อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 344

"เป๋าฮวน"

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นในคืนอันเงียบงัน

เป๋าฮวนตกตะลึง จ้องมองไปที่ผู้ชายที่เอนกายพิงราวบันไดฝั่งตรงข้ามโดยไม่กระพริบตา

เมื่อกี้ เฟิงหานชวนเรียกชื่อปัจจุบันของเธอ?

“คุณคิดจะทำอะไร?” เป๋าฮวนขมวดคิ้วและถามด้วยความสงสัย

“เปล่า แค่เรียกชื่อคุณ” เฟิงหานชวนพูดอย่างเฉยเมย

เป๋าฮวน: "?"

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย เธอถามว่า: “ชื่อของฉัน มีปัญหาอะไรเหรอ?”

“เปล่า ไม่มีปัญหา” เสียงนั้นยังคงสงบนิ่ง

“แล้วคุณเรียกชื่อฉันทำไม?” เป๋าฮวนสับสนจริงๆ

“ไม่มีอะไร” เฟิงหานชวนยังคงตอบเบาๆ

“ถ้าไม่มีอะไร แล้วคุณเรียกทำไม? ในคืนนี้เรามีปากเสียงกันกี่ครั้งแล้ว?” เป๋าฮวนกลอกตาด้วยความโกรธ

เมื่อเห็นท่าทางโกรธของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนก็ยืนตัวตรง ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว และเผชิญหน้ากับเป๋าฮวนในระยะใกล้

“ผมแค่ทำความคุ้นเคยกับชื่อใหม่ของคุณ” เฟิงหานชวนตอบ

เป๋าฮวน: "?"

เฟิงหานชวนยกมือขึ้น และเมื่อนิ้วเรียวยาวแตะแก้มของผู้หญิง ผู้หญิงคนนั้นก็เอียงศีรษะของเธอทันที

จากนั้น เขาก็จับมือชายคนนั้นและพูดอย่างดุเดือด: "คุณรีบไปนอนเลย! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!"

เฟิงหานชวน: "..."

เขาถอนหายใจอย่างลับๆ และกล่าวเบาๆว่า: “ฮวนฮวน เมื่อก่อนผมมักจะลูบผมให้คุณ คุณจำได้ไหม?”

เป๋าฮวนตกตะลึง นึกถึงการกระทำของเฟิงหานชวนเมื่อกี้ เธอเอื้อมมือออกไปสัมผัสผมที่ยุ่งเหยิงของเธอโดยไม่รู้ตัว

แท้จริงแล้ว เขาไม่ตั้งใจจะจับหน้าเธอ เพียงจะช่วยจัดผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ?

“จำไม่ได้” เป๋าฮวนเงยหน้าขึ้นมองเขาและตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เธอบอกตัวเองในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าผู้ชายคนนี้เคยหลอกเธอ หลอกเธออย่างน่าสมเพช ดังนั้นเธอจะไม่หลงกลด้วยรูปร่างหน้าตาของเขาอีก!

เมื่อได้ยินคำเย็นชาสามคำนี้ ใบหน้าของเฟิงหานชวนก็แสดงท่าทีผิดหวัง

“จำไม่ได้ ก็ช่างเถอะ” เขาจับมือเป๋าฮวนออก แล้วเดินไปที่ห้องนอน

เป๋าฮวนหันกลับมาและเห็นเฟิงหานชวนนอนอยู่ ห่มผ้าห่มและหลับตาลง

ในใจเธอมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก

เธอจำได้ แต่แค่ไม่อยากยอมรับ

เพราะเมื่อเธอยอมรับสิ่งเหล่านั้น เธอจะนึกถึงสิ่งสวยงามที่เคยเกิดขึ้นภายใต้คำโกหกที่เขาสร้างขึ้น

ทั้งๆที่เขารู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงในคืนบลูส์คลับ แต่เขากลับไม่บอกเธอ แถมยังโกหกว่าผู้ชายในคืนนั้นคือหลิวตงรุ่ย

เรื่องพวกนี้ เธอไม่สามารถลืมมันได้

เป๋าฮวนขี้เกียจง้อ และไม่อยากง้อ เธอถอนหายใจเงียบๆ เดินออกไปและเดินเข้าไปในห้องนอน

เมื่อเดินไปที่ปลายเตียง เธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้า กำลังจะปลี่ยนชุดนอน

เมื่อปัดเสื้อผ้าไปมาสองสามครั้ง เป๋าฮวนก็นึกขึ้นได้

เธอไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย และเธอไม่มีชุดนอน มีเพียงชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวไม่กี่ตัว รูปทรงของชุดนอนกระโปรงก็ค่อนข้างจะ...

แต่เสื้อผ้าตัวอื่น เมื่อใส่นอนแล้วก็จะรู้สึกอึดอัด

เป๋าฮวนมองย้อนกลับไปที่เฟิงหานชวน ท่าทางเขาหลับแล้ว เธอขดริมฝีปาก เลือกชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า และเดินเข้าไปในห้องน้ำ