อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 350

ห้าชั่วโมงต่อมา เครื่องบินค่อยๆลงจอดที่สนามบินซึ่งอยู่ติดกับคฤหาสน์ตระกูลเป๋า

เมื่อเป๋าฮวนเดินไปที่ประตูห้องโดยสารและกำลังจะลงจากเครื่องบิน เธอก็เห็นเป๋าเยี่ยนยืนถือไม้เท้าอยู่ไม่ไกล ข้างหลังเขามีอีธานพ่อบ้านของตระกูลเป๋าและคนรับใช้อีกหลายคนยืนอยู่

เมื่อเห็นเป๋าฮวนลงมา อีธานก็ขึ้นรถยนต์ไฟฟ้าสำหรับรับผู้โดยสารและขับไปทางเป๋าฮวนทันที

รถประเภทนี้คล้ายกับรถเที่ยวชมสถานที่ในสวนสาธารณะ ด้านหลังสามารถนั่งได้ประมาณสิบคน เนื่องจากอาณาเขตของตระกูลเป๋าครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ การขับรถยนต์ในบ้านมันดูจริงจังเกินไปและไม่ค่อยสะดวก

ส่วนใหญ่แล้วทุกคนจะเลือกใช้รถยนต์ไฟฟ้าประหยัดพลังงานดังกล่าวมากกว่า

"คุณหนูใหญ่ ยินดีต้อนรับกลับมาครับ"หลังจากลงจากรถ อีธานก็โค้งคำนับเป๋าฮวน

ในประเทศเฉินระดับตำแหน่งนั้นค่อนข้างเข้มงวด ดังนั้นคนใช้ของตระกูลเป๋าจึงมีมารยาทที่เคร่งครัดและไม่มีความสะเพร่า

แม้แต่ผู้อาวุโสของตระกูลเป๋าอย่างอีธานก็ยังให้เกียรติเป๋าฮวน

"คุณอีธาน ฉันบอกไปแล้วว่าอายุของคุณถือได้ว่าเป็นลุงของฉัน ถ้าพูดอย่างจริงจังแล้ว คุณสามารถเป็นตาของฉันได้เลย คุณไม่ได้อายุน้อยไปกว่าคุณตาของฉันมาก ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติกับฉันแบบนี้ก็ได้"เป๋าฮวนไม่รู้ว่าเธอพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากเดิมเลย

หลังจากกลับมาจากประเทศจีนในครั้งนี้ เธอไม่ค่อยคุ้นเคยกับความนอบน้อมของอีธานสักเท่าไหร่

"คุณหนูใหญ่ครับ อย่าทำให้ผมลำบากใจเลย นี่มันเป็นงานของผม"อีธานก้มศีรษะลงแล้วพูด

ในตระกูลเป๋า มีพ่อบ้านสองคนที่ดำรงตำแหน่งสำคัญ ตำแหน่งแรกคือ อีธาน ซึ่งรับผิดชอบเรื่องชีวิตประจำวันของตระกูลเป๋าในทุกๆด้าน

และยังมีอีกหนึ่งตำแหน่งคือพ่อของจิ่งมั่วและจิ่งเหลิ่ง ชื่อว่าจิ่งหรูสยง ซึ่งรับผิดชอบด้านงานรักษาความปลอดภัยทั้งหมดของตระกูลเป๋า และครอบครัวจิ่งได้อารักขาตระกูลเป๋ามาหลายชั่วอายุคนแล้ว

"โอเค"เป๋าฮวนไม่สามารถทำอะไรกับอีธานได้ และไม่เพียงแต่จะเป็นไปไม่ได้แค่สำหรับเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคนรับใช้คนอื่นๆด้วย

เธอยักไหล่และโบกมือให้เป๋าเยี่ยนที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นก็ขึ้นรถยนต์ไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกันเป๋าฮวนก็ได้ยินเสียงเกือกม้า เธอมองตามเสียงนั้นไปและพบเข้ากับผู้ชายในชุดสูทที่สวมหมวกขี่ม้าและสวมแว่นกันแดด

เมื่อมองแบบนี้ก็มองแทบไม่เห็นใบหน้าของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน แต่เมื่อมองจากม้าสีขาวและขาที่เรียวยาวของชายคนนั้น เป๋าฮวนก็รู้ถึงตัวตนของอีกฝ่ายได้ทันที

เป็นลุงของเธอ เป๋าเฉิน

"ชู่ว!"

