อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 38

หน้าประตูคฤหาสน์ที่คุ้นเคย เฉินฮวนฮวนเอื้อมมือไปกดกริ่ง

รหัสผ่านประตูถูกเปลี่ยนแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเข้าไปได้ เธอทำได้เพียงกดกริ่งเท่านั้น

ไฟในคฤหาสน์ยังเปิดอยู่ ดังนั้นต้องมีคนอยู่ในบ้านอย่างแน่นอน

ตามที่คาดไว้ ผ่านไปไม่ไม่นานนัก เฉินเหม่ยเจวียนที่อยู่ในชุดเดรสกำมะหยี่ ท่วงท่าที่ยักย้ายบิดสะโพกอย่างติดจริตของเธอกำลังเดินเข้ามาหาเฉินฮวนฮวน

“โอ้ นี่นายหญิงของตระกูลเฟิงใช่ไหม ทำไมวันนี้ถึงมีเวลากลับมาบ้านได้ล่ะ” เฉินเหม่ยเจวียนกลอกตา และกล่าวอย่างไม่จริงใจนัก

“เฉินเหม่ยเจวียน เฉินเจี้ยนหมินอยู่บ้านหรือเปล่า ให้เขาออกมาพบฉัน!” เฉินฮวนฮวนไม่มีเรี่ยวแรงมากนัก เธอแทบจะแผดเสียงลั่นอย่างสุดกำลัง

“เฉินฮวนฮวน ตั้งแต่เธอเป็นคางคกขึ้นวอ คำพูดคำจาไม่เหมือนเดิมเลยนะ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าเรียกชื่อของพ่อตัวเอง เธอไม่มีความกตัญญูสักนิดเลยจริงๆ !” เฉินเหม่ยเจวียนตบปากเธอ เผยให้เห็นท่าทีเหยียดหยาม

“พ่อของฉัน? เขามีคุณสมบัติที่จะเป็นพ่อด้วยเหรอ” เมื่อนึกถึงเฉินเจี้ยนหมินที่หลอกเธอ ขายเธอราวกับเป็นสินค้า เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกว่าร่างของเธอใกล้จะระเบิดเต็มที

ในเวลานี้เอง แสงไฟสาดส่องเข้ามาแต่ไกล จากนั้น รถคันหนึ่งก็มาจอดอยู่หน้าประตูคฤหาสน์

ดวงตาของเฉินฮวนฮวนพร่ามัวไปชั่วขณะ เธอจำได้ว่ารถคันนี้เป็นของเหยี่ยจิ่งเฉิน ตอนนี้เอง เหยี่ยจิ่งเฉินและเฉินซิวโหรวกำลังนั่งอยู่ในรถ

เมื่อเห็นว่าเฉินฮวนฮวนอยู่ตรงนั้น เฉินซินโหรวก็ลงจากรถทันที เมื่อนึกถึงชานมเหนียวเหนียวที่เลอะตัวเองเมื่อวาน เธอก็ถลาเข้าไปตบหน้าเฉินฮวนฮวนด้วยความโกรธแค้น

เสียง “เพียะ!” ดังขึ้นสนั่น

เดิมทีเฉินฮวนฮวนมีไข้อยู่แล้ว หัวสมองของเธอรู้สึกมึนงง การตอบสนองค่อนข้างช้า ขณะที่เธอถูกซินโหรวตบ เธอยังไม่ทันตอบสนองอะไร

ในเวลานี้ เธอรู้สึกว่ามีเสียงหึ่งๆ ดังอื้ออึงในหู และปวดแสบปวดร้อนที่แก้มของเธอ

“นังตัวแสบ ใครให้เธอกล้ากับฉันแบบนี้! ไม่คิดว่าเมื่อวานเธอจะกล้าเทชานมใส่ฉัน!” จนกระทั่งตอนนี้อารมณ์กรุ่นโกรธของเฉินซินโหรวก็ยังไม่จางหาย

ถ้าเมื่อวานไม่อยู่ในที่สาธารณะอย่างร้านชานม เธอกลัวจะถูกคนอื่นเห็น ไม่อย่างนั้นเธอคงจะถลาไปฉีกกระชากเฉินฮวนฮวนออกเป็นชิ้นๆ นานแล้ว

อดใจรอไม่ไหวแล้ว!

“ซินโหรว ลูกว่าอะไรนะ เฉินฮวนฮวนเทชานมใส่ลูก?” เนื่องจากเมื่อคืนเฉินซินโหรวไม่ได้กลับมา ดังนั้นเฉินเหม่ยเจวียนจึงไม่รู้เรื่องนี้

เสียง “เพียง!” ดังขึ้น

เฉินซินโหรวยังไม่ทันได้เอ่ยตอบแม่ของเธอ ใบหน้าของเธอก็ถูกตบจนหันไปอีกด้าน เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ และหันกลับมาทันที

“เฉินฮวนฮวน เธอกลับตบฉันเหรอ!” เฉินซินโหรวร้องขึ้นเสียงแหลม

“ฉันก็ตบเธอไง!” เฉินฮวนฮวนรู้สึกเวียนศรีษะมาก ทว่าเธอยังคงแข็งใจเอาไว้ และตะโกนใส่หญิงสาวตรงหน้า

ในตอนนี้เอง ประตูก็เปิดออก เฉินเหม่ยเจวียนพรวดพราดเข้ามาหาเธอและผลักเธอลงไปกองที่พื้น

เฉินฮวนฮวนรู้สึกตรงหน้าเธอเป็นภาพทับซ้อน ราวกับทุกอย่างรอบตัวเธอพร่ามัวไปหมด

จากนั้น ร่างกายของเธอก็ถูกเตะอย่างแรง ราวกับกระดูกจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“คุณน้า หยุดเตะได้แล้วครับ ถ้าเตะอีกถึงตายเลยนะ!” เหยี่ยจิ่งเฉินห้ามการกระทำของเฉินเหม่ยเจวียน

“อาเฉิน ซินโหรวของพวกเรารักเธอจนสุดหัวใจ ถ้าตอนนี้เธอยังทำให้ซินโหรวเสียใจ เธอมันก็ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีแล้วจริงๆ ! เธอไม่เห็นเหรอว่า เมื่อกี้เฉินฮวนฮวนรังแกซินโหรวยังไง มันไม่เพียงแต่ตบซินโหรว ยังเทชานมใส่อีก มันก็สมควรตาย!” เฉินเหม่ยเจวียนเตะเฉินฮวนฮวน พร้อมกับกล่าวสั่งสอนเหยี่ยจิ่งเฉิน