อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 266

เมื่อเห็นท่าทางอึ้งงันของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนจึงตระหนักได้ว่าคำพูดของตัวเองเมื่อสักครู่จะต้องมีบางอย่างที่ผิดพลาดแน่ ๆ

เขาไม่แน่ใจว่าเฉินฮวนฮวนจะสังเกตเห็นรึเปล่า

เขาบอกว่าเด็กคนนี้เป็นลูกหลานของนายท่าน แต่ในใจของเฉินฮวนฮวนคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่สายเลือดของตระกูลเฟิง

ในตอนที่เขากำลังเป็นกังวลว่าเฉินฮวนฮวนจะคิดมากนั้น เฉินฮวนฮวนก็ได้เข้าไปกอดเขาอย่างฉับพลัน ก่อนจะพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “อาหาน ขอบคุณนะ ขอบคุณจริง ๆ ....”

ทันทีที่ได้ยิน เฟิงหานชวนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เฉินฮวนฮวนไม่ได้คิดมาก ตรงกันข้ามกลับกลายเป็นเขาเองที่คิดมาก

เหมือนกับที่เขาได้พูดกับเฉินฮวนฮวนไว้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของ “ตัวเอง” ดังนั้นคำพูดเมื่อสักครู่ของเขาไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด

ในเมื่อเป็นลูกของตัวเอง ก็ย่อมเป็นลูกหลานของนายท่าน เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเฟิงแน่นอนอยู่แล้ว

“ฮวนฮวน ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องมาขอบคุณผม ไม่ต้องมาแสดงท่าทางเกรงใจแบบนี้กับผม” เฟิงหานชวนตบไปบนแผ่นหลังของเธอเบา ๆ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เฉินฮวนฮวนขยี้ตาเล็กน้อย พร้อมกับพยักหน้าในขอบเขตที่จำกัด แต่แล้วจู่ ๆ ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ เธอจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อทันที

“อาหาน ฉันมีเรื่องอยากรบกวนคุณหนึ่งเรื่อง คุณช่วยถามหรงจิ่นซิวให้ฉันหน่อยได้ไหม สถานการณ์ของฉันในตอนนี้ ถ้าจะเต้นละก็ จะกระทบต่อลูกในท้องรึเปล่า?” เฉินฮวนฮวนไม่อยากทิ้งการแข่งขันจริง ๆ

หลังจากที่เฟิงหานชวนได้ยิน สีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที : “คุณไม่คิดจะถอนตัวเหรอ?”

“ระยะเวลากว่าครึ่งเดือนของการฝึก มันทรหดมาก ดังนั้นฉันจึงไม่อยากทิ้งมันไปง่าย ๆ อีกอย่างรายการการแข่งขันก็มีระยะเวลาแค่สองสามเดือนเอง ท้องคงไม่น่าจะใหญ่จนเห็นได้ชัดขนาดนั้นหรอก” เฉินฮวนฮวนเม้มปากเล็กน้อย

“ในเมื่อรู้ว่าการซ่อมมันค่อนข้างทรหด ก็ไม่ควรฝืนต่อนะ คุณต้องคิดถึงลูกที่อยู่ในท้องให้มาก ๆนะ เพราะการฝึกของคุณ จึงส่งผลให้เกิดภาวะแท้งคุกคาม ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เลือดออกหรอก”

น้ำเสียงของเฟิงหานชวนเคร่งขรึมมาก เรื่องนี้เขาไม่ยอมคล้อยตามเฉินฮวนฮวนอีกแล้ว

ไม่เช่นนั้น ไม่เพียงแต่จะสร้างผลกระทบต่อเด็กแล้ว แต่ยังสร้างผลกระทบต่อเฉินฮวนฮวนอีกด้วย

“แต่พี่เหวิน....” เฉินฮวนฮวนครุ่นคิดสักพักใหญ่ หรือว่าจะบอกเรื่องของเกาเหวินและซงหลิงเอ่อร์ให้เฟิงหานชวนรู้ดี

ตอนนี้เธอไม่อยากปิดบังเฟิงหานชวนอีกแล้ว ดังนั้นเธอจึงกำลังคิดว่าถ้าเกิดมีปัญหาอะไร เธอยากให้เฟิงหานชวนช่วยชี้แนะให้เธอ

เมื่ออยู่ต่อหน้าเฟิงหานชวน เธอกลับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

“เรื่องนี้ง่ายจะตายไป ผมจะช่วยชดเชยค่าเสียหายให้กับคุณ เพื่อรักษาตำแหน่งของคุณเอาไว้ ผมจะไม่มีวันยอมให้ซงหลิงเอ่อร์มาแทนที่คุณเด็ดขาด แค่นี้ก็เรียบร้อย” เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเฉินฮวนฮวนนั้นคิดมากเกินไป ช่วยคนอื่นคิด แต่ตัวเองกลับคิดไม่ได้

