อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 98

ความเอาแต่ใจของเฟิงหานชวน น้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ดูเหมือนว่าจะโน้มน้าวเฉินฮวนฮวนได้สำเร็จ

เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าสิ่งที่เฟิงหานชวนพูดก็ค่อนข้างมีเหตุผล ทดลองแต่งงาน? เหมือนว่ายังสามารถรับได้

ทว่า เธอยังงุนงงเล็กน้อยและไม่รู้จะรับมืออย่างไร เธอต้องทดลองแต่งงานกับเฟิงหานชวนจริงๆ เหรอ?

หากลองแล้วไม่เลวก็อยู่ต่อไป หากลองแล้วไม่ดี ถ้าเช่นนั้นไม่ใช่ว่าจะอึดอัดแย่เหรอ?

“งั้นก็ตกลงตามนั้น” เมื่อเห็นว่าเฉินฮวนฮวนมีท่าทีลังเลอยู่บ้าง เฟิงหานชวนไม่ปล่อยโอกาสให้เธอปฏิเสธเลยสักนิด

เฉินฮวนฮวนอ้าปากค้างมองเขา ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา “คุณอยากทดลองแต่งงานยังไง?”

“ลองคบกันและใช้ชีวิตเหมือนสามีภรรยา” เฟิงหานชวนตอบ

“ก็ต้องลองอยู่ร่วมกันอย่างสันติ…ใช่ไหม?” เฉินฮวนฮวนถามอย่างไร้เดียงสา เธอไม่ได้คิดมากในทางอื่น

“ใช่” เฟิงหานชวนพยักหน้าน้อยๆ ใบหน้าฉายแววจริงจังมากอย่างเห็นได้ชัด

เฉินฮวนฮวนก็พยักหน้าด้วยท่าทางเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง

หากสามารถอยู่กับเฟิงหานชวนอย่างสันติได้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย หากเฟิงหานชวนดีกับเธอมากขึ้น ก็คงจะอ่อนโยนมากเช่นกัน

“โอเค งั้นคุณก็ตกลงแล้ว พรุ่งนี้ผมจะให้คนส่งสัญญาการทดลองแต่งงานมา” เฟิงหานชวนเอื้อมมือไปลูบผมของหญิงสาวเบาๆ และเสียงทุ้มต่ำของเขากล่าวขึ้นว่า “ถอดเสื้อคลุมออก”

“อะ อะไรนะ!?” เฉินฮวนฮวนเบิกตากว้างทันที มือทั้งสองข้างรีบยกปิดตัวเองไว้ เธอมองเฟิงหานชวนอย่างระแวดระวัง และถามด้วยน้ำเสียงตำหนิ “คุณอยากทดลองแต่งงานกับฉันเพื่อจุดประสงค์นี้เหรอ?”

“ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่ทำแล้ว ฉันคิดว่าคุณหมายถึงการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ คือความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ ให้เกียรติกันและกัน คุณ…คุณหื่นกระหายเกินไปแล้ว!”

เฟิงหานชวนรู้ว่าเฉินฮวนฮวนจะตอบโต้ด้วยอารมณ์โกรธเช่นนี้ เขาเหยียดยิ้ม ก่อนจะมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพินิจพิเคราะห์ เขาคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม และกล่าวว่า “ในฐานะภรรยาของผม คุณใส่เสื้อคลุมเก่าๆ แบบนี้ อยากให้ผมขายหน้าเหรอ”

“หะ?” เฉินฮวนฮวนงุนงง

“ผมให้คุณถอดเสื้อคลุม ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแบบนั้นหรอกนะ” เฟิงหานจูงมือเธอพาไปที่โซฟาอีกมุมหนึ่งของห้องนอน

เขาให้คนส่งถุงเสื้อผ้า กระโปรง และรองเท้าเหล่านี้มาวางกองไว้ให้เฉินฮวนฮวนที่นี่

“ของพวกนี้ผมให้คุณ” เฟิงหานชวนหันกลับมามองเฉินฮวนฮวน และเอ่ยบอกเสียงเรียบ “คราวหน้าไม่ต้องใส่เสื้อผ้าเก่าๆ พวกนี้แล้ว”

เฉินฮวนฮวนนิ่งไป ตั้งแต่เฟิงหานชวนบอกว่าเขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เธอก็นิ่งไปเลย

ที่แท้เธอเข้าใจเฟิงหานชวนผิด เธอปล่อยไก่ตัวใหญ่ออกไปเสียแล้ว

เธอก้มหน้างุดด้วยความประหม่า และกล่าวว่า “ฉันยังติดหนี้คุณหนึ่งแสนหยวน ฉันรับน้ำใจของคุณไม่ได้หรอกค่ะ ฉันมีค่าเสื้อผ้าที่บริษัทให้ฉัน ฉัน…”

เฉินฮวนฮวนยังไม่ทันพูดจบ ปลายคางของเธอก็ถูกนิ้วเรียวยาวเชยขึ้น บังคับให้มองหน้าเขา

“ผมเป็นสามีของคุณ เงินของผมก็เหมือนเงินของคุณ” เฟิงหานชวนจ้องดวงตาของเธออย่างไม่ละสายตา และเอ่ยบอกอย่างเคร่งขรึม

เฉินฮวนฮวนรู้สึกเหมือนหัวใจถูกกระแทกอย่างรุนแรง ม่านตาก็หดตัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน

ในเวลานี้เอง เฟิงหานชวนก้มหน้าลงชิดใบหูของเธอ เสียงมีเสน่ห์ดึงดูดอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาเอ่ยบอกอย่างช้าๆ “ถ้าพูดเรื่องติดหนี้ผมอีก ระวังผมจะทำโทษคุณ”

“…” เฉินฮวนฮวนถึงกับพูดไม่ออก ทว่าใบหน้าของเธอกลับขึ้นสีแดงระเรื่อ

“จำได้แล้วใช่ไหม” เมื่อเห็นเธอไม่ตอบ เฟิงหานชวนถามเอาคำตอบจากเธออีกครั้ง