อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 238

"ฉัน......ฉันเห็นหลิวตงรุ่ย......"

เมื่อพูดถึงชื่อของชายผู้นี้ เฉินฮวนฮวนปิดตาด้วยสองมือของเธอและไม่สามารถหยุดสะอื้นได้ ไม่มีทางที่จะสามารถสงบสติอารมณ์ลงได้

เพราะว่าเฟิงหานชวนรู้เรื่องนี้และเคยเห็นสถานการณ์ยากลำบากของเธอ เฉินฮวนฮวนถึงไม่เคยคิดปิดบังเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

“ฮวนฮวน” เฟิงหานชวนกระซิบ แล้วรีบหยุดรถริมถนน

เขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ของ เฉินฮวนฮวน ปล่อยให้ศีรษะเธอซบไหล่ของเขา และปล่อยให้เธอร้องไห้ในอ้อมแขนของเขา

เขาอ้าปากค้าง พยายามปลอบโยน แต่เขาไม่รู้ว่าจะปลอบอย่างไร ท้ายที่สุดเขารู้ดีว่าชายในคืนนั้นไม่ใช่หลิวตงรุ่ย

แต่คือตัวเขาเองเฟิงหานฉวน

แต่เมื่อมองท่าทีที่กลัวของเฉินฮวนฮวน เขาก็ไม่มีความกล้าที่จะบอกความจริงกับเฉินฮวนฮวน

ไม่ใช่ว่าไม่บอก แต่ไม่กล้าจะบอก

“อาหาน ทำไมฉันถึงต้องเจอเรื่องแบบนั้น ทำไม......” เฉินฮวนฮวนร้องไห้หนักขึ้น เธอซบศีรษะไว้บนตักของเขาพร้อมกับร้องไห้แล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะหลิวตงรุ่ย ฉันอาจจะได้เจอคุณยายเป็นครั้งสุดท้าย......"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เฟิงหานชวนก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งทื่อ ราวกับน้ำเย็นในกะละมังที่ราดจากหัวจรดเท้า และทั้งกายของเขาก็เย็นด้วยความหวดกลัว

ในใจของเฉินฮวนฮวนผู้ชายในคืนนั้นไม่เพียงแต่เป็นคนที่ทำความผิดอย่างรุนแรง แต่ยังเป็นคนที่ทำให้เธอและยายเสียโอกาสครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกัน——ผู้ร้าย

“ฮวน ฮวนฮวน…...” เสียงของเฟิงหานชวนเกือบสำลัก และเขากระซิบชื่อเฉินฮวนฮวน แต่ก็พูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

เขากลัวความผิด เขาสูญเสีย เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร เพราะเขาคือฆาตกรตัวจริงในคืนนั้น

“อาหาน ขอบคุณมาก ขอบคุณมากจริงๆ มีคุณอยู่ โชคดีที่มีคุณอยู่...…” เฉินฮวนฮวนกอดคอของชายคนหนุ่มแน่น ซบอยู่ในอ้อมแขนของเขาและร้องไห้อย่างขมขื่น แสวงหาความอบอุ่นนั้น

เฉินฮวนฮวนหมดหนทางและที่พึ่งพิง ทำให้เฟิงหานชวนนึกในใจ ถ้าวันหนึ่งเฉินฮวนฮวนรู้ความจริง เธอจะยกโทษให้เขาหรือไม่?

อย่างไรก็ตามหลิวเยว่เอ่อร์ถูกเขาให้คนส่งตัวไปแล้ว พรุ่งนี้หลิวตงรุ่ยก็จะเดินทางไปต่างประเทศ เช่นนี้แล้ว เฉินฮวนฮวนจะไม่มีวันรู้ความจริงของคืนนั้นอีกต่อไป

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฟิงหานชวนดูเหมือนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ฝ่ามือใหญ่ของเขาลูบหลังหญิงสาว ตบเบาๆ และปลอบเสียงอ่อนโยนว่า: "ผมจะอยู่เสมอ ฮวนฮวน เชื่อใจผม ... "

“ฉันเชื่อใจคุณ อาหาน ขอบคุณที่ดีกับฉันมากขนาดนี้” เฉินฮวนฮวนพยักหน้าในอ้อมแขนของเขาอย่างเร็ว

ตอนนี้เธอดีขึ้นมากแล้ว ดีขึ้นมากจริงๆ อาจเป็นเพราะมีเฟิงหานชวนเป็นที่พึ่งพาของเธอทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ปราศจากความหวาดกลัวที่เคยมี

“คุณคือภรรยาของผม ภรรยาที่เป็นอย่างถูกต้อง” เฟิงหานชวนลูบผมของเธอเบาๆ พูดช้าๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เธอผงะไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินสี่คำที่ว่า "เป็นอย่างถูกต้อง" แล้วเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเธอด้วยดวงตาเป็นประกาย

“เกิดอะไรขึ้น?” เฟิงหานชวนถูกจ้องมองจนรู้สึกผิด เขากังวลอยู่เสมอว่าเฉินฮวนฮวนจะรู้ความจริง

“อาหาน ที่จริงเราไม่ได้เป็นอย่างถูกต้อง” เฉินฮวนฮวนมองเฟิงหานชวนอย่างขึงขังและพูดจริงจัง

“หือ?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แสดงความงุนงง

“เราไม่มีรูปถ่ายในใบทะเบียนสมรส เราไม่มีรูปถ่ายก่อนแต่งงาน และเราก็ไม่มี......” เฉินฮวนฮวนไม่ได้พูดต่อ