งานเลี้ยงส่งบัณฑิต
หลังจากฉันเสร็จพิธีแล้วคืนนี้เป็นงานเลี้ยงส่งที่ทุกต้องแต่งตัวสวยมาในงานเลี้ยงค่ำคืนนี้
ฉันก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นเค้ายืนอยู่ในงานวันนี้ด้วย และเขาก็เดินตรงมาหาฉัน
"ยินดีด้วยนะครับคุณสเตฟานี่"...เขาพูดเมื่อเดินมาหาฉันแล้วอย่างนุ่มนวล
ฉันรู้สึกเป็นกระแสไฟฟ้าจากผิวกายของเขาที่มาส่งมายังผิวกายฉัน
"คุณลืมผมได้หรือยัง...?...ผมรู้นะหลายวันวันนี้คุณยังคงทุกข์ใจกับเรื่องของเรา"...นี่คือคำพูดที่ออกมาจากปากเค้า
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆเค้าจะมาง้อฉันกลับมาพูดแบบนี้ หรือเค้าต้องการอะไรจากฉันกันแน่ นี่คือคำถามที่วนลูปอยู่ในหัวฉัน
"วันนี้ฉันอาจจะลืมคุณไม่ได้..แต่สักวันฉันจะลืมคุณได้อย่างแน่นอนค่ะ..มันอาจจะไม่ง่ายเลยสำหรับสาวผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งที่เสียพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง...แล้วจะลืมมันไปได้ง่ายๆ...แต่ถ้าเกิดวันไหนฉันมีผู้ชายคนอื่น...ฉันคาดว่าฉันคงลืมคุณได้อย่างหมดหัวใจค่ะ...ตอนนี้ฉันก็ทำใจได้แล้ว 70% เหลืออีก 30% เท่านั้นเอง"...ฉันยิ้มเยาะให้กับเขา
"ผู้ชายคนนั้นที่คุณหมายถึงคือผู้ชายที่อยู่คอนโดเดียวกันกับคุณหรือเปล่า ?...ในตาของเขาดูเย็นและเยือกอย่างเห็นได้ชัด
"ฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าเพื่อนทางนั้นรอฉันอยู่"...เมื่อฉันชี้นิ้วไปเพื่อนทุกคนต่างโบกมือให้กับฉัน บางคนก็ส่งเสียงโห่ที่เห็นฉันคุยอยู่กับท่านประธานลีโอนาร์โด บลูส์
"เดี๋ยวก่อนสิผมยังคุยกับคุณไม่จบเลย"...เค้าพยายามรั้งฉันไว้
"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณค่ะ...มันจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว"....เมื่อพูดจบฉันก็หันหน้าเดินหนีเขาทันที
"ผมต้องการพบครอบครัวของคุณ"...เค้าพูดออกมา
ทำให้ฉันกำลังเดินอยู่หยุดเดินทันทีแล้วหันหลังกลับมามองเขาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจและสงสัยเป็นที่สุด เมื่อฉันหยุดเดินเขาก็ก้าวเท้าเข้ามาหาฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์