แต่เมื่อนึกย้อนกลับไป เพราะเฉินฮวนฮวนที่ดูไร้เดียงสาและใจดีแบบนี้ไงจึงได้ดึงดูดความสนใจเขา

ก่อนหน้านั้นเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงในคืนนั้น เขาถูกเธอดึงดูดเข้าหา อยากไปหาเธอและอยากอยู่ใกล้เธอโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วย

เฉินฮวนฮวนเกาศีรษะเล็กน้อย จากนั้นก็บ่นพึมพำเบา ๆ ว่า : “แบบนี้ได้เหรอ?”

แบบนี้เท่ากับว่าเป็นการใช้เงินควบคุมอีกฝ่าย ให้ความรู้สึกเผด็จการยังไงก็ไม่รู้ แค่เธอไม่ได้พูดออกมาก็เท่านั้น

“หรือว่าทำแบบนี้ไม่ได้?” เฟิงหานชวนเอื้อมมือออกไปเชยคางของเธอขึ้น พร้อมกับหัวคิ้วที่เลิกสูงขึ้น

“ได้ ได้สิ” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า ก่อนจะสารภาพออกไปว่า : “จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้สนใจวงการบันเทิงตั้งแต่แรกหรอก แค่อยากเรียนรู้ ไว้ใช้หางานที่มั่นคงในอนาคต”

“ต่อมาหลังจากที่ผ่านเรื่องราวก่อนหน้านั้นไป เกาเหวินสนับสนุนให้ฉันเข้าแข่งขัน บอกว่าถ้าฉันกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียง มีคนคอยสนับสนุน ฉันจะเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวระหว่างพ่อของฉันและแม่เลี้ยงได้ ฉันก็เลยตกลงเข้าไปในนามบริษัทของเธอ”

“แต่คุณก็ช่วยลงโทษพวกเขาให้ฉันไปแล้ว สำหรับการลงโทษ ดูเหมือนเรื่องนี้จะกลายเป็นจุดประสงค์ที่ฉันไม่อยากเข้าร่วมการแข่งขันอีกต่อไป ตอนที่ฉันเข้าฝึก ฉันพบว่ายิ่งฉันฝึกฝนตัวเองมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีความกระตือรือร้นในการแข่งขันขึ้นเท่านั้น”

“จนกระทั่ง โหยหาเวทียิ่งกว่าเดิม.......”

ยังไม่ทันที่เธอจะได้ขึ้นเวที กลับเจอเรื่องที่ไม่คาดฝัน นั้นคือการไม่มีโอกาสได้แข่งขัน ถ้าบอกว่าเฉินฮวนฮวนไม่เสียใจ ก็คงจะเป็นไปไม่ได้

ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจ แต่เสียใจมากเลยต่างหาก

เพียงแต่ถ้าเธอฝืนแข่งขันต่อไป ลูกก็อาจจะเกิดปัญหาได้ เธอยิ่งลำบากใจมมากเข้าไปอีก

ดังนั้นเธอจึงต้องยอมจำนนแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินฮวนฮวน หัวคิ้วของเฟิงหานชวนก็ขมวดเข้าหากันทันที พร้อมกับสีหน้าแห่งความรู้สึกผิด

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เฉินฮวนฮวนก็คงจะไม่มีลูกในเวลาที่ไม่เหมาะสมในวัยแบบนี้

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าการกระทำของตัวเองจะทำลายความฝันของเด็กสาวคนหนึ่ง

ถึงตอนนี้เขาจะยอมให้เธอเข้าร่วมการแข่งขันต่อก็ตาม แต่ถ้าเขาไม่ยอม ยังไงเขาก็เข้าไปยุ่งไม่ได้อยู่ดี แต่ร่างกายในตอนนี้ของเฉินฮวนฮวนไม่สามารถฝึกซ้อมบนรองเท้าส้นสูงได้

“ฮวนฮวน หลังจากที่คลอดเด็กคนนี้แล้ว รอจนร่างกายฟื้นตัวแล้ว ผมจะช่วยจัดการแข่งขันที่ใหญ่ที่สุดในประเทศให้กับคุณ” เฟิงหานชวนนั่งลงข้างเตียง พร้อมกับคว้าแขนของผู้หญิงคนนี้ไว้ ให้ศีรษะของเธอเอนลงมาพิงไหล่ของตัวเอง

ทันทีที่เฉินฮวนฮวนได้ยิน ก็อดขำไม่ได้ และพูดว่า : “เกินไปไหม! ไม่ต้องเลยนะ ถ้ามีโอกาสละก็ ฉันจะต้องเข้าร่วมการแข่งขันรอบที่สาม รอบที่สี่ของรายการนี้ให้ได้! ไม่ต้องให้คุณเอาเงินมาใช้ฟุ่มเฟือยแบบนี้หรอก.......”

