวน

ยิ่งไปกว่านั้น ค่าใช้จ่ายสุสานของคุณยายเฟิงหานชวนก็เป็นคนออก เธอรู้สึกตัวเองติดเงินเฟิงหานชวนอยู่ ของเล็กน้อยพวกนี้ไม่อยากให้เฟิงหานชวนจ่ายเงินจริงๆ

“ฮวนฮวน” มองท่าทาง อ้ำๆ อึ้งๆ ของเฉินฮวนฮวน บนหน้าของเฟิงหานชวนก็แสดงความไม่พอใจออกมาเล็กน้อย ถามอีกครั้ง “ในใจคุณ ยังไม่คิดว่าผมเป็นสามีของคุณใช่ไหม? มีอย่างที่ไหนระหว่างภรรยาและสามี แบ่งแยกชัดเจนขนาดนี้? ”

“ฉัน...”คำพูดนี่ของเฟิงหานชวน ทำให้เฉินฮวนฮวนนิ่งไป

ใช่สิ!

เธอกับเฟิงหานชวนเป็นสามีภรรยากันแล้ว มีอย่างที่ไหนระหว่างสามีภรรยา แบ่งแยกเรื่องเงินทองชัดเจนแบบนี้?

ถ้าหากแบ่งแยกชัดเจนละก็ นี่ก็ไม่ใช่สามีภรรยาคู่รักกันแล้ว

สามีภรรยาที่รักกัน ควรเป็น...ของเธอก็คือของฉัน ของฉันก็คือของเธอ

“คุณมาจ่ายเงินสิ” เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปาก พร้อมอ้อมผ่านเฟิงหานชวน ไปยืนข้างหลังเขา

มองทั้งสองโต้ตอบ แม้แคชเชียร์ไม่พูด ก็ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ ออกมา แต่ในใจกลับงงและสงสัย

ยิ่งมากกว่านั้นคือรู้สึกแปลกๆ

คู่นี้ ชายหล่อหญิงสวย และได้ยินคำที่พวกเขาพูดออกมา สถานะของทั้งสองคนน่าจะเป็นคู่สามีภรรยา

แต่...เห็นชัดว่าไม่เหมือนสามีภรรยาทั่วไป ท่าทางฝ่ายหญิงไม่สบายใจ ถึงขั้นไม่อยากใช้เงินฝ่ายชาย

แคชเชียร์รู้ที่นี่เป็นพื้นที่แพงที่สุด คนที่ปรากฏตัวที่นี่ พื้นฐานไม่รวยก็ข้าราชการ เธอชี้ชัด นี่เป็นคู่สามีภรรยาที่ครอบครัวจับคู่ ก่อนแต่งไม่ค่อยติดต่อกันเท่าไหร่ ความรู้สึกไม่ลึกซึ้ง

มิฉะนั้น ถ้าหากเป็นรักกันแล้วค่อยแต่งงาน เป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงออกแบบนี้

เห็นแคชเชียร์มองตัวเขากับเฉินฮวนฮวนแล้วเหม่อ เฟิงหานชวนแสดงสีหน้าไม่พอใจนิดๆ พูดเสียงเย็น “คิดเงิน”

“อา โอ้ ได้ค่ะได้ค่ะ รอสักครู่” แคชเชียร์สาวถึงได้สติกลับมา รีบเริ่มสแกนทีละบิล

ในช่วงที่รอ เฉินฮวนฮวนเหม่อลอยอย่างน่าเบื่อ ทันใดนั้น เฟิงหานชวนเอากล่องบรรจุหนึ่งยื่นเข้ามาในมือเธอ

เฉินฮวนฮวนก้มมอง เริ่มแรกยังไม่ทันตั้งตัว หลังจากเห็นชัดเจน ตกใจรีบเอามือเด้งออก

กล่องบรรจุนั้นตกลงบนพื้น

เฉินฮวนฮวนรีบก้มตัวไปเก็บ เฟิงหานชวนก็คิดก้มไปเก็บพอดี หน้าผากของทั้งสองชนกัน...

“โอ๊ย” เฉินฮวนฮวนร้องออกมา แล้วรีบยื่นมือจับหน้าผากตัวเอง

แต่ว่า วินาทีต่อมา แม้ว่าหน้าผากจะรู้สึกถึงความอบอุ่น แต่เธอพบว่ามือตัวเองไม่ได้ปิดบนหน้าผากตัวเอง

เงยหน้าไปดู เป็นมือของเฟิงหานชวนปิดอยู่บนหน้าผากของเธอ ดวงตาทั้งสองแสดงถึงเป็นห่วงและกังวลออกมา

“เจ็บไหม?” ชายหนุ่มถามเสียงต่ำ

“ไม่เจ็บ คุณเจ็บไหม?” เฉินฮวนฮวนยื่นมือไปทางหน้าผากเฟิงหานชวน แล้วช่วยเขานวดเบาๆ

“ผมก็ไม่เจ็บ” สำหรับการกระทำแบบนี้ของหญิงสาว เฟิงหานชวนยกริมฝีปาก มุมปากมีรอยยิ้ม