อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 41

"สเตฟานี่ยินดีด้วยนะ"....โจนาธานเดินมาหาแล้วก็ยิ้มกว้างให้กับฉัน แล้วเค้าก็จะยื่นช่อดอกไม้ช่อโตให้กับฉัน ฉันรับมาแล้วสูดกลิ่นหอมจากมวลดอกไม้ทันที

"สวัสดีค่ะพี่โจนาธาน ดีใจจังที่ได้เจอพี่ ไม่คิดเลยค่ะ ว่าพี่จะมาร่วมงานนี้ด้วย"

"พี่จะไม่มาได้ยังไงกันล่ะเราก็รู้ๆอยู่เพราะอะไรพี่ถึงได้มา"...เขายิ้ม

นั่นไงพี่โจนาธานหยอดฉันอีกแล้ว

"ขอบคุณนะคะที่มา"...ฉันยิ้มหวาน

"ต้องมาเลยครับ งานนี้พลาดไม่ได้" เขาพูดเหมือนฉันเป็นคนสำคัญ

"พี่กลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ"...ฉันถาม

"กลับมาได้สัปดาห์กว่าแล้วล่ะจ้ะ 10 กว่าวันแล้ว...พี่ก็อยากจะทำให้สาวที่ชื่อสเตฟานี่ประหลาดใจน่ะ...พี่อยากรู้ว่าพี่ไม่อยู่คิดถึงพี่บ้างรึเปล่านะ"....เค้าพูดมีลับลมคมในให้กับฉันพร้อมกับยิ้มหวาน

"ชอบดอกไม้ที่พี่ซื้อให้ไหมครับ"

"ชอบมากค่ะ...มันสวย..และมีกลิ่นหอมมากๆ...ขอบคุณนะคะ"

"น้องชอบพี่ก็ดีใจแล้ว"

ตอนนี้ฉันกำลังคุยกับพี่โจนาธาน พี่เขายังคงอบอุ่นและน่ารักกับฉันเสมอ

แต่ตอนที่ฉันหันหน้าขึ้นมาสบตาเข้ากับสายตาคมของใครบางคนที่ไม่พอใจฉันอยู่ นั่นก็คือท่านประธานลีโอนาร์โดนั่นเองเจามองมาแต่ไกลด้วยสาตาไม่ผูกมิตร ฉันถึงกับหุบยิ้ม ตอนนี้เค้ากำลังเดินมาหาฉันกับพี่โจนาธานยืนอยู่

"สวัสดีครับคุณโจนาธาน"...ตอนนี้ท่านประธานลีโอนาร์โดเดินมาหาเราสองคนแล้วกล่าวคำสวัสดีทักทาย

คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในใจฉันก็คือสองคนนี้รู้จักกันด้วยเหรอ ?