โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 234

ฮั่วเทียนหลันถึงกับอึ้ง เขารู้ว่าป้าdingจะพูดอะไรออกมา

เขาตอบกลับไปว่า “อันหรันทำพฤติกรรมอะไรไม่ดีอีกแล้วหรอ?”

เมื่อป้าdingได้ยินคำพูดนี้ เธอก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที

ถึงแม้ว่ามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ แต่ป้าdingก็รู้ว่าคุณนายรู้สึกอย่างไร นายน้อยพูดออกอะไรออกมา อะไรคือพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม?

เธอตอบกลับมาว่า “วันนี้คุณนายเอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้อง ป้าเรียกยังไงเธอก็ไม่ยอมออกมา!”

“แค่อย่าตายในห้องก็พอแล้ว!”

พูดจบ ฮั่วเทียนหลันก็ไม่สนใจว่าป้าdingจะคิดอย่างไร เขาวางสายลงทันที

ผู้หญิงคนนี้ ชอบทำให้เขาหงุดหงิดเสียจริง

อันหรันได้รับจดหมายเชิญมาจากฟู่ฮั่นหยูหนึ่งฉบับ

เขามีเพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งจะมาถึงเมืองz และอยากเจออันหรันมาก

ตอนนี้ในสมองของอันหรันคิดอยู่แค่เรื่องที่เธอไปทำร้ายฮั่วเทียนหลัน เธอยังไม่ได้ทันไตร่ตรอง ก็ปฏิเสธคำเชิญนั้นไปแล้ว

ฟู่ฮั่นหยูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูต่อหน้าจางรัน พร้อมพูดออกมาว่า “นายดู ไม่ใช่ฉันไม่อยากช่วยนาย แต่เธอปฏิเสธคำเชิญของฉัน”

จางรันมองมาที่โทรศัพท์ และถามออกมาว่า “เธอสบายดีไหม?”

“ถ้าไม่ดีนายจะไปช่วยเธอยังไง?” ฟู่ฮั่นหยูตอบออกมาโดยไม่ได้คิดอะไร

จางรันคว้านิตยสารแฟชั่นขึ้นมาหนึ่งเล่ม คนบนปกมีใบหน้าเหมือนกับเขาทุกอย่าง

“สถานะของฉันในตอนนี้ น่าจะยังไม่ใครรู้ใช่ไหม?”

ฟู่ฮั่นหยูมองไปที่จางรันแล้วพูดว่า “ถ้านายยังใช่ชีวิตปกติอยู่แบบนี้ ถ้าหากคนที่คุ้นเคยกับนายมาเห็นเข้า พวกเขาก็คงรู้ว่าเป็นนาย นายเคยบอกว่านายตายไปแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงออกมาได้เสียหละ?”

จางรันพลิกดูนิตยสารอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วางมันลงพร้อมพูดขึ้นว่า “ถ้าหากฉันไม่บอกว่าฉันตายไปแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นครอบครัวอันคงจับฉันไปเป็นตัวประกัน และนั่นจะไม่เป็นผลเสียต่ออันหรันหรอ?”

“มันก็จริง....” ฟู่ฮั่นหยูพยักหน้าและพูดต่ออีกว่า “ยี่เฉียวถงคนนั้น ช่างเป็นคนที่จิตใจอำมหิตเสียจริง”

“นายคิดยังไงกับเรื่องงานหมั้น?” ฟู่ฮั่นหยูถาม

จางรันขมวดคิ้ว เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าตัวเองที่ไปทำศัลยกรรมหน้าถึงต่างประเทศ และเพิ่งกลับประเทศมาได้ไม่นาน ก็ถูกจับหมั้นกับลูกสาวของตระกูลหยู่แล้ว

เขาเคยเห็นหน้าของหยู่อิ๋งอิ๋งในรูป และเคยได้ยินมาว่าเธอเป็นแฟนกับนายน้อยของตระกูลตง

