อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 265

เธอสบตากับดวงตาดำขลับลึกล้ำคู่นั้นของเฟิงหานชวนอย่างจริงจัง จากนั้นก็แย้มยิ้มมุมปาก เผยให้เห็นฟันขาวซี่เล็กๆ ขาวสะอาดเรียงตัวสวยงาม

“คุณว่านั่นเป็นวิธีที่ถูกต้องที่สุดแล้ว งั้นฉันก็จะทำในสิ่งที่ถูกต้องที่สุด”

เฉินฮวนฮวนเอ่ยเสียงเบาราวกับกระซิบ ดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับมีดวงดาวอยู่ในนั้น เธอแหงนหน้าขึ้น ริมฝีปากที่ดูซีดเซียวเล็กน้อยค่อยๆ บรรจงจรดประกบริมฝีปากของเขา

การกระทำเช่นนี้ของเฉินฮวนฮวน ทำให้เฟิงหานชวนตัวแข็งทื่อไปวินาทีหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็โอบรัดรอบเอวของเธอไว้ด้วยความประหลาดใจ

……

เฉินฮวนฮวนกลับไปที่ห้องนอนก่อน โดยทิ้งเฟิงหานชวนไว้ในห้องครัว

เมื่อเธอเข้ามาในห้องนอน เธอก็สอดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มทันที และเอาผ้าห่มคลุมหน้าตัวเอง

เมื่อนึกว่าเมื่อสักครู่เธอเป็นฝ่ายรุกเสียเอง ใบหน้าของเธอก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ

ในเวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะข้างเตียงดังขึ้น เฉินฮวนฮวนรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู พบว่าเป็นสายจากหลินอวี่หยาง

เฉินฮวนฮวนรับสายทันที

“หยางหยาง”

“ฮวนฮวน วันนี้ฉันส่งข้อความหาเธอเยอะมาก เธอไม่ตอบฉันเลย ตอนนี้ฉันเพิ่งซ้อมเสร็จ ฉันยังเป็นห่วงสถานการณ์ของเธออยู่ ก็เลยโทรหาเธอ” ปกติหลินอวี่หยางก็ช่างพูดอยู่แล้ว ตอนนี้เธอพูดเจื้อยแจ้วไม่มีท่าทีจะหยุด

ทว่าเฉินฮวนฮวนกลับไม่รู้สึกว่าเธอเสียงดังเอะอะโวยวายเลยสักนิด กลับจะรู้สึกอบอุ่นในใจเสียด้วยซ้ำ อย่างน้อยเธอยังมีเพื่อนดีๆ คนหนึ่งที่ห่วงใยเธอ

“วันนี้ฉันไม่สบาย ไม่ได้ดูข้อความเลย ขอโทษนะหยางหยางที่ทำให้เธอเป็นห่วง” เฉินฮวนฮวนกล่าวอย่างรู้สึกผิด

“เธอไม่สบายเหรอ ไปหาหมอที่โรงพยาบาลหรือยัง” น้ำเสียงของหลินอวี่หยางร้อนใจอย่างมาก

เฉินฮวนฮวนนึกถึงสถานการณ์ของตัวเอง สถานการณ์ของเธอตอนนี้ไม่ดีมากนัก บางทีเธออาจต้องถอนตัวออกจากการคัดเลือกเพื่อมาบำรุงครรภ์

ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจสารภาพออกไปทันที “หยางหยาง ฉันท้อง”

หลินอวี่หยางกำลังสะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องซ้อม เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเฉินฮวนฮวน เธอตกตะลึงไปทันที ดวงตากระพริบปริบๆ ร่างทั้งร่างของเธอชะงักงันอยู่กับที่

“หยางหยาง?” เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝั่ง เฉินฮวนฮวนจึงเอ่ยถาม

“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ตอนนี้สมองของฉันสับสนนิดหน่อย เธอเพิ่งพูดว่า…พูดว่าไงนะ เธอ…เธอท้อง?” เมื่อหลินอวี่หยางกล่าวจบ เธอตระหนักถึงอาการตื่นเต้นของตัวเอง เธอรีบมองไปรอบๆ พบว่าไม่มีใครสนใจ เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เฉินฮวนฮวนพยักหน้า “อืม ใช่”

“นี่ นี่ นี่ นี่ นี่…” หลินอวี่หยางพูดตะกุกตะกักราวคนติดอ่าง ไม่สามารถพูดออกมาได้ทั้งประโยค

“หยางหยาง ฉันอาจจะถอนตัวออกจากการคัดเลือก ตอนนี้สถานการณ์ของเด็กยังไม่คงที่นิดหน่อย ดังนั้น…” เฉินฮวนฮวนอึกอักอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้ว่าควรพูดเรื่องนี้อย่างไรดี

นี่เป็นลูกคนแรกของเธอ หากเธอแท้งลูกคนนี้ไป หลังจากนี้ก็ยากที่เธอจะสามารถตั้งครรภ์ได้อีกครั้ง

อาจเป็นเพราะว่าเธอต้องการมีกรรมสิทธิ์ในตัวลูกของเฟิงหานชวน ดังนั้นเธอจึงต้องการรักษาเด็กคนนี้ไว้

เมื่อหลินอวี่หยางได้สติกลับมา เธอรีบกล่าวว่า “ฮวนฮวน ยินดีด้วย ยินดีด้วย นี่เป็นเรื่องน่ายินดีมาก! เมื่อกี้ฉันตกใจมากไป ไม่คิดว่าเธอจะท้องเร็วขนาดนี้”

ท้องเร็วขนาดนี้…เฉินฮวนฮวนรู้สึกจุกอยู่ในลำคอครู่หนึ่ง

เธอและเฟิงหานชวนเริ่มรู้จักกันได้อย่างไร เธอเคยเล่าให้หลินอวี่หยางฟังแล้ว ดังนั้นหลินอวี่หยางจะตกใจก็เป็นเรื่องปกติมาก

อันที่จริง จากการคบหากันระหว่างเธอและเฟิงหานชวน หากตอนนี้เธอตั้งท้องลูกของเฟิงหานชวนจริงๆ ดูเหมือนว่าจะเร็วเกินไป ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงนัก

“แน่นอนว่าลูกต้องสำคัญกว่า คัดเลือกอะไรไม่ต้องสนใจแล้ว ยังไงตอนนี้เธอก็เป็นคุณนายสามของตระกูลเฟิง การคัดเลือกเล่นๆ ไม่ต้องให้ความสำคัญมากหรอก ถอนตัวก็ถอนตัวสิ! เพียงแต่…” หลินอวี่หยางมุ่ยปาก