อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 23

“อาสาม แบบนี้…ไม่ดีมั้ง” เฉินฮวนฮวนปฏิเสธอย่างนิ่มนวล

เรื่องน่าอายที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทำไมเฟิงหานชวนไม่รู้สึกละอายใจเลยแม้แต่น้อย

เขาไม่รู้สึกผิดกับแฟนสาวของตัวเองสักนิดเลยเหรอ

“ไม่ดียังไง เราจะได้คุยกันสะดวก” เฟิงหานชวนยังคงกล่าวอย่างเรียบเฉย

เราจะได้คุยกันสะดวก…

ประโยคนี้ ทำให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง หวาดกลัวจนตัวสั่น

“อาสาม แฟนของคุณก็อยู่มหาลัยA นะ ตอนนี้คุณมีแฟน ที่นั่งข้างคนขับควรเป็นที่นั่งของแฟนคุณนะคะ กฎข้อนี้ ฉันจึงนั่งข้างคนขับไม่ได้ค่ะ”

เฉินฮวนฮวนกล่าวอย่างมีเหตุผล ความจริงทุกคำทุกประโยคของเธอกำลังเตือนเฟิงหานชวน เตือนสติว่าเขามีแฟนแล้ว อย่าทำอะไรออกนอกลู่นอกทางอีก

“อย่าพูดจาไร้สาระ” สีหน้าของเฟิงหานชวนเคร่งขรึมมาก เขาปิดประตูที่นั่งด้านหลัง และเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับ

จากนั้น เขาก็จับมือของเฉินฮวนฮวน และลากเธอไปนั่งบนที่นั่งข้างคนขับ

เฉินฮวนฮวนถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว สุดท้ายเธอทำได้เพียงขึ้นไปนั่งบนรถอย่างเชื่อฟัง นั่งลงบนที่นั่งข้างคนขับ

เธอคาดเข็มขัดนิรภัย และนั่งเบียดชิดริมประตู จนแทบจะหนีจากที่นั่งข้างคนขับหลายพันไมล์

เฟิงหานชวนเดินอ้อมไปด้านหน้ารถ เมื่อเปิดประตูรถทางฝั่งคนขับ เขาก็เห็นท่าทางเช่นนั้นของเฉินฮวนฮวน อารมณ์โมโหพลันพลุ่งพล่านขึ้นในใจ

เธอรังเกียจเขาขนาดนี้เชียวเหรอ

หรือว่า เธอยังคิดเรื่องตำแหน่งนายหญิงของตระกูลเฟิง ดังนั้นเธอจึงอยากอยู่ห่างจาก ‘อาสาม’

เฟิงหานชวนยิ่งคิดเขาก็ยิ่งโกรธ คิดไม่ถึงว่าตัวเองรู้สึกอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนนี้เข้าแล้ว เมื่อคืนเขายังจูบเธออย่างดุเดือดด้วยความหุนหันพลันแล่น

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เฟิงหานชวนก็เหยียบคันเร่ง และขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

เฉินฮวนฮวนสะดุ้งตกใจ รีบคว้าที่จับไว้แน่น หัวใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นกลัว

รถขับออกไปได้สักพัก ทว่าภายในรถกลับเงียบเชียบอย่างมาก ไม่มีใครปริปากเอ่ยอะไรทั้งสิ้น

ในใจของเฉินฮวนฮวนรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก เขาบอกว่าต้องการคุยกับเธอไม่ใช่เหรอ

เธอคิดว่าเฟิงหานชวนจะขอโทษเธอ ใครจะรู้ว่าเขาทำหน้าตาย ราวกับเธอติดหนี้เขา

ทว่า เมื่อคิดดูแล้ว ความจริงเธอก็ติดหนี้เขาหนึ่งแสนหยวน และเขายังช่วยเธอเอาไว้ นับว่าเธอเป็นหนี้บุญคุณเขาแล้ว

“อาสาม ฉัน…” เฉินฮวนฮวนเอ่ยปาก เธอรวบรวมความกล้าพูดออกมาไป “เงินที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันจะพยายามคืนคุณให้เร็วที่สุด แต่เพราะฉันเป็นหนี้คุณ คุณจะมาทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้…”

เมื่อเฟิงหานชวนได้ยิน มุมปากของเขาก็กระตุกขึ้น

ผู้หญิงคนนี้คิดว่าเขาให้เธอขายตัวเพื่อชดใช้หนี้เหรอ

เขากำลังจะเอ่ยปากไป โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ในรถก็สั่นขึ้นมา

“อาสาม โทรศัพท์…” เฉินฮวนฮวนชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือของเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนใส่หูฟังบลูทูธแล้วรับสาย เสียงอ่อนเสียงหวานก็เข้ามาในหูของเขาทันที

“คุณชายสาม ฉันเยว่เอ่อร์นะคะ ฉันโทรหาคุณเวลานี้ ไม่รบกวนคุณใช่ไหมคะ” หลิ่วเยว่เอ่อร์หัวเราะอย่างเหนียมอาย

“มีอะไรครับ” เขาเอ่ยถามอย่างเรียบเฉย

“ฉันจะถามคุณว่า ตอนเย็นคุณว่างไหมคะ ฉันลงมือทำกับข้าวเอง คุณมาที่ซีเจียวได้ไหมคะ ฉันอยากเชิญคุณมาทานข้าวค่ะ” หลิ่วเยว่เอ่อร์อดรนทนรอไม่ไหวที่จะเอ่ยถาม

“ตอนเย็น…” เฟิงหานชวนเหลือบมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขาโดยไม่รู้ตัว และเฉินฮวนฮวนก็กำลังจ้องเขาอยู่เช่นกัน