แต่ใครจะไปรู้ว่านั่นมันก็เป็นแค่ข่าวลือเท่านั้น ในความเป็นจริงหยู่อิ๋งอิ๋งกับตงหยงซี่เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกัน

ตอนนี้หยู่อิ๋งอิ๋งจับตาดูจางรันอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจางรันจะไปที่ไหน หยู่อิ๋งอิ๋งก็จะตามไปที่นั่น

เสียงของฟู่ฮั่นหยูเงียบลง ประตูห้องก็ถูกเปิดออก

จากนั้นสาวที่มีใบหน้าที่บอบบางก็ปรากฏขึ้น เธอมองมาทางจางรันและรีบเดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า “พี่รัน ฉันรู้ว่าพี่อยู่ที่นี่!”

จางรันเอามือลูบไปที่หัวของเขา แล้วก็พูดออกมาอย่างไม่มีอารมณ์ “เธอมาที่นี่ได้อย่างไร?”

เมื่อได้ยินเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจของจางรัน หยู่อิ๋งอิ๋งก็แสดงสีหน้าที่น้อยใจออกมา เธอพูดออกมาเบาๆว่า “ฉัน ฉัน ฉันก็แค่คิดถึงพี่ พี่อย่าไล่ฉันไปเลยนะ ขอให้ฉันได้อยู่ข้างๆพี่ก็พอแล้ว”

หยู่อิ๋งอิ๋งพูดออกมาแบบนี้ ก็เพื่อที่จะทำให้จิตใจที่แข็งกระด้างของจางรันอ่อนโยนลงมาบ้าง

ฟู่ฮั่นหยูยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เขารู้ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรอยู่

จิตใจของจางรันแข็งกระด้างเกินไป เขาจึงไม่รู้สึกถึงคำพูดของหยู่อิ๋งอิ๋ง

เนื่องจากหยู่อิ๋งอิ๋งเข้ามา เรื่องเดิมที่พวกเขาต้องคุยกัน ตอนนี้ก็ไม่สามารถคุยกันต่อได้

พวกเขาทั้งสามคนทานอาหารด้วยกันด้วยบรรยากาศที่น่าเบื่อ ไม่สิ น่าจะเป็นสองคนมากกว่า

หยู่อิ๋งอิ๋งมีความสุขมากที่ได้อยู่ข้างๆจางรัน เขาเหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเพื่อเรียกร้องความสนใจของจางรัน และเธอก็หาเรื่องมากมายเพื่อที่จะมาคุยกับจางรัน

จนกระทั่งถึงกลางดึก หยู่อิ๋งอิ๋งถูกคนที่บ้านโทรตาม จึงทำให้ที่นั่นค่อยเงียบลงมาหน่อย

ฟู่ฮั่นหยูกลับบ้าน ในขณะที่จางรันขับรถไปที่โรงแรม Hilton ซึ่งอยู่ห่างออกไปสองกิโลเมตร

ทันทีที่เขาเข้าบ้าน ก็มีกลิ่นหอมโชยออกมา

“จางรัน พวกเรารอเธอตั้งนานแล้วนะ!”

เสียงที่ละเอียดอ่อน ประกอบกับใบหน้าที่น่าเบื่อของผู้หญิงที่เป็นเจ้าของเสียง ทำให้ร่างกายที่เพิ่งฟื้นของจางรันก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที

เขาค่อยๆเดินเข้าไปผลักที่ตัวของผู้หญิงคนนั้นเบาๆ พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “พี่มัน พี่ก็อย่ามาเล่นกับผมแบบนี้สิ ร่างกายของผมไม่ค่อยดี และยิ่งเป็นเรื่องแบบนั้นผมยิ่งไม่มีความรู้สึกเลย”

คำพูดของจางรันนี้ออกมาจากใจ เพราะสุขภาพร่างกายของเขาไม่ค่อยดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

การผ่าตัดที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาเกือบจะเสียชีวิตจากการผ่าตัดครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้

นั่นเป็นหนึ่งสาเหตุให้เขามีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้ และเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาไม่ยอมแพ้

สุดท้ายเขาก็ยังมีชีวิตอยู่

หลังจากที่มีชีวิตรอดมาได้ เขาก็คิดได้ว่า

ชีวิตของคนเรามันสั่น ทำไม่ต้องไปคิดอะไรให้มันวุ่นวาย อยากจะทำอะไรก็ทำไม ไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมากมาย

ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าพี่มัน เธอก็ยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ ผลักจางรันออกแล้วพูดว่า “นายนี่มันน่าเบื่อเหมือนเคย!”

