อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 357

เมื่อได้ยินสิ่งที่เฟิงหย่าพูด สีหน้าเป๋าฮวนเปลี่ยนเป็นซีดเขียว

เธอเกือบจะเชื่อคำพูดของเฟิงหานชวน ในตอนนี้เฟิงหย่าได้ขุดข้อเท็จจริงออกมา

หลีซืออวิ๋นยังไงก็เป็นคุณหนูที่สูงส่ง และไม่ได้เป็นโรคประสาท ถ้าเฟิงหานชวนไม่มีคำใบ้ใด หลีซืออวิ๋นจะเป็นคนเริ่มพูดอย่างนั้นหรือ?

เป๋าฮวนแค่ใช้นิ้วเท้าคิดก็น่าจะรู้ เฟิงหานชวนหลอกเธออีกแล้ว

สีหน้าของเฟิงหานชวนตกตะลึง เมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงที่เด็ดขาดของเฟิงหย่า ถึงกับสงสัยว่าตัวเองนอนละเมอไปหรือเปล่า หรือตัวเองไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรกับหลีซืออวิ๋น?

เมื่อเห็นท่าทางที่งุนงงของเฟิงหานชวน เป๋าฮวนก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น รู้สึกว่าเฟิงหานชวนกลัวความผิดและไม่กล้ายอมรับมัน

“อาสาม ทำไมคุณถึงไม่พูดอะไร? ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนกันแน่? คุณใช้เงินจำนวนมากเพื่อประมูลไพลินของราชินีซีซาร์ในงานประมูล ไม่ได้ต้องการขอพี่อวิ๋นแต่งงานเหรอ?”

เสียงของเฟิงหย่ามาจากกระบอกฟังอีกครั้ง และยังมีความสับสนมากขึ้น: “หรือคุณไม่คิดจะขอพี่อวิ๋นแต่งงาน?”

“สวรรค์!” เฟิงหย่าอุทานเองอีกครั้ง เธอปิดปากและถามอย่างเหลือเชื่อว่า: “ข้างๆคุณมีพี่อวิ๋นที่เป็นเพศตรงข้ามเพียงคนเดียวและพวกคุณเป็นคู่กัน ถ้าไม่ใช่พี่อวิ๋น ยังจะมีใครอีก?"

แม้ว่าเฟิงหย่าจะถามเฟิงหานชวน แต่ก็เป็นการพึมพำพูดกับตัวเอง และเธอก็แปลกใจอยู่กับตัวเองอยู่นั่น

“พูดแบบนี้ หรือว่าฉันจะเข้าใจผิด? งั้น......ถ้าอย่างงั้นฉันจะอธิบายให้พี่อวิ๋นยังไง จบเห่แล้ว! นี่มันแย่เกินไปแล้ว!”

“เดี๋ยวก่อน อาสาม ถ้าไม่ใช่พี่อวิ๋น แล้วคุณประมูลไพลินเม็ดนั้นไปให้ผู้หญิงคนไหน พวกเรารู้จักไหม?”

เฟิงหย่าพูดเรื่อยเปื่อยเป็นเวลานาน แต่พูดจับต้นชนปลายจนแทบจะทำให้ละเอียดชัดเจนมากแล้ว

เป๋าฮวนตะลึงอยู่ที่เดิม

หนึ่งนาทีที่แล้ว เธอยังคิดอยากจะผลักหัวของเฟิงหานชวนเข้าไปในชักโครก แต่ตอนนี้หลังจากได้ยินคำพูดของเฟิงหย่า เธอถึงรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิดเป็นทอดๆต่อกัน

เริ่มต้นจากงานประมูล เฟิงหานชวนได้ประมูลไพลินของราชินีซีซาร์ ซึ่งเป็นไพลินเม็ดที่เธอต้องการประมูล

ส่วนเฟิงหย่าหลังจากรู้เรื่องนี้ เธอคิดว่าเฟิงหานชวนต้องการใช้ไพลินขอหลีซืออวิ๋นแต่งงาน ส่วนหลีซืออวิ๋นก็เชื่อคำพูดของเฟิงหย่า คิดว่าเฟิงหานชวนกำลังจะขอเธอแต่งงาน แต่เธอรอไม่ไหวก็เลยส่งข้อความพวกนั้น

