อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 351

กลางดึก มีหมอกบางเป็นชั้นในตอนกลางคืน

เนื่องจากเวลาที่ต่างกัน เป๋าฮวนเคยผ่านเวลากลางวันที่นี่มาก่อน แล้วค่อยถึงเวลากลางคืน

สภาพอากาศในประเทศเฉินค่อนข้างชื้น ตอนเป๋าฮวนมาครั้งแรกก็ไม่ชินกับมันมากนัก

แต่ตอนนี้สำหรับเธอ มันเป็นความเคยชินไปแล้ว

เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จในตัวมีกลิ่นหอมจางๆ สวมชุดนอนผ้าไหมที่ทำขึ้นเอง นั่งเหม่อลอยบนเก้าอี้หวาย

มองดูท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป๋าฮวนไม่ได้รู้สึกง่วงนอนเลย

หรือเป็นเพราะได้นอนบนเครื่องบิน หรือบางทีอาจจะเป็นคำพูดเหล่านั้นที่ลุงเป๋าเฉินพูด หรืออาจเป็นเพราะ......ผู้ชายคนนั้น

สรุปก็คือเธอไม่อยากนอนเลย

เธอยกแขนขึ้น ยังมีรอยแดงเข้มบนแขนของเธอ เธอส่องกระจกในห้องน้ำเมื่อครู่นี้ ที่คอกระดูกไหปลาร้าก็มีที่แผ่นหลังของเธอยิ่งมีมากกว่าอีก

ในใจอดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากเมื่อคืนนี้ และใบหน้าก็แดงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เป๋าฮวนลุกขึ้นจากเก้าอี้หวายพร้อมกับเสียง"ชู่ว์" หันตัวและเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง เข้าไปในผ้าห่มและหยิบโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะข้างเตียง

ปลดล็อกรหัสโทรศัพท์แล้วเธอก็เปิดอัลบั้มรูปทันที รูปถ่ายร่างเปลือยเปล่าของเฟิงหานชวนเป็นจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์

มือของเขาถูกแยกออกจากกันและผูกติดกับด้านซ้ายและขวา และในตอนท้ายยังมีวิดีโอ เป๋าฮวนกดเข้าไปดู

ในห้องมีเธอเพียงคนเดียว ดังนั้นเธอจึงเปิดดูโดยตรง

เป๋าฮวนมองชายหนุ่มในวิดีโออย่างจริงจัง ดูผลงานชิ้นเอกเมื่อคืนของตัวเอง

จากนั้นก็หน้าแดงและใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเฟิงหานชวนจะถูกเธอกลั่นแกล้ง และมีวันที่ตกอยู่ในกำมือเธอ

เพียงแต่ว่า เธอจำทุกสิ่งทุกอย่างของเมื่อคืนได้ แม้ว่าอยู่ในกำมือเธอตอนแรก แต่หลังจากนั้น......

เป๋าฮวนถอนหายใจ สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่สามารถเอาชนะเฟิงหานชวนได้

"ฮวนฮวน"

ทันใดนั้น เสียงที่ทุ้มลึกดั่งแม่เหล็กของชายคนนั้นก็ดังขึ้น

เป๋าฮวนก้มลงมองที่วิดีโอบนโทรศัพท์มือถือ วิดีโออยู่ในสถานะที่หยุด เธอจำได้ว่าเมื่อครู่เธอได้หยุดวิดีโอแล้ว

แล้วทำไมเธอถึงได้ยินเฟิงหานชวนเรียกชื่อเธอ?

ขณะที่เป๋าฮวนกำลังสงสัย จู่ๆก็ได้ยินความเคลื่อนไหวบนระเบียง เธอลุกจากเตียงทันทีและเดินไปที่หน้าต่างสูงจากเพดานจรดพื้นแล้วเปิดผ้าม่านออก

ในตอนนี้เธอยืนโง่อยู่กับที่

ใบหน้าที่คุ้นเคยไม่มีใครเทียบ ชายหนุ่มคนที่ทำให้เธอคุ้นเคยไม่มีใครเทียม ยืนอยู่บนระเบียงห้องนอนของเธอ

เป๋าฮวนขยี้ตาโดยไม่รู้ตัว เธอสงสัยว่าตัวเองประสาทหลอนหรือเปล่า? แต่เมื่อเธอลืมตากว้าง ชายหนุ่มก็ทำปากจู๋ให้เธอ

เฟิงหานชวนเดินมาข้างหน้าไม่กี่ก้าวก็ยืนอยู่หน้าเธอ เพียงแต่ทั้งสองคนถูกคั่นด้วยกระจกบานหนึ่ง

เป๋าฮวนตกตะลึงอย่างแท้จริง นี่คือเฟิงหานชวนที่มีชีวิต คือเฟิงหานชวนตัวเป็นๆ

เพียงแค่ว่า.....เฟิงหานชวนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

เฟิงหานชวนมาหาถึงตระกูลเป๋าหรือ?

