อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 46

ร่างกายของเธอถูกปกคลุมไปด้วยร่ม

เฉินฮวนฮวนตกตะลึง ใบหน้าที่ว่างเปล่าของเธอเงยขึ้นและมองไปยังร่างสูงที่อยู่ข้างหน้าเธอ

เฟิงหานชวนกางร่มให้เธอ?

เขาไม่ได้เกลียดเธอหรอกเหรอ? เมื่อเช้านี้เขาวางสายโทรศัพท์ใส่เธอ

"ไม่ได้ดูพยากรณ์อากาศเหรอ?" เมื่อเห็นตัวเธอสั่น เฟิงหานชวนก็รู้สึกโกรธไปหมด

เมื่อวานไข้สูงแล้วยังไม่รู้จักจำ อาการป่วยเมื่อวานก็ยังไม่หายดีแล้วยังมาเดินตากฝนอยู่แบบนี้อีก

"ฉัน....."เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากของเธอและตอบว่า: "เช้านี้ฉันรีบออกจากโรงพยาบาลและรีบตรงไปมหาวิทยาลัยเลย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนกลางคืนฝนจะตก"

ที่จริงแล้ว สิ่งที่เธอต้องการจะสื่อคือเธอรีบจนไม่มีโอกาสได้พกร่มไปด้วย เพราะร่มมันอยู่ในกระเป๋าเดินของเธอที่บ้านตระกูลเฟิง

เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาดูไม่พอใจอย่างมาก เขาพูดอย่างเย็นชาว่า: "เข้ามา"

ขณะที่เขาพูดเขาก็หันกลับไปพร้อมกับร่ม

แต่ในขณะที่กำลังเดินไป พอเขาหันกลับมาก็ยังคงเห็นเธอยืนงงอยู่ที่เดิม

สีหน้าของเฟิงหานชวนนิ่งเรียบ เขาเอื้อมมือออกไปคว้าข้อมือของเธอและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาโอบเธอและพาไปที่ห้องนั่งเล่น

จนกระทั่งพาเธอเข้ามาในห้องนั่งเล่นและปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน เฉินฮวนฮวนถึงค่อยได้สติกลับมา

"อาสาม ขอบคุณ...ขอบคุณ..."ตอนนี้จิตใจของเฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนนิดหน่อย เธอเอ่ยออกมาเสียงเบา

เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเฟิงหานชวนก็ใจดีกับเธอ กางร่มให้เธอและพาเธอเข้ามา

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เกลียดเธอ?

เฟิงหานชวนชำเลืองมองเธอ จากนั้นก็เอาร่มไปวางไว้ข้างๆ เขาเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนทันที

เฉินฮวนฮวนหันไปมองที่แผ่นหลังของเฟิงหานชวน จู่ๆเธอก็เกิดความสงสัยขึ้นมา

เฟิงหานชวนไม่ได้จะออกไปข้างนอกหรอกเหรอ? ทำไมถึงขึ้นไปข้างบนอีกล่ะ?

ช่างเถอะ เธอไม่อยากคิดอะไรมาก เธอรีบเปลี่ยนรองเท้าและเดินขึ้นบันไดไป

เมื่อเธอขึ้นมาก็เห็นว่าเฟิงหานชวนได้เข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว เธอเองก็รีบเข้าไปในห้องเหมือนกัน หลังจากปิดประตูแล้วเธอก็ต้องการที่จะถอดเสื้อที่เปียกออกทันที

เธอหนาวจนตัวสั่น

ในขณะที่เธอกำลังจะเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำอุ่นๆ แต่จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อน

"ก๊อกๆ...."

เฉินฮวนฮวนรีบเดินไปที่ประตู ในขณะที่เปิดประตูจากนั้นดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที

เป็นเฟิงหานชวนที่ยืนอยู่ที่ประตู

"อาสาม มี...มีอะไรหรือเปล่า?" เฉินฮวนฮวนรู้สึกประหม่า

คืนนี้จู่ๆเฟิงหานก็ชวนมาหาเธอ ไม่ใช่เพราะเขาต้องการจะทำสิ่งที่เขาไม่ได้ทำในคืนก่อนใช่หรือเปล่า

ใช่แล้ว ตอนนั้นเธอได้บอกเขาไปว่าเขาว่างตอนกลางคืนไหม เธอเคยเชื้อชวนเขาไปแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอไม่ได้มีความคิดแบบนั้นอีกแล้ว

เธอรู้สึกว่าการขอความช่วยเหลือจากเฟิงหานชวนไม่น่าจะเหมาะเท่าขอความช่วยเหลือจากเฟิงเฉินเหยี่ยน เพราะว่าเธอน่าจะเข้ากันได้ดีกับเฟิงเฉินเหยี่ยนมากกว่าเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนไม่ได้แสดงออกอะไรผ่านสีหน้า เมื่อเขามองไปที่เฉินฮวนฮวนและเมื่อเห็นการแสดงออกของเธอที่ดูประหม่า เขารู้สึกได้เลยว่าทักษะการแสดงของเธอนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ

ในขณะที่เธอคลุมเครือกับเขา และในขณะเดียวกันก็วางแผนที่จะเข้าใกล้อาเหยี่ยน เขาชื่นชมวิธีการของเฉินฮวนฮวนจริงๆ

สายตาของเขาค่อยๆมองต่ำลงไป ตอนนี้เธอสวมเสื้อแขนยาวถักแบบเรียบๆ เพราะฝนเลยทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียกโชก เผยให้เห็นโครงร่างของเธออย่างเต็มตา

เฟิงหานชวนเริ่มนึกถึงคืนก่อน ตอนที่เธอสวมชุดนอนผ้าไหมสายเดี่ยวและไปที่ห้องของเขาเพื่อยั่วยวนเขา พอเขาจะเล่นกับเธอ เธอก็วิ่งหนีไปเลย...