หลังจากเห็นข้อความพวกนั้น เข้าใจผิดคิดว่าเฟิงหานชวนจะขอหลีซืออวิ๋นแต่งงาน เข้าใจผิดคิดว่าเฟิงหานชวนหลอกลวงเธอโดยอ้างว่าตัวเองเป็นโสด ทั้งที่จริงๆแล้วคิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น

เฟิงหย่าเข้าใจเฟิงหานชวนผิด ทำให้หลีซืออวิ๋นเข้าใจเฟิงหานชวนผิดด้วย และหลีซืออวิ๋นก็ทำให้ตัวเองเข้าใจเฟิงหานชวนผิดอีก......

ล้วนเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด

“พวกคุณรู้จักกัน”

ทันทีที่เป๋าฮวนจัดการความคิดเสร็จ เสียงทุ้มของชายหนุ่มก็ค่อยๆดังขึ้น

เธอตกใจและนึกถึงคำถามของเฟิงหย่าที่ถามเฟิงหานชวนเมื่อครู่ทันที และเดาคำตอบที่เฟิงหายชวนกำลังจะตอบได้โดยไม่รู้ตัว

เธอยื่นมือออกเพื่อปิดปากของเฟิงหานชวน แต่ในวินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็พูดไปว่า: "เฉินฮวนฮวน"

“อะไรนะ? เฉินฮวนฮวน?” เฟิงหย่ารู้สึกอธิบายไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า

เฉินฮวนฮวน......เธอตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น……

“อาสาม คุณประมูลอัญมณีเม็ดนั้นเพื่อมอบให้เฉินฮวนฮวนหรือ?” เฟิงหย่าผงะและกลืนน้ำลาย แล้วดวงตาของเธอเบิกกว้างพร้อมกับยืนยันอีกครั้ง

“ใช่” เฟิงหานชวนตอบ

เป๋าฮวนได้ยินอยู่ข้างๆอย่างชัดถ้อยชัดคำและเข้าอกเข้าใจ

พอได้แล้ว!

ตอนนี้เธอ "ตายแล้วฟื้นคืนชีพ" เป็นที่คาดเดาว่าทุกคนคงรู้แล้ว

“อาสาม ดังนั้นคุณเอาไพลินราคาแพงขนาดนั้นไปให้คนตายเหรอ?” เฟิงหย่าไม่เคยคาดคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

เธอคิดว่าอาสามของตัวเองประมูลไพลินที่สุภาพสตรีชอบ มอบให้กับเพศตรงข้าม และเพศตรงข้ามที่เหมาะสมคนนั้นมีเพียงหลีซืออวิ๋นคนเดียวเท่านั้น

แต่เธอไม่เคยคิดว่าจะยังมีคนตายอีกหนึ่งคน ภรรยาที่เสียชีวิตไปของอาสาม——เฉินฮวนฮวน

“เธอยังไม่ตาย” เสียงของเฟิงหานชวนสงบนิ่ง

เขาไม่ได้ขอความยินยอมจากเป๋าฮวนก็เปิดเผยความจริงที่ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เพราะเขาต้องการให้เธอ "มีชีวิตอยู่" ให้เธอกลับมาอยู่เคียงข้างตัวเอง

เมื่อเป๋าฮวนได้ยินเฟิงหานชวนบอกเฟิงหย่าแบบนี้ ก็ไม่สามารถหยุดมันได้อีกแล้ว ดังนั้นจึงทำใจให้สงบ

ให้ทุกคนรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ได้มีอะไรมารบกวนเธอ

เพียงแต่ว่า ปลายอีกด้านของโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง

ทั้งเฟิงหานชวนและเป๋าฮวนคิดว่าเฟิงหย่าวางสายแล้ว แต่ในวินาทีต่อมา เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังออกมาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์: "อ๊า—"

“อาสาม คุณบ้าไปแล้ว! คุณป่วยหนักกว่าเดิมอีก!!!”

“อาสาม ฉันจะบอกเรื่องนี้กับคุณปู่ พวกเราจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาให้ดีอย่างแน่นอน! พวกเราจะไม่ทิ้งคุณ!”