ชายคนนั้นหยุดม้าของเขาข้างๆรถยนต์ไฟฟ้า และท่าทางการลงจากหลังม้าก็พริ้วเสียเหลือเกิน เขาถอดหมวกและแว่นตาออกทันทีและยิ้มให้เป๋าฮวน

"ยินดีต้อนรับกลับมานะหลานสาว"เป๋าเฉินตั้งใจพูดภาษาจีนเป็นพิเศษ เพราะเขาเติบโตในประเทศเฉิน ดังนั้นภาษาจีนของเขาจึงดูห่วยอยู่หน่อยๆ

เป๋าฮวน: "...."

เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเป๋าเฉิน ตอนที่เธอเข้ามาบ้านตระกูลเป๋า เป๋าเฉินได้สอนสิ่งต่างๆให้กับเธอมากมาย

"ลุง ถ้าพูดจีนไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ มันฟังยาก"เป๋าฮวนนั่งไขว่ห้างอยู่บนรถยนต์ไฟฟ้าในท่าทางที่เอื่อยๆ

"ฮวนฮวน เธอรู้จักที่จะหัวเราะเยาะลุงของเธอนะ อย่าลืมสิ มันก็เหมือนกับตอนที่เขาสอนภาษาเฉินให้เธอตอนแรกๆ"เป๋าเยี่ยนเดินเข้ามาด้วยไม้เท้า เขาหยุดอยู่ข้างๆของเป๋าฮวน และเอานิ้วแตะไปที่ปลายจมูกของเธอ

เป๋าฮวนหัวเราะและพยักหน้า: "ใช่ๆ"

"ไหนบอกว่าจะไม่กลับมาช่วงนี้? ทำไมจู่ๆถึงกลับมาล่ะ? "เป๋าเฉินมองไปที่เป๋าฮวนและกอดอก

รอยยิ้มที่มุมปากของเป๋าฮวนค้างทันที จากนั้นเธอก็เกาหัวของเธอแล้วพูดว่า: "อยากกลับมาก็แค่กลับมาไงคะ! อยู่บ้านมันสบายนี่หน่า! หนูคิดถึงอาหารเช้าที่มาเรียทำแล้ว "

มาเรียเป็นแม่ครัวหญิงของตระกูลเป๋า เธอฝีมือดีและทำอาหารเช้าได้ทุกประเภท

"เธอรีบกลับมาแบบนี้ เธอไม่ได้ไปงานเลี้ยงที่ประเทศจีนเมื่อคืนนี้และไม่ได้วางแผนที่จะไปเป็นนักแสดงเหรอ?"ประโยคนี้แสดงให้เห็นว่าเป๋าเฉินยังคงไม่เชื่อ

เป๋าฮวนเม้มริมฝีปากของเธอ เธอรู้ว่าไม่ว่าจะเป็นเป๋าเฉินหรือตาของเธอ เป๋าเยี่ยน พวกเขาล้วนเป็นคนฉลาดและเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะหลอกพวกเขาได้

"โอเคค่ะๆ พูดก็ได้ หนูแค่ซ่อนตัวจากผู้ชายคนนั้น แผนของหนูก็เลยเปลี่ยนและก็กลับมาก่อนชั่วคราว"เป๋าฮวนตอบอย่างไม่อดทน

"โอ้?"ตอนนั้นเองที่เป๋าเฉินแสดงสีหน้าที่มีความหมายบาอย่างออกมา เขาถามด้วยความสงสัยว่า: คือคุณเฟิง เฟิงหานชวนคนนั้นหรือเปล่า? อดีตสามีของเธอ? "

"ค่ะ"เป๋าฮวนพยักหน้า

"ฮวนฮวน ผู้ชายคนนั้นทำอะไรเธอหรือเปล่า? ให้ตายสิ บอกตาสิ ยังไงตาก็จะช่วยคิดบัญชีให้ทีหลังแน่นอน! "ใบหน้าของเป๋าเยี่ยนเต็มไปด้วยความโกรธ เขาเอาไม้เท้าเคาะบนพื้นหญ้าอย่างแรง

เป๋าเยี่ยนรู้เรื่องเฟิงหานชวนกับเป๋าฮวนก่อนหน้านี้ หลังจากสามปีของการเติบโตในประเทศเฉิน เป๋าฮวนก็มีชีวิตที่มีความสุขมากและเกือบลืมความเศร้าโศกที่เธอเคยมีมาเมื่อก่อน

