อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 45

เมื่อเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของหลิ่วเยว่เอ่อร์ ในใจของเกาจวินเซวียนก็เริ่มรู้สึกถึงความสุข

เขายังคงถามต่อไปว่า: "แล้วคุณไม่มีอะไรจะบอกกับผมเหรอ? เกี่ยวกับเฉินฮวนฮวน..."

หลิ่วเยว่เอ่อร์คว้าคอเสื้อเกาจวินเซวียนอีกครั้ง ใบหน้าของเธอซีดเผือก เธอจ้องไปที่เขาและกัดฟันพูดว่า: "คุณบอกเฟิงหานชวนอย่างนั้นเหรอ?"

"ไม่นี่!" เกาจวินเซวียนยักไหล่ เขาหัวเราะดังๆแล้วพูดว่า: "ผมยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลย แล้วผมจะไปบอกเฟิงหานชวนได้ยังไง?"

หลิ่วเยว่เอ่อร์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของเกาจวินเซวียน เธอรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เห็นได้ชัดว่าเกาจวินเซวียนพูดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา แถมยังเอ่ยชื่อของเฉินฮวนฮวนอีก ทำไมเขาถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?

"เยว่เอ่อร์ ผมรู้ว่าคุณมีบางอย่างปิดบังผมอยู่ ตอนนี้คุณแค่ต้องบอกความจริงกับผม แล้วผมจะช่วยคุณเก็บความลับนี้ไว้"ร่องรอยของแสงชั่วร้ายส่องประกายผ่านดวงตาของเกาจวินเซวียน

เขารู้สึกถึงบางอย่างแต่เขาก็ยังไม่แน่ใจนัก ถ้าเขาเปิดเผยเรื่องของหลิ่วเยว่เอ่อร์เขาก็อาจจะไม่ได้รับเงินสิบล้าน

หลิ่วเยว่เอ่อร์จ้องไปที่ผู้ชายตรงหน้าเธอและพยายามหาร่องรอยของการโกหกในดวงตาเขา แต่สุดท้ายเธอก็คิดว่าเกาจวินเซวียนคงน่าจะไม่รู้ความจริง

เมื่อเห็นหลิ่วเยว่เอ่อร์ที่ดูลังเล เกาจวินเซวียนก็จับเอามือของเธอออกไป เขาลดศีรษะลงและจูบเธออย่างรุนแรง จากนั้นก็ยิ้มกว้างให้กับเธอ

หลิ่วเยว่เอ่อร์ตกใจและผลักเขาออกไปทันที เธอพูดด้วยความตกใจว่า: "คุณกำลังทำอะไรอยู่? อย่าลืมว่าฉันเป็นผู้หญิงของเฟิงหานชวนแล้ว! "

"หลิ่วเยว่เอ่อร์ ถึงผมจะพูดไปเท่าไหร่คุณก็ไม่สนใจอยู่ดี อย่าทำเหมือนผมเป็นคนโง่เลย!" เกาจวินเซวียนชี้ไปที่เธอ เขาลดเสียงลงแล้วพูดว่า: "คุณช่วยบอกกับผมให้ชัดเจนหน่อยได้ไหมล่ะ"

หลิ่วเยว่เอ่อร์รู้สึกเพียงว่าในขณะนี้หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความกังวล ถ้าหากเธอยังคงปิดบังเกาจวินเซวียน เกาจวินเซวียนก็จะไปหาเฟิงหานชวนเพื่อพูดเรื่องไร้สาระนี้และทุกอย่างมันก็จะจบลง!

"คุณน่าจะเดาได้ไม่ใช่เหรอ?"หลิ่วเยว่เอ่อร์กัดริมฝีปากของเธอและพูดว่า: "คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ตอนที่เฉินฮวนฮวนมาทำงานแทนฉัน เธอถูกเฟิงหานชวนบังคับและฉันก็โกหกว่าเป็นผู้หญิงในคืนนั้น ดังนั้น...เฟิงหานชวนต้องรับผิดชอบฉัน"

"ฮ่าๆ " เกาจวินเซวียนยิ้มทันทีหลังจากได้ยิน

เมื่อเห็นเกาจวินเซวียนหัวเราะออกมา หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็รู้สึกอับอายมากขึ้นกว่าเดิม และมันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก

เดิมทีแผนของเธอกำลังไปได้สวย แต่ดันมาถูกเกาจวินเซวียนจับได้อีก และยิ่งไปกว่านั้นความคืบหน้าเกี่ยวกับเฟิงหานชวนก็ยิ่งไม่ค่อยดีอยู่ด้วย

ตอนนี้ในหัวสมองหลิ่วเยว่เอ่อร์วุ่นวายไปหมด

"เกาจวินเซวียน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้บอกเฟิงหานชวน! คุณต้องการอะไรก็บอกฉันมา! "หลิ่วเยว่เอ่อร์พูดอย่างกังวลใจ เธอจับมือของเกาจวินเซวียนไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้างและขอร้อง: "เห็นแก่ความรักของเรา ถ้ามันสำเร็จฉันก็จะรวยมากขึ้นในอนาคตและฉันจะไม่ลืมคุณอย่างแน่นอน"

"จะไม่ลืมผมอย่างนั้นเหรอ? แล้วคุณตัดสายโทรศัพท์ผมทำไม หืม? "เดิมทีเกาจวินเซวียนก็ไม่ต้องการอยากที่จะทำตัวน่าเกลียดเกินไปกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ แต่เขารู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อถูกหลิ่วเยว่เอ่อร์ตัดสาย

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะเตะแฟนเก่าของเธอทิ้งไปเพื่อยกตัวเองให้สูงขึ้น

สีหน้าของหลิ่วเยว่เอ่อร์เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก เธอกัดริมฝีปากแน่นพูดอะไรไม่ออก

"เยว่เอ่อร์ ที่จริง...ยังไงซะสุดท้ายพวกเราก็ไม่ได้มีข้อขัดแย้งอะไรนี่ ตอนนี้ผมเองก็มีรุ่นน้องที่คุยด้วยอยู่แล้ว จริงๆผมไม่ได้ต้องการที่เปิดเผยความลับของคุณหรอก"เกาจวินเซวียนก้มตัวลงและเอนตัวไปกระซิบที่หูของหลิ่วเยว่เอ่อร์

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิ่วเยว่เอ่อร์ เธอถามอย่างตื่นเต้นว่า: "จวินเซวียน คุณสัญญาว่าจะปิดบังต่อไปเพื่อฉันใช่ไหม?"

เกาจวินเซวียนมองไปที่ใบหน้าของเธอ ดวงตาของเขาค่อยๆเลื่อนมองลงไปที่หน้าอกของเธอ

"จวินเซวียน ป้าหวังน่าจะกลับมาเร็วๆ นี้…"หลิ่วเยว่เอ่อร์มองออกว่าเกาจวินเซวียนต้องการอะไร

นับตั้งแต่ที่เธอมุ่งเป้าไปที่เฟิงหานชวน เธอก็ไม่เคยมองเกาจวินเซวียนหรือผู้ชายคนอื่นอีกเลยและเธอเองก็ไม่ต้องการมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับผู้ชายคนอื่นนอกจากเฟิงหานชวน

อย่างไรก็ตามเฟิงหานชวนไม่เคยแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้วของเธอเลยด้วยซ้ำ

"ผมรอไม่ไหวแล้ว!"เกาจวินเซวียนเลิกผ้าห่มของหลิ่วเยว่เอ่อร์ออก

ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บปวดและต้องการแค่เล่นสนุกกับเธอ เขาไม่สนใจความรู้สึกของหลิ่วเยว่เอ่อร์เลยสักนิด เขาเพียงแค่ต้องการเล่นสนุกและบีบผู้หญิงคนนี้ให้จนมุมเท่านั้น

"จวินเซวียน อย่า..."หลิ่วเยว่เอ่อร์จับข้อมือของเกาจวินเซวียนไว้ และส่ายหัวอย่างเขินอาย

ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรกับเกาจวินเซวียนในห้องพักของผู้ป่วยได้จริงๆ ถ้าป้าหวังกลับมาล่ะ

อย่างไรก็ตาม หากเธอทำให้เกาจวินเซวียนไม่พอใจ และถ้าเกาจวินเซวียนบอกความจริงออกไป เธอจะสูญเสียมากกว่าที่เธอจะได้รับ

ดังนั้นหลิ่วเยว่เอ่อร์จึงตัดสินใจขึ้นคร่อมเกาจวินเซวียน