เพียงแต่ว่า การรักษาความปลอดภัยของตระกูลเป๋านั้นเข้มงวดมาก จู่ๆเขาโผล่มาที่ระเบียงของเธอได้ยังไง?

ในขณะที่สมองของเธอว่างเปล่า เฟิงหานชวนก็เดินมาถึงหน้าประตูกระจก เปิดประตูและเดินเข้ามา เขาเดินมาจนถึงข้างเธอถึงหยุดฝีเท้า

เป๋าฮวนหันกลับมากะทันหัน หันหน้าไปทางเฟิงหานชวนและเปิดปาก แต่พูดอะไรไม่ออกสักคำ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

“คุณ.....คุณ……”

“ฮวนฮวน คุณต้องการที่จะถามผมว่าเข้ามาได้อย่างไรใช่มั้ย?” ใบหน้าของเฟิงหานชวนไม่มีความโกรธเลย กลับมีร่องรอยของความได้ใจบนใบหน้า

“อืม” เป๋าฮวนประหลาดใจจริงๆ และรอไม่ไหวที่จะพยักหน้า

“ผมสืบที่อยู่ของบ้านคุณพบ พาคนนั่งเครื่องบินมาที่ประเทศเฉิน จากนั้นก็ใช้เฮลิคอปเตอร์ตรวจสอบพื้นที่ของบ้านคุณ และกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์โดยตรง” เฟิงหานชวนตอบอย่างจริงจัง

“อะ อะไรนะ? กระ...... กระโดดลงมาโดยตรง?” เป๋าฮวนตกใจยิ่งกว่าเดิม รู้สึกเพียงว่าดวงตาดับมืด

เพราะเธอสามารถสรุปได้ว่าเฮลิคอปเตอร์ขับสูงมาก ไม่อย่างนั้นรปภ.ของตระกูลเป๋าต้องเห็นแน่ แต่ถ้าเฮลิคอปเตอร์อยู่สูงมาก เฟิงหายชวนกระโดดลงมาได้อย่างไร?

“ไม่ต้องห่วง ผมมีร่มชูชีพ” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากเบาๆและก้าวเข้ามาใกล้เป๋าฮวนอีกก้าว

เป๋าฮวนก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเฟิงหานชวนแล้วพูดอย่างจริงจังว่า: "คุณโกหกฉันหรือ? ความปลอดภัยของตระกูล เป๋าแข็งแกร่งมาก แม้ว่าคุณจะมีร่มชูชีพแล้วคุณเดินมาที่ห้องของฉันได้ยังไง? ไม่มีใครตรวจเจอคุณเหรอ?”

ถ้าไม่มีใครตรวจเฟิงหานชวน พรุ่งนี้เป๋าฮวนจะต้องเตือนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ปฏิบัติหน้าที่ในวันนี้

“ที่จริงผมเตรียมใจที่จะถูกจับโดยตระกูลเป๋าของพวกคุณ แต่...…” วันนี้เฟิงหานชวนอารมณ์ดีและพูดตามจริงว่า: “พระเจ้าช่างสวยงาม ผมลงจอดที่หน้าห้องของคุณพอดี และยื่นมือจับราวที่ระเบียงของคุณแล้วกระโดดเข้ามาที่ระเบียง”

“ดังนั้น จึงไม่มีใครสังเกตเห็นผมชั่วขณะ เว้นแต่จะถูกกล้องวงจรปิดถ่ายไว้” เขากล่าวเสริมขึ้นอีกไม่กี่ประโยค

เป๋าฮวน : "......"

นี่มันคืออะไรกับอะไรกันเนี่ย?

“คุณ......เฟิงหานชวน ดังนั้น คุณมาทำอะไรที่ประเทศเฉิน?” เป๋าฮวนขมวดคิ้วและถาม

“ผมมาที่นี่เพื่อถามคุณให้ชัดเจน!” สีหน้าของเฟิงหานชวนเปลี่ยนไปกะทันหัน เปลี่ยนเป็นหมองคล้ำและหมองคล้ำมาก

เสียงเหมือนถูกบีบออกจากช่องว่างระหว่างฟัน ท่าทางแตกต่างจากเมื่อครู่อย่างกับคนละคน

เป๋าฮวนกระตุกมุมปากและถามกลับว่า "มีอะไรน่าถาม? คงไม่ใช่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราเมื่อคืนนี้ ทั้งหมดก็เป็นชายหญิงที่โตแล้ว คุณคงไม่คิดที่จะให้ฉันรับผิดชอบใช่ไหม? "