แต่ตอนนี้เป๋าฮวนรีบหนีกลับมา และถ้าหากมันยังเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเฟิงหานชวนอีก เป๋าเยี่ยนก็รู้สึกว่าเขาไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป

ตอนแรกเขาต้องการโจมตี R กรุ๊ป บริษัทของเฟิงหานชวน แต่หลังจากการขัดขวางของเป๋าฮวน เขาก็ไม่ได้ดำเนินการตามแผนนี้

"ไม่ ไม่ใช่ค่ะ คุณตา ใจเย็นๆก่อน!"เป๋าฮวนโบกมือทันทีและพูดว่า: "ไม่ใช่เขาที่ทำอะไรหนู แต่เป็นหนูที่ไปทำอะไรเขา"

"คิคิ" ในขณะเดียวกันเป๋าเฉินที่ซึ่งยืนอยู่ข้างเป๋าเยี่ยนก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

เป๋าฮวนดูเหมือนจะมองออกในสิ่งที่เขาคิด เธอจ้องไปที่เป๋าเฉินทันที

ใครจะไปรู้ว่าเป๋าเฉินนั้นไม่ได้กลัวเธอเลย แต่กลับพูดด้วยความสนุกสนานอีกว่า: "อ่าห้ะ ฮวนฮวนของพวกเราได้เอาคำแนะนำของฉันไปใช้หรือเปล่าน้า?"

เป๋าฮวน: "...."

เธอเกือบจะระเบิดอารมณ์โกรธออกมา!

ต้องให้แน่ใจว่าเป๋าเฉินไม่ได้พูดมันออกมาอย่างเปิดเผย

ดูเหมือนว่าเธอจะต้องหาวิธีจัดการลุงของเธอให้ดีซะแล้ว

"มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคำแนะนำของลุงเลย โอเคไหม?"เป๋าฮวนโต้กลับ

สำหรับสิ่งที่เป๋าฮวนพูด มันได้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องเลย

เพราะคำแนะนำของเป๋าเฉินก็คือการหายีนที่ดีสำหรับการทำ IVF และแบบนี้เธอก็สามารถมีลูกได้โดยไม่ต้องแต่งงานและไม่ต้องมีผู้ชาย

แต่ว่าเธอไม่ได้ทำเช่นนั้น แต่เธอกลับเลือกที่จะต่อสู้กับเฟิงหานชวนแทน

"โอ้? ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับคำแนะนำของฉัน? "ดวงตาที่แคบและยาวแต่เดิมของเป๋าเฉินหรี่ลงเล็กน้อย เขามองเป๋าฮวนด้วยความเจ้าเล่ห์

"ข้างนอกแดดแรง คุณตารีบขึ้นมานั่งเลยค่ะ พวกเรารีบกลับกันเถอะ"เป๋าฮวนเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว เธอดึงเป๋าเยี่ยนเพื่อให้เขาขึ้นมานั่งบนรถยนต์ไฟฟ้า

จริงๆแล้วเป๋าเยี่ยนยังคงมีความยืดหยุ่นมากในการเคลื่อนไหว เขาเหยียบตรงที่เหยียบเพื่อขึ้นมาบนรถและนั่งลงถัดจากเป๋าฮวน

เป๋าเฉินเดินตามหลังเขาอย่างใกล้ชิดและนั่งข้างหลังเป๋าฮวนทันที

"ลุงขึ้นมาทำอะไร? ขี่ม้าของลุงไปสิ! "เป๋าฮวนหันศีรษะและจ้องไปที่เป๋าเฉิน

"เสื้อผ้าของฉันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่"เป๋าเฉินยักไหล่และพูดว่า: "มาจากบริษัทแล้วเห็นม้าตัวนั้นพอดี ก็เลยขี่มันมาเจอเธอ"

"ลุงนั่งรถยนต์ไฟฟ้ายิ่งไม่เหมาะเลย"เป๋าฮวนคว่ำริมฝีปากลงและล้อเลียนอย่างจงใจ

"ไม่เป็นไร ที่นี่ไม่มีนักข่าวสักหน่อย"เป๋าเฉินยิ้มอย่างมีชัย

เป๋าเฉินเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในประเทศเฉิน เขาเป็นเจ้าของแบรนด์หรูและเป็นคนที่เพียบพร้อมและมีชื่อเสียง เขาเป็นที่ต้องการตัวของผู้หญิงส่วนใหญ่ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนในวงการบันเทิง แต่นักข่าวหลายคนก็อยากที่จะสัมภาษณ์เขาและติดตามเขา

