อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 90

ตอนนี้โจนาธานกำลังยิ้มมองลงมาดวงตาเป็นประกายสีฟ้าประกายวิบวับยืนพิงโต๊ะทำงานของสเตฟานี่อยู่

" วันนี้เลขาของพี่ทำงานได้เยี่ยมมากเลยนะครับ รับรองสิ้นปีนี้ได้โบนัสเยอะแน่เลย "

เค้ากระดกริมฝีปากกล้อมแกล้มเป็นรอยยิ้มให้กับสเตฟานี่

"เคทเพิ่งจะมาทำงานได้วันเดียวเองนะคะพี่ เคทไม่บังอาจคิดถึงโบนัสปลายปีหรอกค่ะ แล้วนี่ก็จะใกล้ปลายปีแล้วด้วย ทำงานแค่ครึ่งปีมีโบนัสด้วยเหรอคะ "....หญิงสาวยิ้มให้กับเขา

"มีแน่นอนสิ เคทคือคนพิเศษของพี่นะอย่าลืมยังไงพี่ก็ต้องให้ "...เขยิ้ม

"ไม่เอาค่ะเคทขอปฏิเสธนะคะและอีกอย่างอยู่ในที่ทำงานขอเรียกพี่ว่าท่านประธานตลอดไปนะคะ"

"ได้เลยครับคุณเลขา"...โจนาธานยิ้มกรุบกริบให้สเตฟานี่

"ถ้ายังงั้นเลิกงานแล้วเรากลับบ้านกันดีกว่าโอเคมั้ยครับคุณเลขา"

"ค่ะเจ้านาย"...หญิงสาวยังคงพูดแล้วยิ้มหวานให้กับโจนาธาน ตอนนี้หัวใจของโจนาธานกำลังพองโตด้วยความรัก

"ผมอยากให้เลขาของผมสัมผัสที่หน้าอกข้างซ้ายผมจังเลย...รู้บ้างไหมครับรอยยิ้มหวานๆแบบนี้มันทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขนาดไหน !?...เค้าพูดและส่งยิ้มแบบมีเลศนัยให้กับหญิงสาว

"ยังไม่ชินอีกเหรอคะท่านประธาน หลายปีแล้วนะคะที่ท่านประทานพูดกับดิฉันแบบนี้ "....สเตฟานี่หัวเราะ

"ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะท่านประธาน"

"ได้ไงล่ะเลิกงานแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"ไม่ลำบากท่านประธานดีกว่าค่ะดิฉันขับรถมาเองนะคะ "

"ไม่เป็นไรเหมือนกันครับคุณเลขาจอดรถไว้ที่บริษัทนี้แหล่ะแล้วพรุ่งนี้เช้าพี่ไปรับที่คอนโด แล้วมาทำงานด้วยกันโอเคไหมครับ"

"โอ้ย ไม่เอาค่ะ เคทกลับเองได้ค่ะ มาทำงานวันแรกก็จะให้ท่านประธานไปส่งที่บ้านแล้ว ไม่เอาค่ะไม่ดีเลย มันไม่เหมาะเคทขอตัวกลับเองนะคะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันค่ะ"...เธอยังคงส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม

"โอเคครับผมไม่กล้าเถียงเลขาคนสวยอยู่แล้วเดี๋ยวลาออกไปผมแย่เลย ไม่มีกำลังใจในการทำงานกันพอดี ถ้าอย่างนี้ผมขอเดินไปส่งที่ลานจอดรถก็แล้วกัน "...สเตฟานี่พยักหน้าให้กับท่านประธาน เพราะตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะปฎิเสธอย่างไรเช่นเดียวกัน แค่เค้าเดินไปส่งที่รถก็ไม่น่ามีอะไรเสียหาย

สเตฟานี่เก็บกระเป๋าแล้วสวมเสื้อหนาวคลุมทับแล้วมุ่งหน้าไปยังประตูทางออกเมื่อออกมาถึงลานจอดรถหญิงสาวก็ขับรถออกจากบริษัททันที

"ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง"

"ขับรถดีดีนะจ๊ะ"

หญิงสาวพยักหน้าให้ก่อนที่จะสตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากบริษัทของโจนาธาน

ตอนนี้สเตฟานี่ขับรถออกมาสู่ถนนสีลมในตอนเย็น หญิงสาวไม่ได้เดินทางกลับคอนโดแต่อย่างใด แต่เธอแค่ต้องทีพักใจชิวๆที่ใดที่หนึ่งเพื่อพักผ่อนก่อนกลับไปที่คอนโด หญิงสาวกลัวเหลือเกินว่าจะเจอเค้าที่คอนโดอีก

"ไปนั่งที่สวนก่อนดีกว่าค่อยกลับคอนโด"