อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 284

เมื่อแม่บ้านหลี่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวบริเวณลานกว้าง ก็รีบคลุมเสื้อลงไปข้างล่างทันที จังหวะนั้นเฟิงหานชวนก็พาเฉินฮวนฮวนเข้ามาในห้องรับแขกพอดี

“คุณชายสาม คุณนาย” แม่บ้านหลี่ปรี่เข้าไปต้อนรับ

ชั้นล่างมีห้องแม่บ้าน 2 ห้อง เสี่ยวลี่และหลิวหลี่ถงอยู่ห้องเดียวกัน แล้วก็สาวใช้อายุมากอีก 1 คนชื่อว่าป้าหลิวอยู่คนเดียวอีกห้องหนึ่ง ส่วนแม่บ้านหลี่ถูกจัดให้ขึ้นไปอยู่ห้องพักแขกที่กว้างขวางบนชั้นสอง

“แม่บ้านหลี่ ต้มยาจีนเสร็จแล้วใช่ไหมครับ?” เฟิงหานชวนถามขึ้น

“ต้มเสร็จแล้วค่ะ คงจะเย็นแล้ว เดี๋ยวป้าไปอุ่นให้ฮวนฮวนนะคะ” แม่บ้านหลี่พูดขึ้นขณะที่กำลังจะเดินไปยังทิศทางของห้องครัว แต่กลับถูกเฟิงหานชวนเรียกดักไว้

“ไม่ต้องครับ แม่บ้านหลี่ไปพักผ่อนเถอะ ผมอยู่ทั้งคน” เฟิงหานชวนให้ความเคารพแม่บ้านหลี่มาก เพราะแม่บ้านหลี่สำหรับเขาแล้วเปรียบเสมือนแม่ของเขา

เฉินฮวนฮวนเองก็รีบพูดขึ้นว่า : “แม่บ้านหลี่ ไปพักผ่อนเถอะค่ะ เรากลับมาดึกขนาดนี้ รบกวนแม่บ้านจะแย่แล้วค่ะ”

“ไม่รบกวน ๆ เลยค่ะ ป้าต้องดูแลพวกคุณ ๆ ไม่ใช่เหรอคะ? ป้ารับเงินเดือนนะคะ จริงสิ พวกคุณไล่หลิวหลี่ถงออกเหรอคะ? ” แม่บ้านหลี่มองออกไปข้างนอก และเห็นหลิวหลี่ถงยืนอยู่บนลานกว้างเพียงแค่คนเดียว

เดิมทีเธอหลับไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหลิวหลี่ถงร้องไห้คร่ำครวญออกมาเสียงดัง ก็คงไม่ตื่นหรอก

“เปล่าสักหน่อย เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ผมเคลียร์กับเฉินฮวนฮวนเรียบร้อยแล้วครับ” เฟิงหานชวนอธิบาย

แม่บ้านหลี่งุนงง ก่อนถามด้วยความสงสัยว่า : “เข้าใจผิดอะไรเหรอคะ?”

“แม่บ้านหลี่ ไม่มีอะไรหรอก ฉันทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เอง อีกอย่างวันนี้ตอนเที่ยงฉันก็หนีออกไปไม่บอกใครด้วย ก็เลยทำให้แม่บ้านเป็นห่วง” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าหลิวหลี่ถงคงจะลำบากใจไม่น้อย ก็เลยไม่อยากบอกแม่บ้านหลี่ เปลี่ยนประเด็นเป็นเรื่องอื่นแทน

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ต่อไปถ้าคุณนายจะไปหาคุณชายสาม บอกกับป้าสักคำก็พอค่ะ ไม่ต้องขอโทษหรอกนะคะ” แม่บ้านหลี่แค่คิดว่าเฉินฮวนฮวนอยากไปหาเฟิงหานชวน แต่อาย ก็เลยกระดากปากที่จะพูด

“ได้ค่ะ” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า

......

หลังจากที่แม่บ้านหลี่ขึ้นชั้นบนไปแล้ว เฟิงหานชวนก็พาเฉินฮวนฮวนมาตรงโซฟา จากนั้นก็จับไหล่ของเธอ กดเธอนั่งลง

“ผมจะไปอุ่นยามาให้คุณ คุณรอผมตรงนี้นะ ดื่มยาเสร็จก็ค่อยขึ้นไปชั้นบน” เฟิงหานชวนยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของผู้หญิงตรงหน้าด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดินจากไป

เฉินฮวนฮวนดึงแขนเสื้อของเขาไว้ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “ฉันจะไปห้องครัวกับคุณด้วย”

“อย่าดื้อ รอผมตรงนี้” เฟิงหานชวนพูดปลอบใจ จากนั้นก็แกะมือของเธอออก และก้าวเท้าตรงไปยังทิศทางของห้องครัวทันที

เฉินฮวนฮวนกระทืบเท้าเบา ๆ สองครั้ง จากนั้นก็นั่งบนโซฟาอย่างว่าง่าย ด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย ก่อนจะเปิดโทรทัศน์

ในโทรทัศน์กำลังถ่ายทอดข่าวรัฐบาลอยู่พอดี เฉินฮวนฮวนไม่ได้สนใจอะไร จึงปิดโทรทัศน์อีกครั้ง

ในเวลานี้ จู่ ๆ เธอก็เหลือบไปเห็นเงาคนลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ตรงหัวมุมผนัง เธอตกใจจนเกือบหัวใจวาย แต่เมื่อมองดี ๆ ก็พบว่าเป็นเสี่ยวลี่

เฉินฮวนฮวนรีบตะโกนออกไปทันที : “เสี่ยวลี่ เธอไปยืนทำอะไรตรงนั้น?”

เสี่ยวลี่ก้มหน้าและส่ายหน้าเบา ๆ ร่างทั้งร่างหลบอยู่หัวมุมผนัง ไม่กล้าแม้แต่จะเดินออกมา

เฉินฮวนฮวนรู้สึกแปลกใจ จึงรีบเดินเข้าไปหา เสี่ยวลี่ชำเลืองตามองไปยังห้องครัวด้วยท่าทางหวาดกลัว ก่อนจะถามขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “คุณนายสาม คุณนายบอกคุณชายสามไปแล้วเหรอคะ? ฉัน.....”

เธอได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของหลิวหลี่ถงเมื่อสักครู่ จริง ๆ แล้วเธอก็เหมือนกับหลิวหลี่ถง จิตใจพะว้าพะวังมาตั้งแต่บ่าย เป็นกังวลกลัวว่าเฉินฮวนฮวนจะเปิดเผยเธอ

ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ เธอต้องถูกไล่ออกฐานฟ้องลับหลังนายจ้างแน่ ๆ

“เพราะเรื่องนี้เองเหรอ ไม่มีอะไรหรอก ฉันไม่ได้บอกเรื่องที่เธอบอกฉันหรอก อีกอย่างเขาและหลิวหลี่ถง ระหว่างพวกเขาสองคนก็ไม่ได้มีอะไรกันด้วย” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจให้กับเฟิงหานชวน ไม่อย่างนั้นเสี่ยวลี่คงจะคิดว่าเฟิงหานชวนและหลิวหลี่ถงต้องมีลับลมคมในต่อกันแน่ ๆ