อายุของเป๋าเฉินไม่ใช่น้อยๆแล้ว เขาเป็นลูกบุญธรรมของคุณตาเป๋าฮวน เป๋าเยี่ยน และปีนี้เขาก็อายุ 36 แล้ว เขาถูกบังคับจากตระกูลเป๋าตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก แต่โชคดีที่เขามีทัศนคติที่ดี

อย่างไรก็ตาม อย่าดูแต่นิสัยที่มองโลกในแง่ดีของเป๋าเฉิน แต่เป๋าฮวนรู้ว่าเป๋าเฉินมีสิ่งหนึ่งอยู่ในใจเสมอ ซึ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง

……

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีในห้องนั่งเล่น

จากบริเวณคฤหาสน์มาถึงที่ตัวบ้านใช้เวลาสักครู่หนึ่ง เพราะความเร็วของรถยนต์ไฟฟ้าไม่เร็วพอและใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจนจะมาถึง

คนรับใช้ชงชาเสร็จแล้ว พอพวกเขานั่งลงก็รินชาทั้งสามถ้วยให้พวกเขา

เป๋าฮวนค่อนข้างกระหายน้ำและไม่ได้สนใจความสุภาพอะไรทั้งนั้น เธอดื่มมันทันที เมื่อสาวใช้เห็นก็รีบเติมมันให้เต็มอีกทันที

"หลานสาวของฉัน พูดเกี่ยวกับมันสิ เกิดอะไรขึ้นกับเธอและเฟิงหานชวน?"เป๋าเฉินถามทันที

เป๋าเยี่ยนเองก็กังวลเช่นกัน แต่เขาไม่เหมือนกับเป๋าเฉิน เขาไม่รู้ความหมายนัยอื่น เขาเพียงแค่คิดว่าเฟิงหานชวนทำอะไรสักอย่างให้เป๋าฮวนไม่พอใจ เขายังคงรีบถามออกไปอย่างรวดเร็วอีกว่า: "ใช่ ฮวนฮวน รีบพูดกับตามา ให้ตาได้จัดการให้เธอ"

เป๋าฮวน: "...."

การจิบชาในครั้งที่สองของเป๋าฮวน เธอเกือบจะพ่นมันออกมา

จะบอกชายแก่สองคนนี้เกี่ยวกับเรื่องแบบนั้นได้อย่างไร?

ลืมจิ่งมั่ว จิ่งเหลิ่งไปได้เลย ลุงเป๋าเฉินก็เหมือนกัน แต่คุณตานี่สิ...แน่นอนว่าเขาไม่สามารถยอมรับมันได้หรอก?

ถ้าหากว่าคุณตารู้เรื่องที่เธอคิดก่อนหน้านั้น คุณตาก็จะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่ๆ แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการลูกหลาน แต่เขาก็จะไม่ปล่อยให้เธอทำเรื่องผิดๆแบบนั้นแน่นอน

"ที่จริงไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณตา คุณตาไม่ต้องกังวล แค่เฟิงหานชวนพบว่าหนูยังไม่ตาย เขารบเร้าให้หนูกลับไปอยู่ด้วยกัน แต่หนูไม่สนใจเขาและรีบกลับประเทศมา หนูกลัวว่าถ้าหนูยังอยู่ในประเทศจีน เขาก็จะตามรังควานหนู"เป๋าฮวนหันศีรษะมองไปที่คุณตาของเธอและพูดอย่างจริงจัง

"ฮวนฮวน แล้วเธอไม่อยากอยู่ในวงการบันเทิงจีนเพื่อแสดงละครเหรอ? หลานชายของตาเวิน น่าจะคุยกับเธอดีใช่ไหม? เขาอยู่ในแวดวงการบันเทิง เธอสามารถพูดคุยกับเขาได้นะ ส่วนเฟิงหานชวน ตาจะจัดการด้วยตัวเอง..."

