อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 348

เป๋าฮวนรู้ว่าตัวเองไม่มีปัญหาในการให้กำเนิดบุตร

หรงจิ่นซิวพูดแบบนั้น ทางเดียวที่เป็นไปได้คือให้เธอเก็บเด็กไว้ เด็กที่เป็นลูกของเฟิงหานชวน

โดยที่เขาไม่ได้บอกความจริงกับเธอ ให้เธอรักษาเด็กไว้อย่างระมัดระวัง

เมื่อรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ไม่ได้มีปัญหาอะไร หลังจากที่เป๋าฮวนกลับมาถึงบ้าน ก็ด่าเฟิงหานชวนไปร้อยรอบ เพราะว่าเธอรู้สึกว่าต้องเป็นความคิดของเฟิงหานชวนแน่ ไม่อย่างงั้นหรงจิ่นซิวคงไม่มีความจำเป็นต้องพูดแบบนี้

แต่ว่าตอนนั้นเธอกับเฟิงหานชวนแยกกันคนละทางแล้ว ด่าส่วนด่า เธอไม่สามารถทำอะไรเฟิงหานชวนได้

ตอนนี้ลองคิดดู เป๋าฮวนรู้สึกว่าคืนนี้เป็นโอกาสที่ตนเองจะแก้แค้นเฟิงหานชวน!

เขาให้ความสำคัญกับลูกของเขา งั้นเธอก็จะพาเมล็ดพันธุ์ของเขา…หนีไป!

เขาคิดไม่ถึงว่าเป๋าฮวนจะยั่วแหย่เขาได้ขนาดนี้!

เห็นท่าทางอดทนแบบนี้ของเฟิงหานชวน เป๋าฮวนรู้สึกตลก ทำหน้าทะเล้นใส่เขา ยั่วแหย่เขาอีกครั้ง

เสียงดังฟังชัด!

“เฟิงหานชวน คุณ คุณคุณคุณ…” เป๋าฮวนตกใจจนพูดไม่ออก

เป๋าฮวนเดิมที่ถูกทำให้ตกใจ แต่ตอนนี้จิตใจของเธอแข็งแกร่งมาก ยังไงซะเมื่อครู่เธอได้เปรียบแล้ว ตอนนี้เธอก็ไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าด้อยกว่า

เธอปฏิญาณในใจ: เฟิงหานชวน กลัวที่ไหนล่ะ!

…

ตลอดทั้งคืน

ตอนแรกเริ่มเธอเป็นฝ่ายชนะ แต่ตอนหลังในทางกลับกัน สุดท้ายเธอทนไม่ไหว หลับไปก่อน

เมื่อตื่นขึ้นมาก็ยามบ่ายแล้ว

ในตอนที่เป๋าฮวนลืมตาขึ้นมา ไม่เพียงแค่ได้เห็นแสงแดดจ้า แต่ก็ยังเห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม

เมื่อนึกได้ถึงเรื่องเมื่อคืน เป๋าฮวนหน้าแดงในทันที รีบพลิกตัวไปอีกข้าง หันหลังให้ชายหนุ่ม

เป๋าฮวนกระตุกมุมปาก ไม่ได้พูดอะไร

ถูกเขาเอาเปรียบอย่างมาก!

เกินไปแล้ว!

ทั้งเหนื่อยทั้งไม่สบาย

“ฮวนฮวน ทำไมคุณถึงไม่พูด” เฟิงหานชวนยิ้มมุมปากเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

ดีจริง ๆ เขาได้ครอบครองฮวนฮวนของเขาอีกครั้ง ได้กอดฮวนฮวนนอน และในตอนที่ตื่นขึ้นก็ได้เห็นฮวนฮวนของเขา

“เหนื่อย” เป๋าฮวนรู้สึกว่าเฟิงหานชวนน่ารำคาญมาก เธอเกรงว่าถ้าตัวเองไม่สนใจเขาอีก เขาก็จะพึมพำข้างหูอยู่แบบนั้น

ได้ยินคำนี้ เฟิงหานชวนอึ้งนิดหน่อย จึงกุมมือเธอไว้แน่นกว่าเดิม เขาค่อย ๆ เอ่ยขึ้นเสียงต่ำ “ครั้งหน้าผมจะควบคุมตัวเอง”

ควบคุมตัวเอง?

