อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 37

“อา! อา…ชิ่ว…”

ทันทีที่เฉินฮวนฮวนพูดประโยคนั้นจบ จากนั้นเสียงจามก็ดังลั่นไปทั่วห้อง

อีกทั้งเสียงจามนี้ก็ดังเสียจนน้ำมูกของเธอกระเด็น และน้ำลายก็กระเด็นใส่หน้าของเฟิงหานชวน

เฉินฮวนฮวนยืนนิ่งเป็นหินไปแล้ว และเฟิงหานชวนก็นิ่งเป็นหินไปแล้วเช่นเดียวกัน

“อ่า…” เมื่อเฉินฮวนฮวนได้สติกลับมา เธอปิดจมูกและปากทันที ก่อนจะกรีดร้องเสียงแหลม

หลังจากนั้น เธอรีบหันกลับไปเปิดประตู และรีบวิ่งออกไปพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวาย

เมื่อกลับมาที่ห้อง หัวใจของเฉินฮวนฮวนเต้นโครมคราม ใจสั่นราวกับจะหลุดออกมาข้างนอก

เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่า ช่วงเวลาสำคัญเช่นนั้น เธอจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และจามเสียงดังอย่างนั้น

จามไปแล้วก็ช่างเถอะ แต่เธอนึกไม่ถึงว่า…น้ำมูกจะกระเด็นออกมา

เฉินฮวนฮวนรีบเข้าไปในห้องน้ำ ยืนอยู่หน้ากระจกตรงอ่างล้างมือ เธอยกมือขึ้นปิดจมูก น้ำมูกสีเหลืองยังคงไหลย้อยออกจากรูจมูกของเธอ

“ฮือ…” เฉินฮวนฮวนอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมา

เธอไม่คิดเลยว่า ช่วงเวลาสำคัญเช่นนั้นจะเกิดเรื่องน่าอายเช่นนี้

เธอหยิบกระดาษทิชชู่มา แล้วรีบเช็ดน้ำมูกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก้มลงล้างหน้าด้วยน้ำเย็น

หลังจากเช็ดทำความสะอาดเสร็จ มองตัวเองที่สะอาดแล้วอยู่หน้ากระจก เธอก็เกาศีรษะด้วยความหงุดหงิด

ตอนนี้ เธอไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเฟิงหานชวนอย่างไร

อีกอย่าง เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนเป็นพวกรักความสะอาดมาก น้ำลายของเธอกระเด็นใส่หน้าเฟิงหานชวน นี่…

เฉินฮวนฮวนไม่รู้จริงๆ ว่าจะทำอย่างไร หัวสมองของเธอว่างเปล่า จากนั้นเธอก็เดินกลับเข้ามาในห้อง

เมื่อคิดอยู่สักครู่ เธอก็สูดหายใจเข้าลึกแล้วออกจากห้อง ทว่ากลับต้องชะงักฝีเท้าลงทันที

เฟิงหานชวนก็เพิ่งเปิดประตูออกมาพอดี

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว สีหน้าของเขาเรียกได้ว่าดูไม่ดีเอาเสียเลย ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ

“อาสาม ฉัน…” เฉินฮวนฮวนย่างเท้าเข้าไปหาเขา

ทว่า เฟิงหานชวนไม่ได้ตอบสนองอะไร เขาเดินตรงไปที่บันได เพื่อหลีกเลี่ยงเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนนิ่งไปครู่หนึ่ง หลังจากตั้งสติกลับมาได้ เธอก็รีบลงไปชั้นล่าง และเดินตรงไปที่ห้องอาหาร

เฟิงหานชวนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เขายังคงนั่งอยู่ตำแหน่งเดิมที่เคยนั่ง เขาแค่ไม่ได้มองที่เธอเลย

เฉินฮวนฮวนนั่งลงตรงข้ามเขา มือเล็กๆ ทั้งสองข้างบีบเข้าหากันแน่น เธอเหลือบมองเฟิงหานชวนอยู่บ่อยๆ ทว่าชายหนุ่มไม่แม้แต่จะปลายตามองเธอเลยแม้แต่น้อย

น้ำมูกของเธอ ทำให้เขาไม่อยากเจอเธออีกหรือเปล่า หรือเป็นน้ำลายของเธอ ทำให้เขาไม่อยากเจออีก

ตอนนี้เฟิงหานชวนหมดความสนใจในตัวเธอแล้วหรือยัง

“อา…อาชิ่ว…” ขณะที่เฉินฮวนฮวนกำลังคิดเรื่องนี้ เธอก็จามออกมาอีกอย่างห้ามไม่ได้

คราวนี้เธอมีประสบการณ์แล้ว เธอรีบหันหน้าหนีไปอีกด้านแล้วจามออกมา ไม่ได้กระเด็นใส่หน้าเฟิงหานชวนอีก

หลังจากจามแล้ว เธอก็รู้สึกคอแห้งเล็กน้อย เธอจึงไอขึ้นอย่างห้ามไม่ได้

เมื่อคืนเธอเผลอหลับไปบนพื้นแล้วก็คงเป็นหวัด ดังนั้นเช้านี้เธอถึงได้จามและไอเช่นนี้

แม้ว่าเฟิงหานชวนเหมือนไม่ได้มองเฉินฮวนฮวนอยู่ก็ตาม ทว่าความจริงเขากลับแอบสังเกตเฉินฮวนฮวน เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แสดงได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

“แค่กๆๆ…” เฉินฮวนฮวนกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แล้วก็ไอขึ้นมาหลายครั้ง

เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเข้าหากัน เสียงเย็นของเขาตวาดขึ้น “หุบปาก ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว!”

เขามองไม่ออกจริงๆ ผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นลวดลายอะไรอยู่กันแน่!