พี่มันนั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟา ขาที่เรียวยาวอยู่ภายใต้ผ้าคลุมสีดำ ถ้าแลกกับการได้สัมผัสขาของเธอแล้ว ต่อให้เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

“เรื่องมันมันไปถึงไหนแล้ว?” จางรันไม่ได้มองไปที่พี่มัน เพราะเธอมีเสน่ห์มากเกินไป

ถ้าหากไม่ระวัง เขาอาจจะเกิดอารมณ์ขึ้นมา และจะทำให้เกิดปัญหา

พี่มันดึงแฟ้มงานออกมาจากกระเป๋า LV global limited edition ของเธอ จากนั้นโยนมันไปที่ด้านหน้าของจางรัน

จางรันยิบมันขึ้นมา และได้ยินพี่มันพูดขึ้นมาว่า “หลังจากที่อันหรันเข้าไปเป็นสะใภ้ของตระกูลฮั่ว ชีวิตของเธอก็ไม่ค่อยมีความสุข มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อมู่เหว่ย คอยคิดที่จะกลั่นแกล้งอันหรันให้ตัดความสัมพันธ์กับตระกูลฮั่ว และตอนนี้ก็มีตัวช่วยเพิ่มมาอีกหนึ่งคนคืออันชิง ตอนนี้เธอกำลังช่วยอันชิงให้ไปแทนที่อันหรันให้ได้”

จางรันหัวเราะออกมาด้วยความเย็นชา อันชิง เธอช่างเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจจริงๆ

ตอนแรกเขาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด อันชิงคนนี้พาพวกอันธพาลมาทุบตีพวกเขา และยังยุยงให้เพื่อนให้ห้องร่วมกันกลั่นแกล้งพวกเขา...

“มีอยู่หนึ่งเรื่องที่ตอนนี้เธอก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ”

คำพูดของพี่มัน ทำให้จางรันประหลาดใจเล็กน้อย

เขารู้จักกับพี่มันมาเป็นเวลาสองปีกว่าแล้ว ดูจากภายนอก เธอเป็นผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยว ถ้ามอบหมายงานให้กับเธอแล้ว ถ้าเรื่องเรื่องนั้นมีต้นต่อ เธอก็จะสามารถตรวจสอบได้อย่างละเอียด

แต่เรื่องที่มำให้เธอไม่แน่ใจ แสดงว่ามันต้องซับซ้อนอย่างมากแน่ๆ

“เรื่องอะไร?” จางรันถาม

“ตอนที่นายจากอันหรันไป เธอตั้งครรภ์อยู่หรือเปล่า?” พี่มันถาม

จางรันไม่ค่อยแน่ใจ ตอนที่เขาจากไปมันเร่งรีบมาก เขาจึงไม่รู้ว่าอันหรันกำลังตั้งครรภ์อยู่หรือไม่

และในความคิดของเขา พี่สาวคนนี้เป็นคนที่บริสุทธิ์ พี่มันถามเขามาด้วยคำถามนี้จึงทำให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมานิดหน่อย

“พี่มัน พี่ถามมาแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจของจางรัน พี่มันยิ้มและตอบกลับไปว่า “ดูสิๆ เธอมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว!”

พี่มันหยิบภาพถ่ายออกมาจากกระเป๋าหนึ่งชุด จากนั้นก็ยื่นให้จางรันดูพร้อมพูดว่า “นายลองดูนี่!”