อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 352

“คุณ......เฟิงหานชวน คุณบ้าไปแล้ว! ทำไมคุณถึงใส่แค่นี้.....”

เป๋าฮวนชี้ไปที่เขาและดุด่า แต่ดวงตาทั้งคู่เกือบมองตรง

ปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปร่างของเฟิงหานชวนยอดเยี่ยมจริงๆ ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษ เธอคิดว่ายอดเยี่ยมแบบที่ชายอื่นไม่สามารถเทียบได้

อาจเป็นเพราะเหตุผลนี้ เธอจึงคิดที่จะยืมเมล็ดพันธุ์ของเฟิงหานชวน

แต่ไม่ได้คาดคิดว่า เพิ่งยืมกลับมาได้ไม่นาน ชายคนนี้ก็ไล่ตามมา

โชคดีที่เธอดูออกว่าเฟิงหานชวนไม่รู้แผนการของเธอ ไม่เช่นนั้นจะไม่มีทางร่วมมือกับเธอเด็ดขาด

ถึงแม้ว่าเฟิงหานชวนจะร่วมมือ แต่ก็เพราะต้องการเด็กคนนั้น และต้องการเก็บเด็กไว้เป็นทายาทต่อไป อย่างไรก็ตามเฟิงหานชวนก็อายุมากขนาดนี้แล้ว และก็ไม่มีทายาท

เพียงแต่ ลูกที่เธอเป๋าฮวนเป็นคนคลอด เป็นทายาทของตระกูลเป๋า ไม่ใช่ทายาทของตระกูลเฟิง

ดังนั้นเธอจะต้องปิดบังเฟิงหานชวน

“มาแบบเร่งรีบ ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ตัวนี้ในตัว...…ก็เคยใส่แล้วด้วย” เฟิงหานชวนดูไม่เขินอาย แต่พูดตามความจริง

เป๋าฮวนกระตุกมุมปากสองสามครั้ง: "คุณ......คุณเลอะเทอะ!"

เฟิงหานชวน: "....."

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่มีอารมณ์จะพูด เป๋าฮวนรู้สึกว่าคำพูดของเธอค่อนข้างแรง

เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: “คุณอยู่ที่นี่ก่อน ฉันออกไปสักแป๊ป ถ้ามีคนมาเคาะประตู คุณไม่ต้องพูดอะไร”

“คุณจะไปไหน” เฟิงหานชวนถามทันที

“ช่วยคุณหาเสื้อผ้า” เป๋าฮวนเบ้ปาก ปิดประตูแล้วเดินออกไป

เมื่อคิดถึงที่เธอพูดดมื่อครู่ ความสิ้นหวังและความขุ่นเคือเดิมที่มีอยู่ของเฟิงหานชวนได้รับการบรรเทาลงอย่างมาก และเขายังเดาในใจว่าหรือเป็นเพราะนายท่านเป๋า เป๋าฮวนถึงได้ไปจากเขา?

เฟิงหานชวนนั่งลงรออยู่ข้างเตียง ไม่นานนักเป๋าฮวนก็เขย่งเท้ากลับมา

เป๋าฮวนปิดประตู โยนเสื้อผ้าในมือให้เฟิงหานชวนแล้วพูดว่า “ไปเปลี่ยนซะสิ!”

เฟิงหานชวนหยิบเสื้อผ้าในมือขึ้นและพบว่าเป็นกางเกงขาสั้นตัวหนึ่งและชุดนอนผ้าไหมหนึ่งชุด

“นี่เป็นของใคร?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขามีนิสัยรักความสะอาดแม้ว่าเขาจะใส่เสื้อผ้าสกปรกของตัวเอง เขาก็จะไม่ใส่เสื้อผ้าที่ซักแล้วของคนอื่น

เป๋าฮวนดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของเฟิงหานชวนและตอบทันทีว่า "ฉันรู้ว่าคุณรักความสะอาด นี่เป็นชุดใหม่ที่ยังไม่ได้ใส่ มีป้ายห้อยอยู่ คุณลองมองหาป้ายห้อยข้างในดูได้"

ขณะที่เป๋าฮวนกำลังพูดอยู่นั้น เฟิงหานชวนก็บังเอิญไปแตะโดนป้าย เมื่อเห็นชื่อแบรนด์บนป้ายเขาก็ถามเสียงทุ้มว่า “นี่เป็นของเป๋าเฉินลูกบุญธรรมที่คุณตาคุณเลี้ยงไว้เหรอ?”

“คุณรู้ได้อย่างยังไง?” เป๋าฮวนประหลาดใจเล็กน้อย คิดว่าเฟิงหานค้นหาเจอแม้กระทั่งสถานะของเป๋าเฉิน

“ฮวนฮวน เรื่องเหล่านี้ไม่ได้ยากสำหรับผม” สีหน้าของเฟิงหานชวนหมองลง

สำหรับความประหลาดใจของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเป๋าฮวนกำลังคลางแคลงใจถึงความสามารถของเขา

“ได้ คุณเก่งกาจ คุณฉลาด และมีความสามารถสูง!” เป๋าฮวนแอบกลอกตาแล้วหันกลับ เดินอ้อมไปรอบปลายเตียงถึงอีกด้านหนึ่งของเตียงใหญ่

เมื่อเห็นว่าเธอนอนลง เฟิงหานชวนก็มองกลับมาที่เธอและถามทันทีว่า: "คุณไม่ใช่เคยบอกว่าชินกับการนอนทางด้านเหนือ?"

ตอนนี้เขานั่งอยู่ทางด้านเหนือของเตียงใหญ่ ส่วนเป๋าฮวนก็นอนอยู่ทางด้านใต้ของเตียงแล้ว

“ถ้าคุณอยู่ทางด้านเหนือ งั้นฉันก็จะนอนทางด้านใต้ ยังไงก็เหมือนกัน” เป๋าฮวนหันศีรษะไปหาเขาด้วยท่าทางที่ไม่แยแส และพูดเสริมขึ้นว่า “อาจเพราะอยู่บ้านแล้วรู้สึกปลอดภัย นอนทางไหนก็ได้ทั้งนั้น"

เดิมทีเฟิงหานชวนคิดที่จะเปลี่ยนฝั่งกับเธอ แต่เมื่อได้ยินคำว่า"บ้าน"ที่เป๋าฮวนพูด ใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อทันที