อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 60

"ขึ้นรถเถอะคุณจะได้เดินไม่เหนื่อย ".... เค้าเดินมาบอกกับฉัน

และฉันได้เห็นแล้วว่าฉันคงต้องฝ่าวงล้อมของบอดี้การ์ดเขาออกไป ตอนนี้ฉันจึงได้แต่เดินตามเขาขึ้นไปที่รถยนต์คันงาม

"เช็คเงินสดสำหรับเธอหวังว่าคงพอนะ 10 ล้านบาท"

ตอนนี้เค้าบอกกับฉัน แล้วฉันได้แต่มองตอนนี้ฉันรับรู้ได้แล้วว่าฉันไม่ควรไปยุ่งกับเขาแต่ทีแรกเลย เพราะฉันเองก็ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นผู้ชายแบบนี้ ทั้งซาดิสม์ โรคจิต เห็นแก่ตัว ชีวิตฉันต้องป่นปี้เพราะผู้ชายคนนี้

คุณเคยบอกว่าถ้าฉันไม่ยอมคุณก็ไม่ยุ่งด้วยใช่ไหม? แล้วถ้าฉันยอมรับเชคใบนี้ของคุณ คุณก็จะเลิกยุ่งเกี่ยวกับฉันถูกต้องไหมคะ ?

"ผมเป็นคนที่ตั้งคำถามนะ ผมไม่ใช่คนที่ตอบคำถาม"...เขาเสียงเข้ม

"ก็ได้ค่ะ"

ตอนนี้ฉันรับเช็คเงินสด ใจของฉันรู้สึกเหนื่อยหัวใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของผู้ชายคนนี้

อย่างแรกเลยที่ฉันสัมผัสได้จากผู้ชายคนนี้ก็คืออารมณ์ที่ค่อนข้างจะแปรปรวนและรุนแรงเผด็จการและเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด

"ถึงที่ทำงานแล้วฉันขอลงตรงป้ายรถเมล์ก็แล้วกันค่ะ ฉันไม่อยากนั่งรถไปทำงานพร้อมกับคุณเดี๋ยวจะเป็นที่สนใจของคนอื่น ฉันไม่อยากฟังเสียงใครในที่ทำงานซุบซิบนินทาคะ หยุดรถเถอะนะคะ"

"ก็ได้ผมให้ในสิ่งที่คุณต้องการ แต่เมื่อคุณเข้าทำงานแล้วอย่าลืมขึ้นไปพบผมที่ห้องทำงานด้วย !!

"ได้ค่ะท่านประธาน"...ฉันบอกกับเขาแล้วก้าวลงจากรถยนต์คันงามคัน

หึ !! ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีทางทำตามอย่างที่คุนพูดอย่างแน่นอนและตอนนี้ฉันมั่นใจ 1,000,000% แล้วว่าฉันต้องออกจากบริษัทออกจากโรงแรมของคุณให้ได้และออกไปจากชีวิตคุณ

ฉันได้แต่มองรถยนต์คันงามของเค้าได้เข้าไปที่โรงแรมแล้วฉันจึงเรียกแท็กซี่กลับคอนโดทันที ฉันจะไม่มีวันทำตามที่เค้าบอกเด็ดขาดและฉันจะต้องหนีเขาไปให้ไกลที่สุด

ที่คอนโด

"เคท.. เพิ่งได้งานมาไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ไม่ไปทำงานล่ะ ? แซมถามฉัน ฉันลงจากรถ

"มีเรื่องราวนิดหน่อยนะแซมเราขอตัวก่อนนะ"

"แต่ ... เอ๊ะ เมื่อวานมีคนมาเอาของเคทไปเยอะเลย บอกว่าเคทจะย้ายบ้านอยู่นี่นา"...แซมทำหน้าสงสัย

"เดี๋ยวว่างเราเล่าให้แซมฟังนะ เราขึ้นคอนโดก่อน"....เมื่อพูดจบฉันรีบพรุ่งนี้เค้าคงไปที่คอนโดทันทีส่วนเค้ายังคงยืนสงสัยอยู่ตรงนั้น