"คุณตา!"เป๋าฮวนขัดจังหวะคำพูดของเป๋าเยี่ยน และพูดอย่างจริงจังว่า: "หนูไม่ได้จำเป็นที่จะต้องเข้าวงการบันเทิงของประเทศจีนและแสดงละคร ส่วนเฟิงหานชวน...ตาอย่าได้ใช้ความคิดริเริ่มที่จะโจมตีเฟิงหานชวนเลยนะคะ เมื่อถึงเวลานั้นข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลเป๋าของเราจะถูกเปิดเผยและเขาจะมาหาคุณตา! "

แม้ว่าเป๋าฮวนจะรู้ว่าตระกูลเป๋านั้นแข็งแกร่งมาก แต่เฟิงหานชวนนั้นก็ยังคงอยู่เหนือนอกความสามารถของทุกคนอยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรกับเฟิงหานชวนเลย และเธอไม่ต้องการเห็นคุณตาของเธอที่แก่ขนาดนี้แล้วยังคงต้องเป็นห่วงเธออยู่อีก เธอไม่อยากทำร้ายทั้งสองฝ่าย

"โอเค ตารู้ว่าในใจของเธอยังคงรู้สึกขมขึ่นกับผู้ชายเจ้าชู้คนนั้น ตาสัญญาว่าจะไม่โจมตีบริษัทของเขา"เป๋าเยี่ยนอายุมากขนาดนี้แล้ว ทำไมยังมองไม่ออกและไม่เข้าใจความคิดของเป๋าฮวนกันอีกนะ

"ค่ะ หนูจะอยู่กับตาที่ประเทศเฉิน พัฒนาธุรกิจของตัวเอง และทำสิ่งต่างๆของตัวเองเหมือนที่หนูเคยทำในสามปีที่ผ่านมา"เป๋าฮวนจับแขนของเป๋าเยี่ยน เธอยิ้มแล้วพูดไปด้วย

"ก็ได้ ก็ได้ ตาจะไม่ทำมันแล้ว!"เป๋าเยี่ยนตบหลังมือของหลานสาวเบาๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเมตตา

หลังจากนั้นไม่นานเป๋าฮวนก็ขึ้นไปชั้นบนและกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อพักผ่อน แต่เป๋าเฉินก็ย่องตามเข้ามาและปิดประตู

เป๋าฮวนหันกลับมา เธอเอามือเท้าสะเอว ใบหน้าของเธอดูหมดหนทาง: "ลุง ลุงย่องมาที่นี่เพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับหนูที่จีนใช่ไหม?"

"ฉันเดาออกหน่า"เป๋าเฉินกอดอก ใบหน้าลูกครึ่งของเขาดูหล่อเหลาเอาการ

พื้นหลังของเป๋าเฉินนั้นไม่ค่อยดีนัก

แม่ของเขาเป็นคนจีน ในตอนนั้นเขามาที่ประเทศเฉินเพื่อเรียนหนังสือ แต่ครอบครัวของเขาไม่รวยนัก แถมประเทศเฉินยังมีค่าครองชีพที่สูงมาก เธอหมดหวัง เธอจึงต้องการขายตัวเองและให้บริการพวกผู้ชายที่ร่ำรวยในประเทศเฉิน

ต่อมาแม่ของเขาได้พบกับรักแท้ เขาเป็นลูกของพวกชนชั้นสูง หลังจากที่ทั้งสองตกหลุมรักกัน พวกเขาก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและได้ให้กำเนิดเขา

อย่างไรก็ตาม พ่อผู้ให้กำเนิดปกปิดความสัมพันธ์นี้ไว้ หลังจากที่ครอบครัวของเขาค้นพบ ครอบครัวของเขาก็ได้ข่มขู่สิทธิในมรดกของพ่อผู้ให้กำเนิดเขา และขอให้พ่อผู้ให้กำเนิดทิ้งแม่และเขาไว้ สำหรับทรัพย์สินของครอบครัว พ่อผู้ให้กำเนิดจึงปฏิเสธที่จะออกจากบ้านของเขาไป

ประเทศเฉินเป็นประเทศที่มีระบบชนชั้นที่เข้มงวดอย่างยิ่ง และเขาให้ความสำคัญกับการสืบเชื้อสายมากเป็นพิเศษ ดังนั้นพ่อผู้ให้กำเนิดของเขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่กับผู้หญิงขายตัวชาวต่างชาติ นับประสาอะไรกับการมีตัวตนอยู่ของเขา

เนื่องจากการมีตัวตนอยู่ของเขาจะเป็นการพิสูจน์ว่าครอบครัวของพวกเขาเชื่อมโยงกับคนที่ต่ำต้อยกว่า