เฟิงหานชวนหันข้างไปเล็กน้อย จากนั้นก็พรมจูบลงบนหน้าผากของเธอเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า : “เด็กโง่ เสียเงินเพื่อภรรยา จะเรียกว่าฟุ่มเฟือยได้ยังไง?”

เฉินฮวนฮวนอมยิ้มอย่างเขินอาย

ไม่กี่วินาทีผ่านไป เธอก็ได้สติกลับมา จากนั้นก็ยืดตัวขึ้น และเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ : “ฉันขอโทรศัพท์หาพี่เหวินหน่อยนะ ถึงอย่างไรตอนนี้ฉันก็เป็นศิลปินในสังกัดบริษัทของพวกเขา ในเมื่อจะขอถอนตัว ฉันก็ต้องบอกเธอโดยเร็วที่สุด”

“ไม่ต้อง” เฟิงหานชวนกุมมือของเธอไว้ และพูดว่า : “เรื่องนี้ไว้เป็นหน้าที่ของผมเอง”

“ก็ได้” เฉินฮวนฮวนแค่พยักหน้า

.......

วันถัดไป

เฉินฮวนฮวนถูกเฟิงหานชวนปลุกให้ตื่น วินาทีที่ตื่นขึ้นมา เธอก็ได้กลิ่นยาจีนทันที

ดื่มยาอีกแล้ว

เธอเป็นพวกที่กลัวความขมที่สุด แต่เธอก็ต้องดื่มยานี้

“อาหาน ลำบากคุณจริง ๆ เลย” เฉินฮวนฮวนนึกถึงยาที่เฟิงหานชวนลุกขึ้นมาต้มให้เธอตั้งแต่เช้าตรู่ เธอซาบซึ้งใจ และในขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดในใจไม่น้อย

“ไม่ลำบากหรอก นี่คือสิ่งที่สามีควรทำ” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนนั้นราบเรียบ แต่สงบมาก

เฟิงหานชวนต้องดูแลบริหารบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้ แถมยังจะมาช่วยจัดการเรื่องหยุมหยิมให้กับตัวเองอีก เฉินฮวนฮวนจึงอดถามขึ้นไม่ได้ว่า : “อาหาน เรื่องเหล่านี้ให้แม่บ้านจัดการไปก็ได้? คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะให้แม่บ้านหลี่มาอยู่ที่นี่ด้วย? ให้เธอพาเสี่ยวลี่มาด้วยสิ!”

เฉินฮวนฮวนเคยได้ยินหลิวหลี่ถงพูดเมื่อครั้งที่แล้ว เสี่ยวลี่ต้องส่งเงินเดือนกลับไปให้ลูกชายและสามีพิการของเธอที่บ้านเกิด เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเสี่ยวลี่เป็นคนขยันตั้งใจทำงาน รู้สึกไว้ใจได้อย่างบอกไม่ถูก

เธอรู้สึกว่าคนแบบเสี่ยวลี่ ตั้งใจทำงาน และก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากอย่างแน่นอน

“ได้ ผมจะสั่งการลงไปเดี๋ยวนี้ ให้พวกเธอเก็บของวันนี้เลย เตรียมตัวเดินทาง” เฟิงหานชวนไม่รู้ว่าทำไมเฉินฮวนฮวนถึงรักเขา เขาลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน จากนั้นก็หยิบถ้วยยาจีนขึ้นมา

เฉินฮวนฮวนคว้ามาทันที เนื่องจากยากำลังร้อน เธอจึงเป่าไล่ความร้อนไปพลางและพยายามกลืนยาลงไปในท้อง เพราะมันขมมาก สีหน้าจึงดูแย่มากทีเดียว

ในที่สุดก็ดื่มยาจนหมด เธอก้าวขาลงจากเตียง จากนั้นก็วิ่งไปข้างหน้าด้วยเท้าที่เปลือยเปล่า ก่อนจะทอดมองไปยังทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

“ฮวนฮวน เป็นอะไรไป?” สำหรับเฉินฮวนฮวนแล้วการกระทำที่เกิดขึ้นกะทันหันแบบนี้ ได้ทำให้คิ้วของเฟิงหานชวนขมวดปมแน่นด้วยความไม่เข้าใจ