อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 250

เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิงหานชวน ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนที่วิตกกังวลและคับข้องใจก็หายไป แทนที่ด้วยรอยยิ้มที่สดใส

“พวกเรารีบกลับกันเถอะ ฉันจะกลับไปทำอาหารเช้าให้คุณ” หลังจากเฉินฮวนฮวนพูดจบ เขาก็กระโดดโลดเต้นไปข้างหน้าเหมือนเด็กที่ได้กินลูกอม

เมื่อมองไปที่หลังเรียวเล็กของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนมีความคิดอย่างหนึ่งในใจก็คือจะทำให้เธออ้วนขึ้น อย่างน้อยก็มีเนื้อนิดหน่อยถึงจะดี

เฉินฮวนฮวนกระโดดอยู่ข้างหน้าครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็คิดได้ว่าตัวเองไม่รู้ทางเลย ดังนั้นเขาจึงถอยกลับไปและเดินเคียงข้างกับเฟิงหานชวน

“ทำไมไม่กระโดดแล้ว?” เฟิงหานชวนถาม

“ฉัน......มีสี่แยกข้างหน้า ฉันไม่รู้ถนน” เฉินฮวนฮวนบอกตามความจริง

“ผมจะพาคุณไป” เฟิงหานชวนถือถุงช้อปปิ้งไว้ในมือข้างหนึ่ง ขณะที่มืออีกข้างโอบเอวของเฉินฮวนฮวน

ทั้งสองเดินไปตามทางเดินในบริเวณวิลล่าด้วยท่าทางที่สนิทสนมและกลับมาถึงบ้านโดยไม่รู้ตัว

“ฉันไปทำอาหารเช้าในครัว คุณไปพักผ่อนก่อน รอจนกว่าฉันจะเรียกคุณ”

พูดจบเฉินฮวนฮวนก็คว้าถุงช้อปปิ้งในมือของเฟิงหานชวนไป รีบวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรีบร้อน แล้วหยิบของที่ซื้อออกมาทีละชิ้น

เธอพับแขนเสื้อและยุ่งกับงานขึ้นมา ทันใดนั้น เธอเห็นเฟิงหานชวนพิงอยู่ที่ประตูห้องครัว กำลังมองดูเธอในท่าทางทีเรียบร้อย

“อาหาน รีบไปพักผ่อนเถอะ ฉันบอกว่ารอฉันเรียกคุณไม่ใช่หรือ? ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งยืนอยู่ในครัว!” เฉินฮวนฮวนถูกจ้องมองจนรู้สึกเกร็งเล็กน้อย

“คุณแน่ใจหรือว่าจะทำคนเดียวไหว?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว เดินเข้าไปหาเธอแล้วพูดว่า “ผมดูคุณยุ่งมาก ให้ผมเป็นคนจัดการดีกว่า

พูดแล้วเขาก็คิดที่จะหยิบส่วนประกอบทำอาหาร แต่ถูกเฉินฮวนฮวนดึงมือไว้

“เฟิงหานชวน ฉันบอกว่าฉันอยากทำอาหารเช้าให้คุณด้วยตัวเอง ดังนั้นอย่ายุ่ง!” เฉินฮวนฮวนโกรธมากรู้สึกเหมือนทำการบ้านอยู่แล้วมีคนมารบกวน

เฟิงหานชวน: "..."

เขามีใจอยากช่วยเหลือภรรยา แต่ยังถูกรังเกียจ?

“คุณแน่ใจหรือว่าไม่อยากให้ผมช่วย” สุดท้ายเฟิงหานชวนยืนยันอีกรอบ

“ไม่ต้อง ทอดสเต็กหรือทำแซนด์วิชไม่ได้ยากอะไร” เฉินฮวนฮวนมั่นใจเต็มร้อย

“ถ้าอย่างนั้นผมอยู่ที่ห้องนั่งเล่น มีอะไรก็เรียกผม” เฟิงหานชวนไม่อยากดื้อดึงวุ่นวายกับภรรยาของเขา ดังนั้นเขาจึงออกจากครัวอย่างเชื่อฟัง

ในครัวเหลือเฉินฮวนฮวนอยู่คนเดียว เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเริ่มทำงานต่อไป

เฟิงหายชวนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ฟังเสียง "ตึงตึงตังตัง" ที่มาจากห้องครัว แต่รู้สึกว่านี่เป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดที่เขาเคยได้ยิน

ก็ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน และเฉินฮวนฮวนก็ร้องตะโกนว่า "อ๊า--" ทำให้เฟิงหานชวนลุกขึ้นยืนทันทีและรีบตรงเข้าไปในครัว

เฉินฮวนฮวนถูกเฟิงหานชวนทำให้ตกใจ รีบเอามือตบหน้าอกและถามว่า "ทำไมจู่ๆคุณถึงพุ่งเข้ามาทำฉันตกใจแทบตาย"

“ฮวนฮวน คุณทำให้ผมตกใจเหมือนกัน เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?” ตอนนี้เฟิงหานชวนรู้สึกว่าตัวเองเหมือนพ่อชราที่เป็นห่วงลูกสาวยังไงยังงั้น ไม่สามารถวางใจได้สักวินาที

“เปล่า ไม่มีอะไร!” เฉินฮวนฮวนเกาศีรษะอย่างเกรงใจและตอบว่า “ฉันไม่เคยทอดสเต็กมาก่อน เมื่อครู่น้ำมันร้อนกระเด็น ฉันเลยตกใจ”