อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 417

เฟิงหานชวนสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดหรือเปล่า จากนั้นเป๋าฮวนก็ส่งโทรศัพท์ให้เขา

เมื่อเห็นผู้ชายตัวเตี้ยและในวิดีโอ เขาก็ขมวดคิ้วทันที ไม่แปลกใจที่เป๋าฮวนบอกว่าเฉินเจี๋ยขี้เหร่ ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่ขี้เหร่ แต่ยังดูเป็นคนที่อารมณ์ค่อนข้างแย่อีกด้วย

“อาหาน ตาของหลีซืออวิ๋นมีปัญหาหรือเปล่า? ผู้ชายแบบนี้ให้ฟรี ฉันก็ไม่เอา!” เป๋าฮวนโพล่งออกมาโดยไม่ลังเล

ความขยะแขยงเกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอ

ไม่ใช่ว่าเธอดูถูกสายตาของหลีซืออวิ๋น แต่คนอย่างเฉินเจี๋ยอธิบายยากจริงๆ

เฟิงหานชวนก็แสดงท่าทางขยะแขยงเช่นกัน

ผู้ชายแบบนี้ แค่ดูแวบแรกก็รู้ว่าไม่เหมือนคนปกติ และแถมยังเป็นคนที่เห็นเงินแล้วตาโต สามารถทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน

ปฏิเสธไม่ได้ว่าสายตาของหลีซืออวิ๋นนั้นแย่มาก!

“ฉันรู้แล้ว!” เป๋าฮวนตะโกนทันที ราวกับนึกขึ้นอะไรบางอย่าง

“คุณรู้อะไร?” เฟิงหานชวนมองเธอและถามด้วยความสงสัย

เป๋าฮวนกลอกตา จากนั้นยืนขึ้น ด้วยความสูงจากเตียง เธอสามารถสบตากับเฟิงหานชวนได้

เธอเอียงศีรษะ วางริมฝีปากไว้ที่หูของผู้ชาย มือข้างหนึ่งแตะข้างปากของเธอ และกระซิบ: "บางทีเฉินเจี๋ยอาจจะเก่งเรื่องนั้นมาก...เลยทำให้หลีซืออวิ๋นติดใจ”

มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุก: "..."

ภรรยาตัวน้อยของเขา ในหัวคิดแต่เรื่องแบบนี้?

เฉินเจี๋ยเป็นหนึ่งในฆาตกร ทำงานแลกเงิน เป็นหนึ่งในนั้นที่ทำร้ายเป๋าฮวน

ตอนนี้เป๋าฮวนไม่วิตกหรือกลัว แต่เธอรู้สึกสนใจเรื่องที่ยุ่งเหยิงเช่นนี้?

ผู้หญิงที่ตัวสั่นด้วยความกลัวและเกาะติดเขา เมื่อคืนนี้หายไปไหนแล้ว?

เมื่อเห็นใบหน้าที่บึ้งตึงของผู้ชาย เป๋าฮวนก็ปิดปากทันที จ้องมาที่เขา และถามอย่างระมัดระวัง: “อาหาน คุณโกรธเหรอ?”

การแสดงออกของเฟิงหานชวนบึ้งตึงและจริงจังมาก

“อาหาน คุณอย่าโกรธสิ~” เป๋าฮวนคว้าแขนของเขา เขย่าแขนแล้วพูดอย่างอารมณ์ดีว่า: “คุณเก่งที่สุดในใจของฉันแล้ว~”

เฟิงหานชวน: "???"

เธอคิดว่าเขากำลังโกรธเรื่องนี้เหรอ?

“อาหาน งั้นฉันจะจุ้บคุณ ใจเย็นๆ โอเคไหม~” จากนั้นเป๋าฮวนก็หอมแก้มเขา

ใบหน้าเดิมของเฟิงหานชวนที่บูดบึ้งจางหายไปทันที

ผู้หญิงบ้า!

เป๋าฮวนเกิดมาเพื่อเป็นศัตรูตัวฉกาจ!