เนื่องจากการออกไปของพ่อผู้ให้กำเนิด แม่ของเขาจึงพาเขาไปพบแต่ความสับสนวุ่นวาย ในที่สุดแม่ของเขาทนไม่ไหวและกระโดดแม่น้ำเพื่อฆ่าตัวตาย และเป๋าเฉินก็ถูกส่งตัวไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ต่อมาเมื่อเขาได้รับการอุปถัมภ์จากเป๋าเยี่ยน เป๋าเฉินเองก็พบกับการต่อต้านอย่างรุนแรงจากตระกูลเป๋าเช่นกัน

จริงๆแล้วเป๋าฮวนรู้สึกเสียใจสำหรับลุงของเธอที่ไม่มีสายเลือดที่แท้จริงเสมอ เพราะความเศร้าโศกในชีวิตของเขายังไม่มีที่สิ้นสุดสักที

เมื่อเป๋าเฉินเป็นผู้ใหญ่ แม้ว่าเขาจะสละสิทธิ์ในการรับมรดกของตระกูลเป๋า เพื่อที่ตระกูลเป๋าจะได้ไม่รังควานเขาอีกต่อไป แต่เป๋าเฉินก็ได้ตกหลุมรักกับผู้หญิงที่มีสถานะเทียบเท่ากับเจ้าหญิงในประเทศเฉิน

เดิมที ทั้งสองไปด้วยกันได้ดี อีกทั้งภูมิหลังทางครอบครัวก็คล้ายคลึงกัน และพ่อแม่ของอีกฝ่ายก็สนับสนุนความรักของพวกเขามากเช่นกัน แต่ช่วงเวลาดีๆก็มีไม่นานนัก เพราะความจริงที่ว่าเป๋าเฉินเป็นบุตรบุญธรรมของเป๋าเยี่ยน

ครอบครัวของผู้หญิงคนนี้จึงค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเป๋าเฉิน และพบว่าแม่ของเขาเป็นผู้หญิงขายตัว ทั้งสองจึงต้องเลิกกัน

หญิงสาวไม่เห็นด้วย ดังนั้นเธอจึงถูกขังอยู่ที่บ้านและออกไปไหนไม่ได้ เป๋าเฉินไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากเป๋าเยี่ยนเพราะเขารู้ว่าครอบครัวอีกฝ่ายมีอำนาจ

ด้วยเหตุผลนี้เป๋าเยี่ยนจึงรู้สึกผิดต่อเป๋าเฉินอยู่เสมอ เพราะไม่สามารถปกป้องเขาได้ ทำให้เป๋าเฉินต้องประสบกับความเจ็บปวดอย่างมาก

แต่เป๋าเฉินรู้สึกขอบคุณเป๋าเยี่ยนมาเสมอ และแม้ว่าเขาจะชอบพูดหยอกล้อเป๋าฮวน แต่เขาก็รักหลานสาวคนนี้มากจริงๆ

"ลุงที่แสนดีของหนู บอกหนูมา ว่าเดาอะไรออก?"เป๋าฮวนยักไหล่ เธอนั่งบนโซฟาแล้วถามอย่างเฉยเมย

อย่างไรก็ตามเธอทำมันมาแล้ว นี่มันเป็นความจริง และต่อหน้าเป๋าเฉินเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังอะไร

"เธอบอกว่าเธอทำอะไรบางอย่างกับเฟิงหานชวน ฉันเดาว่าเธอขโมยของของเขามา"เป๋าเฉินพูดอย่างมีไหวพริบมาก

"เอ่อ....."เป๋าฮวนเกาศีรษะอย่างเขินอาย จากนั้นก็พยักหน้าแล้วตอบว่า: "อื้ม ลุงเดาถูก"

"มันก็แค่จอย ถึงแม้ว่าเธอจะขโมยของของเขามาได้ แต่เธอรีบกลับมาแบบนี้ เธอแน่ใจหรือว่าจะทำสำเร็จด้วยการขโมยมันมาเพียงแค่ครั้งเดียว"เป๋าเฉินพูดอย่างตรงไปตรงมา

เป๋าฮวน: "...."

แม้ว่าเธอจะพูดไม่ออก แต่ว่าเป๋าเฉินก็พูดถูก

แม้ว่าเธอจะไม่ได้มีปัญหาสุขภาพ แต่เธอและเฟิงหานชวนแค่หนึ่งคืนเมื่อคืนจะทำมันสำเร็จได้จริงๆเหรอ?

"ลุง อีกเดือนหนึ่งก็รู้แล้ว"

เป๋าฮวนเม้มปาก เธอคิดที่จะรอหนึ่งเดือน รอผลลัพธ์ที่ไม่รู้ มันยากที่จะทนได้จริงๆ