“อาสาม คุณอยู่ที่ไหน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะเรียกพี่ชายมาด้วย แล้วเราจะไปรับคุณไปที่โรงพยาบาล——”

เมื่อได้ยินเฟิงหย่าตะโกนอย่างต่อเนื่องและคิดว่าเฟิงหานชวนกลายเป็นโรคประสาท เป๋าฮวนก็ทนฟังไม่ได้อีกต่อไป

เธอตะโกนใส่โทรศัพท์มือถือของเฟิงหานชวนทันที: "ไม่ต้องตะโกนแล้ว! อาสามของคุณไม่ได้บ้า!"

“เธอเป็นใคร? อาสามของฉันบ้าไปแล้ว เขาบ้าไปแล้วจริงๆ! เขาคิดว่าภรรยาที่ตายไปแล้วของเขายังไม่ตาย เขาไม่ได้เป็นบ้าจะเป็นอะไร? เขาบ้าเข้าขั้นรุนแรงแล้ว...…”

เฟิงหย่ายังพูดไม่ทันจบ เป๋าฮวนก็ขัดจังหวะทันที: “ขอโทษค่ะ คุณหยุดสักครู่”

“เธออยากจะพูดอะไร? เธอเป็นใคร?” เฟิงหย่ารู้สึกกังวลใจมากในตอนนี้ ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามยังสามารถพูดอย่างใจเย็นได้ ทำให้เธอโกรธจัด

ขณะเฟิงหย่าต้องการดุด่าใครซักคน เธอก็ได้ยินเสียงที่ไม่แยแสของเป๋าฮวนจากปลายสายอีกด้าน: “ฉันก็คือเฉินฮวนฮวน”

“เธอรีบเอาโทรศัพท์มือถือให้อาสามของฉัน ฉันรำคาญคุณ!” เฟิงหย่าที่ยังคงตะโกนจู่ๆก็หยุดกะทันหัน

หลังจากนั้น เธอตกใจและเปิดปากพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก: “เธอ......เธอ......เธอพูดว่าอะไร เธอ......เธอคือเฉินฮวนฮวน?”

“อืม ฉันยังไม่ตาย ฉันคือเฉินฮวนฮวนจริงแท้ และอาสามของคุณก็ไม่ได้บ้า” เป๋าฮวนอธิบายอย่างจริงจัง

หากเธอไม่ยอมรับสถานะของเธอในตอนนี้ เฟิงหานชวนก็จะถูกคิดว่าเป็นคนบ้า คิดว่าเป็นโรคประสาท

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่จริงจังของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนซึ่งยืนอยู่ข้างเธอไม่ได้พูดอะไร แต่มุมปากของเขาเผยอขึ้นเล็กน้อยและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้น

ในความเห็นของเขา ตราบใดที่เป๋าฮวนยอมรับ เขาก็มีโอกาส

มีโอกาสที่เป๋าฮวนจะกลับมาหาเขา

จู่ๆไม่มีเสียงที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์

เป๋าฮวนขมวดคิ้วหันศีรษะมองเฟิงหานชวนด้วยความสงสัยบนใบหน้า แล้วยักไหล่แสดงอาการงุนงง

ในเมื่อเธอก็ยอมรับแล้ว ทำไมเฟิงหย่าถึงไม่ยอมพูดอะไรเลย?

“ฮวนฮวน เสี่ยวหย่าน่าจะแปลกใจเล็กน้อย คราวหน้าผมจะพาคุณไปเจอเธอ” เฟิงหานชวนเอื้อมมือออกไปจับมือเล็กของหญิงสาว แล้วใช้นิ้วลูบหลังมือของเธอเบาๆ

เจอเฟิงหย่า?

พาเธอไปเจอเฟิงหย่า?

เป๋าฮวนชะงักงัน เธอตอบตกลงไปเจอเฟิงหย่าเมื่อไหร่? เฟิงหานชวนคิดตัดสินใจเองมากเกินไปแล้ว!

“อา——อ๊าอ๊าอ๊า——”

ในขณะเดียวกันนี้ เสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัวของผู้หญิงดังขึ้นจากปลายสายอีกด้าน：“ผี！！！”