ยังมีครั้งหน้า?

เป๋าฮวนกลอกตามองบน โมโหจนอยากจะสบถคำหยาบ

เป๋าฮวนได้ยินว่าเขินอาย?

เขินอายบ้าบออะไร?

เธออาย?

“ฉันอายบ้าบอสิ!” เป๋าฮวนสบถออกมา

เป๋าฮวน “…”

หน้าของเธอแดง หูก็แดง แดงไปหมดทั้งตัว เพราะว่าเลือดในตัวของเธอกำลังเดือดพล่าน

แล้วผู้ชายเฮงซวยคนนี้ยังจะคิดว่าเธอเขินอายอีก?

“ฮวนฮวน คุณไม่ต้องตอบผม ผมก็รู้ได้” เฟิงหานชวนกอดเธอไว้แน่นกว่าเดิม รัดเธอไว้แน่น ราวกับเป็นเจ้าของโลกทั้งใบ

เป๋าฮวนหมดคำพูด

ท่าทางของเมื่อคืน?

เป็นฝ่ายรุก หรือว่าถูกบังคับ?

เป๋าฮวนโมโหขึ้นอีก แล้วก็งงมาก

“ชอบหมด” เหมือนกับเดาได้ว่าเป๋าฮวนกำลังคิดอะไรอยู่ เฟิงหานชวนจึงพูดเสริมขึ้น

เป๋าฮวน “…”

เธอค้นพบแล้วว่า ไม่ว่าจะเมื่อไหร่เวลาไหน เธอไม่มีวันชนะเฟิงหานชวนได้เลย

เหมือนว่าเธอไม่เคยชนะมาแต่ไหนแต่ไร

“คุณน่ารำคาญมาก ตกลงว่าคุณจะไปบริษัทไหม! หรือว่าคุณเป็นประธานที่ปัดความรับผิดชอบ?” เป๋าฮวนโมโหจนหันหน้ามา ถลึงตาใส่เฟิงหานชวน

จู่ ๆ เฟิงหานชวนก็รู้สึกได้ว่าตัวเองเลี่ยนเกินไป แค่เขาควบคุมความตื่นเต้นไม่ได้ เขารีบถามขึ้น “ฮวนฮวน คุณเป็นกังวลว่าผมจะไม่มีปัญญาเลี้ยงคุณเหรอ?”

ไม่ต้องให้นายมาเลี้ยงฉัน” เป๋าฮวนหันหน้ากลับไปอย่างหมดคำพูด แล้วหันหลังหัวให้เฟิงหานชวน

ตอนนี้เธอมีเงินมากมาย และไม่ใช่เงินอื่นไหน แต่เป็นเงินของตัวเอง

“ถึงแม้คุณจะไม่ให้ผมเลี้ยงดูคุณ แต่เลี้ยงดูคุณคือความรับผิดชอบของผม คุณภรรยา” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนตื่นเต้นมากจริง ๆ

หลังจากที่เป๋าฮวนหลับไปแล้ว เขาก็ไม่ได้นอนเลย เขากังวลว่าถ้าหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาพบว่านี่เป็นแค่ความฝัน และก็เป็นกังวลว่าถ้าหลับไปเป๋าฮวนจะแอบหนีออกไป

ดังนั้นเขาไม่ได้นอน และก็นอนไม่หลับ

เป๋าฮวน “…”

คิดไม่ถึงว่ายังจะเรียกเธอว่าภรรยา นี่มัน…

เฟิงหานชวนตะลึงนิดหน่อย จากนั้นก็รู้สึกถึงปัญหาของตัวเอง แล้วจึงรีบปล่อยมือ รีบลุกขึ้นนั่ง

“ฮวนฮวน เดี๋ยวผมไปบริษัท คุณ…” เฟิงหานชวนหยุดพูด

“คุณอยากจะพูดอะไร? เป๋าฮวนก็ลุกขึ้นนั่ง เธอขมวดคิ้ว ถามขึ้น

“คุณไปบริษัทเป็นเพื่อนผมได้ไหม?” เฟิงหานชวนหน้าด้านถามขึ้น