อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 97

เฉินฮวนฮวนเงยหน้ามองเขา เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนไม่ได้โกหก แต่เธอไม่เชื่อคำพูดของเฟิงหานชวน

“คุณโกหก” เธอเม้มปากเล็กน้อย และพูดว่า : “คุณไม่เคยมีแฟนมาก่อน ทำไมถึงไม่พูดก่อนหน้านั้น? อีกอย่างคุณขับรถไปมหาวิทยาลัย A กลางดึก ฉันว่าคุณต้องส่งแฟนคุณกลับแน่ คุณก็ไม่โต้แย้งสักคำ”

“เด็กโง่!” เฟิงหานชวนยื่นมือออกไป ลูบศีรษะของเฉินฮวนฮวนเล็กน้อย

เฉินฮวนฮวนแสดงสีหน้างุนงง จากนั้นก็สลัดมือของเขาออก ขมวดคิ้วและพูดว่า : “คุณอย่ามาโกหกเลย”

“ผมไม่ได้โกหก วันนั้นผมไปหาคุณจริง ๆ” เฟิงหานชวนพูดออกมาตรง ๆ

ครั้งนี้เขาไม่ได้โกหก เดิมทีก็ไม่ได้มีแฟนคนเก่าอะไรนั้นหรอก ตอนนั้นเขาไปหาเฉินฮวนฮวนจริง ๆ

ก่อนหน้านั้นที่ถูกเฉินฮวนฮวนเข้าใจผิด เขาเองก็ขี้เกียจจะอธิบาย แต่ตอนนี้สถานการณ์มันต่างกัน ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว

ดังนั้นเขาไม่อยากให้เฉินฮวนฮวนเข้าผิดอีกต่อไป

“มาหาฉัน?” เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น ด้วยสีหน้างุนงงและไม่อยากจะเชื่อ

เธอถูกเฟิงหานชวนกอดไว้แน่น เธออยากจะผลักเขาออก แต่มือทั้งสองข้างต่างถูกเขากอดเอาไว้ จึงไม่สามารถยื่นมือออกไปผลักผู้ชายคนนี้ได้

“จริง ๆ แล้วคืนนั้น ผมรู้ว่าคุณไปทำงานพาร์ทไทม์ในร้านชานมของมหาวิทยาลัยจากแม่บ้านหลี่ ผมก็เลยขับรถไปรอคุณ” เฟิงหานชวนไม่ได้พูดโกหก ตอนนั้นเขาไม่รู้ตัวตนของเฉินฮวนฮวน กลับคิดจะไปรับเฉินฮวนฮวน

ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างจากสิ่งที่มองไม่เห็น ดึงดูดให้เขาเดินไปหาเฉินฮวนฮวน ตอนที่เขาไปหาหลิ่วเยว่เอ่อร์ ก็ไม่ได้รู้สึกมากขนาดนั้นแล้ว

ตรงกันข้าม ตอนนั้นเขามีความรู้สึกบางอย่างกับเฉินฮวนฮวน แต่ตอนนั้นเขาไม่รู้ตัวตนของเฉิวนฮวนฮวน

“คุณตั้งใจขับรถไปรอฉัน?” เฉินฮวนฮวนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ก่อนจะถามอีกครั้งว่า : “ตอนนั้นคุณน่าจะเกลียดฉันมาก คุณขับรถไปรอฉันแบบนั้น คิดจะทำอะไร?”

เธอจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ เป็นคืนที่เฉิงโม่สารภาพกับเธอ

หลังจากที่เฉิงโม่หนีไป เธอก็พบกับเฟิงหานชวนยืนอยู่ข้างทางฉับพลัน เฟินหานชวนเยาะเย้ยเธอว่าชอบยั่วยวนเฉิงโม่ จากนั้นก็ตักเตือนเธอและถือโอกาสพาเธอกลับไป

เพียงแต่ในเวลาต่อมา เฟิงหานชวนได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง จึงรีบร้อนออกไป

“คืนนั้นผมเห็นข่าว ๆ หนึ่ง เกี่ยวกับเรื่องของคนวิปริตขึ้นบนรถประจำทาง ตอนที่ผมออกไป แล้วให้คุณเรียกรถกลับ” เฟิงหานชวนคิดแล้วก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ ที่ต้องทิ้งเฉินฮวนฮวนไว้ในตอนแรก

ถ้าเขาไม่ไป แต่เลือกจะพาเฉินฮวนฮวนกลับไป เฉินฮวนฮวนก็คงจะไม่พบกับคนวิปริตนั้น

เฉินฮวนฮวนในตอนนั้น เพิ่งจะผ่านค่ำคืนที่น่าหวาดกลัวในห้องเก็บของของบลูส์คลับ แล้วยังต้องมาเจอกับคนวิปริตนี้อีก สภาพจิตใจตอนนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอย่างมาก

“ขอโทษนะ ฮวนฮวน ขอโทษจริง ๆ” เฟิงหานชวนยื่นมือทั้งสองข้างออกไปประคองใบหน้าของเฉินฮวนฮวน และขอโทษเธอ

ไม่ว่าจะเป็นคืนนั้นในบลูส์คลับ หรือว่าคืนที่ทิ้งเธอ แล้วตนไปพบหลิวเยว่เออร์ เขาก็รู้สึกผิดต่อเธอทั้งนั้น

เฉินฮวนฮวนมองออก เฟิงหานชวนเป็นห่วงเธอ เธอรู้สึกเหมือนว่าในส่วนลึกของจิตใจมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ และเธอสัมผัสได้

“คุณ......ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอก!” เฉินฮวนฮวนมองไปยังแววตาที่ยากหยั่งถึงของเฟิงหานชวนคู่นั้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง : “คุณไม่ต้องรู้สึกผิดกับฉันหรอก”

การที่เฟิงหานชวนต้องจากไปเพราะมีเรื่องด่วนนั้นเป็นเรื่องปกติมาก ตอนนั้นความสัมพันธ์ของเธอกับเขาแย่มาก เขาไม่จำเป็นต้องพาเธอกลับไปยังตระกูลเฟิงก็ได้

เธอโชคไม่ดี ดันไปเจอกับคนประเภทนั้น นั้นไม่ใช่เรื่องที่เฟิงหานชวนจะคาดคิดได้

ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องมาพูดขอโทษกับเธอ

“ฮวนฮวน ไม่ว่าก่อนหน้านั้นจะเกิดอะไรขึ้น ยังไงผมก็ต้องขอโทษคุณ ตั้งแต่นี้ต่อไป เราสองคนจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” เฟิงหานชวนไม่เคยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนในตอนนี้มาก่อน

เขามักจะเยือกเย็น จนกระทั่งพูดได้ว่าร้ความปรานี ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ยังไม่เคยมีช่วงเวลานี้เลย

ตอนนี้ เขาแพ้ทางให้กับเด็กสาวคนนี้แล้ว

“เฟิงหานชวน คุณ........” เฉินฮวนฮวนเบิกตากว้าง

เมื่อกี้เธอฟังไม่ผิดใช่ไหม? ตั้งแต่นี้ต่อไป จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข?

ความหมายในประโยคนี้ของเฟิงหานชวนก็คือ ใช้ชีวิตแบบสามีภรรยาอย่างมีความสุขกับเธอใช่ไหม?