“ฮวนฮวน” เขากระซิบ

ฝ่ามือใหญ่จับแก้มอันอ่อนนุ่มของเธอ ถูเบาๆ แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม: “ผมเป็นห่วงคุณ ไม่ได้โกรธคุณเพราะเรื่องแบบนี้”

เป๋าฮวนกระพริบตา แล้วพูดด้วยสีหน้านิ่ง: “ฉันรู้ มีคุณอยู่ ฉันไม่กังวลอะไรอีกแล้ว”

ท่าทางการพึ่งพาของผู้หญิง ทำให้ร่างกายของเฟิงหานชวนแข็งขึ้นทันที เขาเหยียดแขนออก รัดเอวของผู้หญิงแล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

เพียงกอดเธอไว้ครู่หนึ่ง เฟิงหานชวนก็ปล่อยเธอ จ้องไปที่ผู้หญิงด้วยดวงตาสีเข้ม แล้วถามว่า: "คุณหิวไม่ใช่เหรอ? ไปห้องครัวกับผม ผมจะทำสเต็กให้คุณเอง"

“ห้องครัว...สเต็ก...” เป๋าฮวนพึมพำ หน้าลังเลเล็กน้อย

ตอนเช้าของเมื่อวาน ในห้องครัว เพราะเธอกับเฟิงหานชวน...จากนั้นสเต็กก็ไหม้ อีกอย่างบ้านแม่หลี่เกือบเห็นพวกเขาทำอะไรกัน

เมื่อเห็นการแสดงออกที่พัวพันของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนก็กลั้นยิ้มและพูดอย่างเจาะจงว่า: “ไม่ต้องกังวล ครั้งนี้เป็นอาหารเช้าจริงๆ จะไม่มีอย่างอื่นอีกแล้ว”

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเฟิงหานชวน สีหน้าของเป๋าฮวนก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เธอไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นในห้องครัว

“อืม” เธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและมองคนตรงหน้าอย่างคาดหวัง

ท่าทางดีใจของเธอ ทำให้จิตใจของเฟิงหานชวนเต้นแรงอีกครั้ง แต่เขารีบตั้งสติและอุ้มเธอ ลงไปชั้นล่าง

เป๋าฮวนถูกปล่อยลงเมื่อถึงห้องครัว เธอเพิ่งตระหนักว่าเธอยังไม่ได้แปรงฟัน ล้างหน้า!

หันหลังกลับออกไป แต่เฟิงหานชวนจับแขนของเธอไว้ เขาพูดว่า: “รอกอนสเต็กก่อน กินเสร็จผมจะพาคุณขึ้นไป”

“ฉันมีมือมีเท้า ไม่ต้องการให้คุณอุ้มฉัน คนอื่นเห็น มันไม่ดี!” เป๋าฮวนกระซิบอย่างโกรธเคือง

ในเวลานี้ แม่บ้านหลี่เข้ามาถามอย่างกังวลว่า: “ฮวนฮวนคุณตื่นแล้วเหรอ? อยากกินอะไรไหม? อาหารเช้าที่ฉันเพิ่งทำ พวกเขากินไปหมดแล้ว”

จู่ๆเป๋าฮวนก็นึกขึ้นได้ว่า ยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนในคฤหาสน์นี้ และมีจิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่งอีกด้วย

เธอยิ้มและตอบอย่างรวดเร็ว: “ไม่เป็นไรแม่บ้านหลี่ อาหานบอกว่าจะทำสเต็กให้”

“โอเคโอเค ถ้าคุณชายสามจะลงมือเข้าครัวเอง แม่บ้านหลี่อย่างฉันไม่กวนแล้วนะ” แม่บ้านหลี่ยิ้ม แล้วหันหลังกลับและหายตัวไป

ในขณะนี้ มีเพียงเฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวนที่ถูกทิ้งไว้ในห้องครัวที่เงียบสงบ

เฟิงหานชวนหยิบสเต็กออกจากตู้เย็นแล้วพูดว่า:"ฮวนฮวน วันนี้ไม่ออกไปซื้อของสดนะ ของแช่ไว้ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ฉันไม่เรื่องมาก ฉันไม่จู้จี้จุกจิกเหมือนคุณ ฉันกินของในตู้เย็นได้” เป๋าฮวนพูดทันทีว่า “ฉันเป็นเด็กเลี้ยงง่าย”

“เด็ก?” เฟิงหานชวนกระตุกคิ้วและยิ้ม: “คุณแน่ใจว่าคุณเป็นเด็ก? คุณเป็นผู้หญิงที่มีลูกได้แล้ว!”